به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در طول تاریخ شیعه، نام "شهید" همواره با مظلومیت توامان بوده و یادآور حضور در صحنههایی که تنها مردان مرد قادرند در آنها حضور یافته و نقشآفرینی کنند. نام "شهید" همیشه مورد عناد و دشمنی ظالمان و بزدلان تاریخ بوده است، چراکه "شهید" یادآور ظلم، ستم، تعدّی و حقخوری و حقکشی ظالمین در ادوار مختلف بوده و افشاگر ترسوها و خانه نشستهگان در صحنه حساس دفاع حق، حقیقت، ناموس، امنیت، جان و مال بندگان خدا است. بر همین اساس است که ترسوهای دنیا به دنبال کمفروغ کردن نام و چهره شهید هستند تا کمتر مجبور به پاسخگویی به وجدان بشریت و خویش باشند.
این چندمین باری است که همراه با جامعه قرآنی کشور به دیدار خانواده معظم شهیدان شرفیاب میشوم و شاید برایم تکلیف شده است که چهارشنبهها ساعتم را به روی ساعت 15 تنظیم کنم تا یادآور دیدارهای هفتگی با خانواده شهداء باشد. ششمین دیدار جامعه قرآنی در سال جاری به خانواده شهید "علی مصطفیزاده اصل" اختصاص دارد. شهیدی که 24 فروردینماه 1344 در خانواده مذهبی دیده به جهان گشود و بازیگوشیها و شیطنتهای او به اندازهای بود که انتظار نمیرفت روزی این کودک بازیگوش، قهرمان جبهههای نبرد شود.
از خیابانها و کوچه و پس کوچههای محله کمیل عبور کردیم و به منزل شهید رسیدیم. وقتی وارد خانه شدیم انتظار میرفت، تعدادی از بستگان شهید، به استقبالمان بیایند امّا فقط مادری در گوشه پذیرایی، انتظار ما را میکشید. هر کدام که وارد منزل میشدیم، با این مادر، سلام و احوالپرسی میکردیم. چند دقیقهای طول نکشید که دو زن وارد منزل شدند؛ ابتدا خیال میکردیم این دو از اقوام نزدیک شهید هستند امّا پس از معرفی آنان از سوی مادرِ شهید مصطفی زاده به اختصار (مادرِ علی) متوجه شدیم آنها از همسایگان و اقوام دور ایشان هستند و برای اینکه پیش میهمانان تنها نباشد از آنها خواسته تا به منزل ایشان بیایند؛ البته این مادر میدانست که تنها نیست و علی کنارش حضور دارد؛ «و لاتحسبنالذین قتلو فی سبیلالله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون».
"علی مصطفیزاده اصل" نام قهرمان قصه ما است. قهرمانی که مادرش در وصفش چنین میگوید: علی در بین 5 فرزند پسر و دو فرزند دخترم از لحاظ اخلاقی بسیار مهربانتر بود البته دوران کودکی او با بازیگوشیهای خاص کودکانه همراه بود. علی هوش و ذکاوت بالایی داشت، در مکتبخانه پیش «ملّاباجی» که استاد آنموقع مکتب بود، خواندن و نوشتن و حتی قرائت قرآن را فرا گرفت و علاقه او به قرآن به همان موقع برمیگردد. زمانی هم که به جبهه اعزام شد، قرآن را رها نکرد و در مسابقه قرآنی که برای رزمندگان برگزار شده بود از بین 1400 رزمنده، مقام اول را به دست آورد.
علیِ مادر، 14 ساله بود که به جبهه اعزام شد و حدود 7 سال در جبهههای جنوب کشور با دشمن مبارزه میکرد. او رتبه 14 دانشگاه تهران را در کنکور بدست آورد و علیرغم اینکه میتوانست در رشته پزشکی انتخاب شود، به رشته علوم سیاسی روی آورد و پاسخش به مادر که پرسیده بود چرا پزشکی را انتخای نکردی این بود که «من دوست دارم در مسیر حق باشم و حق مظلومان را بگیرم».
شهید والامقام علی مصطفیزاده اصل، متولد 24 فروردین ماه 1344 تهران از شهدای دوران دفاع مقدس است که 21 دیماه 1365 در عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل میشود.
انتهای پیام/