به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، یکی دو هفته پیش که برای شرکت در همایش «افق نو» به ایران سفر کرده بودم، وقتی یکی از سخنرانان کنفرانس گفت که ایران رهبر جهان آزاد است همهمهای در سالن راه افتاد، برخی که این کشور پهناور غرب آسیا را براساس تبلیغات رسانههای غربی میشناختند، اول این جمله را قبول نداشتند تا اینکه بحثی در این باره به راه افتاد.
در این همایش بیش از 50 فعال و آزاداندیش با سوابق کاری متعدد برای شرکت در کنفرانسی سه روزه در شهر مشهد حضور داشتند. موضوعات متعدد بود؛ از ترامپ، اسلام و هالیوود گرفته تا سیاستهای کشور کرواسی. برای خبرنگار و پژوهشگرانی که معمولا تالیفاتشان (در غرب) سانسور میشود، چنین فضایی برای بحث و بررسی کاملا با نشستها و انجمنهای دیگر فرق داشت که نه فضایی برای بحث و گفتمان بود و نه محلی برای آشنا شدن با سایر میهمانان.
از جاده ابریشم تا شهرک فناوری
ما در مدت اقامت، سفری هم به اصفهان داشتیم؛ از شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان هم بازدید کردیم. بهنظر من این شهر اصلا مشابه آنچه در «سیلیکون ولی» آمریکا هست، نبود: «هزاران متر مربع از چمنهای هرس شده، باغچههایی که در دل کویر پر از گل بود و مکانی که مغزهای ایرانی بهشدت مشغول کار بودند.»
دو پرتره در این مکان دیدم: «رهبر انقلاب اسلامی ایران، امام خمینی(ره) و دیگری جانشین او، آیتا... خامنهای، هر دو لبخند بر لب داشتند و به میراث انقلاب نگاه میکردند که 40 درصد افزایش علمآموزی در این کشور بوده است و فرصت آموختن علم حتی برای محرومترین مردم این کشور. هر چه باشد اینجا کشور عمرخیام، رازی، طوسی و دانشمندان بیشمار دیگری است که در حوزههای ریاضی، نجوم و مهندسی فعالیت میکردند.»
حالا این کشور که دارای میراثهای پرافتخار زیادی از روزگار کهن است، با جدیت در تلاش است که از عصر نفت و گاز عبور کند، این کشور بهدنبال پیشرفت بخش تکنولوژی است. انتخاب این شهر تاریخی که در مرکز جاده ابریشم بوده است هم تصادفی نیست. ایرانیها میخواهند به بازدیدکنندگان بگویند که این کشور میتواند بهراحتی هزاران سال از تاریخ را با برنامه فضایی و دستاوردهای دارویی و پیشگام بودن در درمانهای انکولوژی تلفیق کند.
شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان، بازتاب این برنامههاست. در میان ساختمانهای مدرن و اتاقهای پرطمطراق، آبشارها و لانههای پرندگانی است که به ما یادآوری میکند بهرغم حضور مدرنیته در جایجای اصفهان، این شهر هنوز به افتخار میراث تاریخیاش پایبند است، شهری که روزی مسافران سفرهای تجاری به باغهای خنک و دلپذیر آن پناه میآوردند. فضاهای دانشجویی شاید جایی است که هویت جالب این کشور مشخصتر میشود. مردان جوان و زنان خوشپوش دور هم نشستهاند و با هم روی صندلیهای چوبی سنتی که با فرشهای سنتی پوشانده شدهاند، غذا میخورند؛ مشابه سایر کافههای دانشجویی در سایر نقاط جهان غیر از اینکه در وسط این محوطه فوارههای آب هست، آن هم در وسط خاورمیانه که آب قداست دارد و با هنرهای خاصی آن را میآرایند.
تحریم؟
در کنار بسیاری از شرکتهایی که در اصفهان است، یک استارتاپ تجهیزات پزشکی را دیدم که توجه مرا جلب کرد. صاحب آن برخی از ماشینهای پیشرفته برای درمان شماری از سرطانها را به ما نشان داد.
در این جا تصاویری از دانشمندانی را دیدم که کشته شده بودند، اسرائیل، بهخصوص بعد از انقلاب مغزهای متفکر ایرانی را هدف میگیرد و آنها را به قتل میرساند تا مانع از پیشرفت ایران شود. این تصاویر نشاندهنده سختیهایی است که ایران تحمل میکند فقط به جرم اینکه در برابر غرب و هژمونی آمریکا ایستاده است.
در حالی که عربستان پترودلارهایش را صرف خرید تسلیحات میکند تا اعراب یمنی را بکشد یا به سازمانهای «ایوانکا ترامپ» پول هدیه میکند تا در چشم عموسام خوب و موجه جلوه کند، ایران پولهایش را برای تعلیم و تربیت جوانهایش خرج و تلاش میکند تا نسلهای آینده ایران به تجهیزات مدرن دسترسی داشته باشند.
این استارتاپ پزشکی به ما دستگاهی را نشان داد که 95 درصد ساخت ایران بود و تنها در چهار کشور دیگر ساخته میشود. سوال واضح این است که چطور تحریمها بر شما تاثیر گذاشتهاند و خواهند داشت؟
پاسخ این سوال شگفتآور است: از زمان اعمال تحریمها ایرانیها مجبور شدند سختتر کار و از شرکای غیر اروپایی و آمریکایی استفاده کنند و خودشان تکنولوژی را بسازند. تحریمها مجبورشان کرده آستینها را بالا بزنند و کمتر به شرکای غربیشان متکی باشند. حالا هم که وزیر خارجه آمریکا تهدید کرده که فشارها بیشتر خواهند شد، اگر به من باشد که (خطاب به آمریکا) باید بگویم هیچ مشکلی نیست. هر چه دارید رو کنید!
منبع: فرهیختگان
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها