به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا پس از پایان یافتن جنگ نهروان که با شکست سخت خوارج توسط سپاهیان امیرالمؤمنین(ع) همراه بود، سران خوارج جلساتی در شهر مکه شکل دادند. در یکی از این جلسات سخن از امام علی علیهالسلام و انتقام از حضرت به میان آمد و به این نتیجه رسیدند خوب است امت اسلام را از وجود او راحت کنیم. به این ترتیب سه نفر از خوارج مأمور ترور برخی افراد شدند که در این بین ابن ملجم مرادی (لعنةالله علیه) قتل امیرالمؤمنین را پذیرفت.
اما از یک سو قراینی وجود دارد که با عنایت به آنها نمیتوان نقش معاویه را در این رابطه نفی کرد. تردیدی نیست که معاویه درصدد قتل امام علیهالسلام بوده است؛ زیرا او خوب میدانست که تا علی علیهالسلام زنده است ٬ نمیتواند به خلافت برسد، و از سوی دیگر٬ نه تنها قتل امام علیهالسلام در میدان نبرد ٬ عادتاً میسّر نیست؛ بلکه تجربه واقعه صفین ثابت کرد که اگر بار دیگر این جنگ تکرار شود ٬ به شکست قطعی و نابودی معاویه خواهد انجامید. بنابراین، بهترین راه برای از میان برداشتن امام علیهالسلام ترور اوست؛ راهی که در مورد مالک اشتر، کارآمدترین نیروهای همراه امام علیهالسلام تجربهشده بود. بنابراین شهادت امام علی٬ نتیجه توطئه مشترک٬ معاویه بهعنوان نماینده جنگ صفین٬ ابن مجلم بهعنوان نماینده جنگ نهروان و اشعث بهعنوان نماینده جنگ جمل٬ بود که همگی کمر همت برای قتل امام٬ بسته بودند.
بیشتر بخوانید: شهادت امام علی(ع)، توطئه مشترک خوارج و معاویه
در نهایت شب نوزدهم ماه مبارک رمضان ابن ملجم ملعون در حالی که شعار خوارج را سر میداد «حُکم از آن خداست نه از آن تو»، با شمشیر ضربهاى بر پیشانى امام على(ع) زد و حضرت فریاد زد: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة؛ به خداى کعبه رستگار شدم».
از اینجا به بعد را علامه مجلسی در بحار الانوار اینگونه نقل میکند: «رَأَیْنَا فِی بَعْضِ الْكُتُبِ الْقَدِیمَةِ رِوَایَةً فِی كَیْفِیَّةِ شَهَادَتِهِ ع؛ در یکی از کتب قدیمی روایتی را در کیفیت شهادت امیرالمؤمنین(ع) دیدم.» در این روایت بعد از اینکه ضربت خوردن امیرالمؤمنین(ع) را بیان میکند، ادامه میدهد: حضرت فرمود «به خدا سوگند مرا ابن ملجم ملعونِ یهودیزاده به قتل رساند؛ مردم امیرالمؤمنین(ع) را دور کردند در حالی که حضرت در محرابش به شدت ضربه خورده بود و خاک را بر میداشت و بر موضع ضربت قرار میداد؛ سپس آیه55 سوره طه را تلاوت فرمود: «مِنْها خَلَقْناكُمْ وَ فِیها نُعِیدُكُمْ وَ مِنْها نُخْرِجُكُمْ تارَةً أُخْرى؛ از این [زمین] شما را آفریدهایم، در آن شما را باز مىگردانیم و بار دیگر شما را از آن بیرون مىآوریم.» سپس فرمود امر خداوند فرا رسید و رسول خدا(س) راست گفت.»
این روایت را شیخ عباس قمی در جلد یکم منتهیالآمال و میرزا حبیب الله هاشمی نوری نیز آوردهاند و علامه حسن زاده آملی این کتاب را ترجمه کرده است.
انتهایپیام/