به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، کتاب «آداب روزهداری، احوال روزهداران» شامل گزیدهای از مجموعه توصیهها، نصایح، مواعظ و تحلیلهای رهبر انقلاب، یکی از بهترین نمونهها در تبیین دقایق و ظرائف معارف ماه رمضان است که در فرازهایی از بیانات معظّمٌ له در ماههای رمضان سالهای 1369 تا 1390 ارائه شده است. در این اثر که به اهتمام علیرضا مختارپور قهرودی تدوین و از سوی انتشارات انقلاب اسلامی منتشر شده، ضمن حفظ ترتیب زمانی بیانات معظّمٌ له، برای دسترسی آسانتر علاقهمندان به محورهای مباحث، فهرستی جامع از کلیدها و موضوعات متعدد مندرج در این مجموعه ارائه شده است.
بیشتر بخوانید:
ثواب قرائت یک آیه از قرآن در ماه رمضان
فوائد معنوی روزهداری در نهجالبلاغه
اینک به مناسبت قرار داشتن در ماه مبارک رمضان، به بیاناتی از رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره مقام و منزلت ماه رمضان اشاره میشود:
رمضان؛ ماه قدم نهادن در وادی تقواست
و قال امیرالمؤمنین(ع)؛ فی کلام له: ان من فارغ التقوی اغری بالشهوات، ان من فارغ التقوی اغری باللذات و الشهوات، و وقع فی تیهالسیئات ولزمه کثیرالتبعات.
همهی برادران و خواهران عزیز نمازگار را به رعایت و حفظ تقوای الهی توصیه و دعوت میکنم. ماه رمضان ماه رسیدن به تقوا و ماهی است که روزهی آن وسیلهای است برای اینکه انسان به وادی تقوا قدم بگذارد، قدر بدانیم و هر چه ممکن است خودمان را به مرحلهای از دیانت که نامش تقواست، نزدیک کنیم.
رمضان از دیدگاه امام سجاد(ع)
در باب ماه رمضان، چند جمله از دعای چهل و چهارم صحیفهی سجادیه، که مربوط به همین ماه است، انتخاب کردهام و انشاءالله، همین چند جمله را برای شما ترجمه میکنم، اما قبل از آن خواهش میکنم عزیزان من، به خصوص جوانان، با صحیفهی سجادیه انس بگیرند؛ زیرا همه چیز در این کتاب ظاهرا دعا و باطنا همه چیز، وجود دارد. امام سجاد(ع) در این دعا هم مثل بقیهی دعاهای صحیفهی سجادیه، با اینکه در مقام دعا و تضرع است و با خدای متعال حرف میزند، اما سخن گفتنش، کانه از یک روال استدلالی و ترکیب مطلب بر دلیل و معلول بر علت، پیروی میکند. اغلب دعاهای صحیفهی سجادیه – تا آن جا که بنده سیر کردهام – همین حالت را دارد. هممه چیز مرتب و چیده شده است. مثل این است که یک نفر در مقابل مستمعی نشسته و با او به صورت استدلالی و منطقی حرف میزند. همان نالههای عاشقانه هم که در صحیفهی سجادیه آمده است، همین حالت را دارد.
در اینجا نیز همینطور است، امام در اول دعای مورد اشاره میفرماید: الحمدلله الذی... جعلنا من اهله؛ «ما را اهل حمد قرار داد.» ما از نعم الهی غافل نیستیم و او را حمد و شکر میکنیم. او راههایی در مقابل ما باز کرده است، که به حمدش برسیم. همچنین غایات و راههایی معین فرموده و ما را در این راهها به رفتن واداشته است.
انتهای پیام/