به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا مروری بر تاریخ جنگ احزاب در صدر اسلام در مییابیم این جنگ، بسیج تمام دستهجات دشمنان اسلام یعنی کفار و مشرکین مقابل پیامبر(ص) و سپاه اسلام جهت براندازی نظام اسلامی بود؛ از همین رو نام این جنگ به «احزاب» شهرت یافت. در این بین منافقان نیز بر آتش این فتنه دمیدند و با دشمنان همپیمان شدند. خداوند در این باره در آیه12 سوره احزاب میفرماید: «وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذینَ فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً؛ و هنگامى که منافقان و کسانى که در دلهایشان بیمارى است مىگفتند: «خدا و فرستادهاش جز فریب به ما وعدهاى ندادند.»
بیشتر بخوانید: برشی بر فرمایشات رهبر انقلاب |جنگ احزاب ائتلاف منافقان با کفار برای براندازی اسلام بود
در واقع خداوند مىخواست در این میدان، آخرین ضربه بر پیکر کفر فرود آید و صف منافقان از مسلمین تمییز و دست توطئهگران را رو کند و مسلمانان راستین را سخت در بوته آزمایش قرار دهد. آیات هفده گانهاى که در سوره احزاب در این زمینه وارد شده، اهمیت این موقف را به خوبى مجسم مىکند.
پیش از این رهبر معظم انقلاب در بخشی از فرمایشات خویش در دیدار رئیس و نمایندگان و جمعی از کارکنان مجلس شورای اسلامی با اشاره به دشمنی همهجانبه با مردم ایران در چهل سال گذشته فرمودند: «چهل سال است که جبهه عظیمی از دشمنان همچون جنگ احزاب در صدر اسلام با هر کار ممکن مانند جنگ و تحریم و توطئه امنیتی، سختترین اقدامات خصمانه را علیه ملت ایران انجام دادهاند اما امروز علم، اقتدار، پیشرفت، عظمت و حضور بینالمللی ایران روزافزون و غیرقابل مقایسه با روز اول انقلاب است.» به این مناسبت گذری بر آیات مربوط به سوره احزاب خواهیم داشت.
خداوند در اولین آیه این سوره خطاب به پیامبر(ص) میفرماید: «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِیمًا حَكِیمًا؛ ای پیامبر تقوای الهی پیشه کن و از کافران و منافقان اطاعت نکن زیرا خدادانا و حکیم است». بر این اساس طبق فراز «الکافِرِینَ وَ الْمُنافِقِینَ» میتوان نتیجه گرفت کافران و منافقان در یک خط هستند؛ نیز باید با احیای معروف، جلوی منکر را بگیریم؛ زیرا ابتدا تقوای الهی سپس دوری از کافران و منافقان مطرح شده است: «إتَّقِ اللّهَ وَ لا تُطِعِ الْکافِرِینَ وَ الْمُنافِقِینَ».
نکته دیگری که میتوان از این آیات برداشت کرد، این است که بر اساس فراز «اتَّقِ اللّهَ وَ لا تُطِعِ الْکافِرِینَ وَ الْمُنافِقِینَ» پیروی از کافران و منافقان، بی تقوایی است و نیز طبق فراز «لا تُطِعِ الْکافِرِینَ وَ الْمُنافِقِینَ»کفار و منافقان در نظر دارند به هر نحو ممکن نظر رهبران دینی را به خود جلب کنند.
در آیه12 همین سوره خداوند از منافقانی صحبت میکند که در میدان نبرد سعی در مأیوس کردن نیروها را داشتند. «وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاّ غُرُوراً؛ و آن گاه که منافقان و کسانی که در روحشان بیماری(شکّ و تردید)بود، گفتند: خدا و پیامبرش جز وعده های فریبنده به ما ندادند. سه پیام مهم این آیه از قرار ذیل است:
1- تلاش های تبلیغاتی منافقان دائمی است. «یَقُولُ الْمُنافِقُونَ»
2- مأیوس کردن رزمندگان و تضعیف روحیّه آنان،نشانه انحراف و نفاق است. ما وَعَدَنَا اللّهُ ...
3- در میان یاران پیامبر، برخی دچار شک و تردید و برخی دچار نفاق و دورویی بودند. «ما وَعَدَنَا اللّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاّ غُرُوراً»
منبع:
تفسیر نور حجتالاسلام قرائتی
انتهایپیام/