به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه «کامرسانت»، چاپ مسکو امروز نوشت: در آستانه دیدار روسای جمهوری روسیه و آمریکا در هلسینکی، کارشناسان دو کشور درباره موضوعاتی که حتما باید در دستور کار مذاکرات ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ قرار داشته باشد صحبت کردند. "ویلیام پوتر" مدیر مرکز تحقیقات عدم گسترش «جیمز مارتین» و استاد موسسه تحقیقات بین المللی «میدلبری» در مونتری (آمریکا) و "آنتون خلاپکوف" رئیس مرکز امنیت و انرژی روسیه توضیح دادند که چرا روسای جمهور دو کشور نباید از بررسی مسئله عدم گسترش سلاحهای هستهای و کنترل تسلیحات صرفنظر کنند.
در جامعه شناسی وحدت نظری در این باره وجود ندارد که روابط روسیه و آمریکا اکنون دیگر با اصطلاح «جنگ سرد جدید» همراه شده است. البته این ارزیابی بسیار دیده می شود که روابط مسکو و آن واشنگتن طی چند سال اخیر به شدت تیره شده و به پایین ترین سطح آن از زمان بحران کارائیب در سال 1962 رسیده است. در چنین شرایطی، نشست رهبران دو کشور که قرار است 16 جولای (25 تیر ماه) در هلسینکی انجام شود، موقعیت بسیار مناسبی است تا شاید روند تیرگی روابط دوجانبه متوقف گردد.
حال سئوال این است، چه مسائلی باید موضوع مذاکرات روسای جمهوری دو کشور باشد؟ مسائل مورد اختلاف بین روسیه و آمریکا به فهرست بسیار طول و درازی تبدیل شده، ولی ما روی مسئله عدم گسترش هستهای و کنترل تسلیحات متمرکز می شویم به این دلیل که: اولا، مسکو و واشنگتن دارای مهمترین توافقنامه در زمینه امنیت بین المللی یعنی پیمان عدم گسترش سلاحهای هستهای هستند که در سال جاری(2018)، دقیقا 50 سال از امضای آن میگذرد. در بخش اعظم این سالها دو کشور همکاری نزدیکی در این زمینه با یکدیگر داشتند، ولی متاسفانه این پیمان اکنون با چالشهای جدی همراه بوده و آینده این همکاری در معرض خطر قرار گرفته است.
دوما، به رغم اینکه روسیه آمریکا به همراه سایر کشورهای گروه «1+5» به توافقات مهمی در زمینه برنامه هستهای ایران دست یافتهاند، تصمیم واشنگتن در باره خروج یکجانبه از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) می تواند نه تنها ایران را به سمت توسعه توان هستهای خود سوق دهد، بلکه انگیزهای برای گسترش تسلیحات هستهای در سایر کشورهای منطقه خاورمیانه نیز باشد.
مذاکرات مسکو و واشنگتن باید حداقل در سطح دوران جنگ سرد حفظ شود
سوما، این نخستین بار طی دهها سال اخیر است که مسکو و واشنگتن مذاکرات دوجانبهای در رابطه با مسئله کنترل تسلیحات ندارند و دورنمای این مسئله کاملاً مبهم است. ضمن اینکه اتهامات متقابلی را نسبت به یکدیگر ردوبدل میکنند که آینده پیمان نابودسازی موشکهای دارای برد کوتاه و متوسط را در معرض خطر قرار داده. در عین حال مشخص نیست که سرنوشت پیمان مربوط به کاهش و محدودسازی تسلیحات راهبردی تهاجمی که زمان اجرای آن سه سال دیگر به پایان خواهد رسید، چه خواهد شد.
چهارما، واضح است که روسیه و آمریکا به مقابله با تهدیدها در زمینه تروریسم هستهای علاقه مندند. دو کشور در طول تاریخ همواره در این زمینه همکاری داشتند، آنها حتی مشترکا، مبتکر جهانی مبارزه با حملات تروریستی هستهای هستند. گسترش این همکاریها محدود به چند سال اخیر نمیشود. بنابراین، این بسیار خطرناک است که در عرصهای که امروزه تروریستها به امکانات واقعی در این زمینه دست یافتهاند، دو کشور به ناگهان همکاری در این زمینه را متوقف کنند.
نکته پنجم هم اینکه به رغم اینکه خطر وقوع درگیری نظامی در شبه جزیره کره طی چند ماه گذشته کاهش یافته، ولی وضعیت بی ثباتی بر منطقه همچنان حاکم است. این به معنای آن است که هرگونه ارزیابی غیرواقعی و هر محاسبه اشتباهی، می تواند به تغییر ناگهانی وضعیت منجر شده و تهدید جدی برای صلح و امنیت بین المللی شود.
به این دلیل است که برای مقابله با این چالشها در زمینه عدم گسترش هستهای مذاکرات روسیه و آمریکا حداقل باید در همان سطحی که در طول سالهای جنگ سرد بین دو کشور وجود داشته، باقی بماند. نشست روسای جمهوری روسیه و آمریکا در پایتخت فنلاند، میتواند اولین گام در این جهت باشد، البته اگر یکی از نتایج آن تطابق منافع روسیه و آمریکا در این عرصه اعلام شود . هرچند مسلما مذاکرات بین دو طرف باید در سطوح پایینتر ادامه پیدا کند.
انتهای پیام/