خبرگزاری تسنیم/
علی رمضانپور
... ماسکی بر صورت دارد، کما اینکه صورت دردکشیده اش از پشت ماسک نیز نمایان است، با بدنی نحیف و بیحال از روزگار نهچندان مطلوب پس از جراحی پیوند خود میگوید: «پیوند هزینه ای برایمان نداشت ولی بعد از جراحی دیگر رها میشویم و باید خودمان هزینه داروها را بدهیم هر دو ماه یکصد هزار تومان میشود برخی بیمارها این هزینه را هم ندارند چون به جزو داروی اصلی پیوند؛ باید داروهای دیگری هم مصرف کنیم که همه اینها هزینه دارد».
بیشتر بخوانید:
درد بیصدای نظام سلامت/ از خدمات راضی ــ توضیحات ناراضی
هزینه لاکچری درمان برای بیمارانی با حقوق کارگری
... «متخصص خوب در شهرمان نداریم!».. «بعد از 30 سال حالا باید در راهروهای بیمارستانها بگردم».. «این چه بیمهای هست که هیچ جا قبول نمیکنند!».. «بعد از پیوند دیگر حمایت های قبلی انجام نمیشود».. «چرا تامین اجتماعی به بیمه تاکسیرانها توجهی نمیکند، ما شغل پر استرسی داریم» ...گوشهای از درددلهای بیماران و خانوادههایشان در قاب دوربین تسنیم ....
«این دست من؛ کارگرم، چندماه کار میکنم بعد همه پول را میآورم میدهم به بیمارستان و دکترها» تیر خلاصی را وقتی میزند که لپ فرزندش را میکشد و چنان کشی میآید که تازه میفهمی "اهلرزدنلوس" یعنی چه! یعنی بدنی که مفصل ندارد و پوست ارتجاعی میشود، «دو تا بچه دارم، هر دو بیماری نادر دارند، ولی پسرم که 12 سالش است وضعیتش بدتر است ولی دخترم کمی بیماریاش خفیف است، بچههام دچار بیماری "اهلرز ــ دنلوس" هستند».
... از دور او را با فرزندش در کنار میلههای بیمارستان میتوان نظارگر بود سایه اخم چهره نشان از نارضایتی او میدهد، شغل خود را راننده تاکسی معرفی میکند و گلایه های از جنس شوفرها دارد: «چرا بیمه اینطور است؟ چرا تامین اجتماعی به تاکسی رانها توجه نمیکند! به خدا شغل ما پر استرس است، الان پای بچه من مدتهاست مشکل دارد باید به بیمارستانهای مختلف مراجعه کنم کسی هم درست راهنمایی نمیکند، این دفترچه بیمه هم غصه ای برایمان شده است، خواهشا حداقل پزشک و پرستارها ما را در بیمارستانها درست راهنمایی کنند».
... مدارک و پرونده هایش روی کاپوت ماشین ریخته، و تکیه به خودرو منتظر است، صورت که می چرخاند، چانههاش طبیعی نیست، همان هم رنجش میدهد: «سی سال در نیروی انتظامی در شهرهای مختلف خدمت کردم، حالا گرفتار این بیماری شدم، بیمارستان ولیعصر ناجا رفتم نتوانستم درمان کنم آمدم بیمارستان امام» ... از نوع خدمت چیزی نمیگوید بیشتر در حسرت روزگار است و گوشه صورت خود را نشان میدهد: «چرا باید پس از 30 سال در راهروهای بیمارستان بگردم».
بدون توقف انگار وقت درددلهای یک پدر سر رسیده باشد، از دردهایش میگوید، از هزینه آزمایشات چندمیلیونی ژنتیک که بارها باید برای بچههایش تکرار کند؛ «پول یه آزمایش را پرداخت کردم سه میلیون و 700 هزار تومان! یک آزمایش دیگه هم پولش را پرداخت کردم که آن هم چند میلیون هزینهاش شد»... وقتی از پوشش بیمهای اینگونه آزمایشات سؤال میکنی، میگوید: «اصلاً آزمایش این بیماری در ایران انجام نمیشود باید برای یک قطره خون نمونه، اینهمه پول کارگری پرداخت کنم».
... با خانواده کنار میلههای بیرون بیمارستان نشستند، بیمار همراهشان نیست، نای حرف زدن ندارند، با این حال از هزینه بسیار گران پیوند میگویند، پیوندی که بدون بیمه برای بیمارشان انجام دادند، «60 میلیون برایمان هزینه شده بود، بیمه نداشتیم، وقتی بیمه گرفتیم کمتر شد ولی باز هزینه ها بالا است، الان بیمارمان بستری است».
... این یکی آنسوی میلهها است، تا دوربین را می بیند سیگارش را خاموش می کند، بیماری ندارد ولی در حال راهنمایی همراهان بیماران است، از روزگار عجیب بیمهها گلایهها دارد، «واقعا این چه دفترچه ای هست، میروی سونوگرافی - آزمایشگاه - اصلا این دفترچهها را نمیپذیرند درحالیکه اینجا یک بیمارستان مادر و اصلی مملکت هست و یا با کمترین پوشش بیمه ای خدمت میدهند».
بیشتر ببینید:
درد بیماران در قاب دوربین «تسنیم» خانوادههایی که بیش از بیمارشان درد میکشند
... لباس محلی بر تن دارد و یک نایلون پر از دارو! میگوید از بانه آمده است، چون معتقد است اینجا دکترهایشان بهتر هستند، درد او هم از پا درد است ولی با همین پا و درد پا 660 کیلومتر میآید و میرود تا یک پزشک او را معاینه کند! و نایلونی از دارو بگیرد!
... وسط گزارش میآید، «آقا درد این مردم بیشتر آن مشکلاتی ناشی از بحرانهای روان است که آن هم ناشی از مشکلات اقتصادی است، من باید نگران گرانی باشم، نگرانی بیکاری - نگرانی از کار بیکار شدن؛ این موارد الان بیشتر مردم و ذهن آنها را بیمار کرده و ریشه بسیاری از بیماریها هم مشکلات روان هست».
بیشتر بخوانید:
هزینه بیمه «رایگان» 264هزار تومان شد/پیشنهادی به مسولان بیدرد برای بیماران با درد
دارو به شرط مُهر
انتهای پیام/