به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، ادوارد لمون، استاد و پژوهشگر دانشگاه کلمبیا که روز گذشته در همایش بیست و یکمین سالگرد امضای سازشنامه صلح در دورتموند (به صورت غیرحضوری) سخنرانی کرده بود، با اشاره بدعهدی دولت تاجیکستان به پیمان صلح، اظهار داشت: در سال 1997، دولت تاجیکستان به ریاست امامعلی رحمان وعده داده بود که قدرت را با مخالفین تقسیم میکند، اما به این وعده خود وفا نکرد. در حال حاضر هم وضعیت حکومت به گونهای شده که هیچ نوع دموکراسی و آزادی در تاجیکستان وجود ندارد.
این استاد دانشگاه با اشاره به این که حاکمیت رژیمهای خودکامه بر سه ستون مشروعیت، فساد و اعمال زور استوارند، افزود: دولت ابتدا تاریخ را بازنویسی کرد و در آن صرفاً امامعلی رحمان «بنیانگذار صلح و وحدت ملی» معرفی شد. در اولین قدم نقش گروههای مخالفین و بهویژه حزب نهضت اسلامی در برقراری صلح و وحدت ملی حذف شد. دولت خود را ضامن صلح و ثبات و مانع نفوذ بیگانگان معرفی میکند و با بد جلوه دادن سیاست، خواهان آن است که همه خود را از سیاست دور کرده و شهروندانی آرام و بدون انتقاد از مردم بسازد.
لمون همچنین با اشاره به قبضه شدن اقتصاد تاجیکستان توسط گروه حاکم، میگوید: قشر حاکم در تاجیکستان طی این سالها میلیاردها دلار به دست آورده و آن را در حسابهای آفشور در خارج از تاجیکستان پنهان کردهاند. ببینید چهرههای نزدیک به حکومت امروز شریانهای اقتصادی در دست دارند. اسداللهزاده، شرکتهای تالکو، آریان بانک و سامانایر را اداره میکند. رستم امامعلی رحمان رئیس شهر دوشنبه است. شرکت فراز که تحت نظارت شمسالله صاحباف اداره میشود، بازار سوخت، معادن طلا و حوزههای دیگری را تحت نظارت خود دارد. در اینجا هم میبینیم آنهایی که علیه قومگرایی و تبارگرایی مبارزه میکنند همچون خیرالله میرسیداف، ابوبکر عزیزخواجهاف و عمرعلی قوتاف یا روانه زندان شدند و یا به طرز مشکوکی کشته میشوند. در حالی که قشر حکمران ثروتمندتر میشود، بیشتر مردم کمتر از 20 سامانی خرج میکنند، تا زنده بمانند.
این پژوهشگر آمریکایی با اشاره به تحقیقات و پژوهشهای صورت داده طی سالهای 2010 تا 2013 در تاجیکستان و پس از آن در سال 2014 در مسکو، وضعیت آزادی بیان در تاجیکستان را در وضعیت بغرنجی دانسته و میافزاید: دولت به چهرههای دانشگاهی، اعضای حزب نهضت اسلامی، گروه 24 و دیگر افرادی که صدای مستقلی دارند، فشار وارد میکند. این فشارها علیه مخالفین تنها به مرزهای کشور محدود نمیشود. این روزها میبینیم که نیروهای امنیتی به ورای مرزها در روسیه، ترکیه، یونان، اسپانیا، اوکراین، مولداوی، بلاروس و لیتوانی فرستاده شده تا مخالفین را هدف قرار دهند. علاوه بر این، از اینترپل نیز برای بازداشت و تحت تعقیب قرار دادن مخالفین سیاسی استفاده میشود. من در کتابی که نوشتهام تحقیقاتی در این زمینه صورت دادهام. 75 مورد از هدف قرار گرفتن مخالفین در خارج از کشور از سال 2014 تاکنون در کتاب به ثبت رسیده است. حداقل 20 فعال سیاسی خارج از تاجیکستان ربوده شده و به تاجیکستان برگردانده شدند. دیگران هم تحت نظارت قرار دارند. این اعداد تنها بنا بر اخبار رسانهها میباشد. طبیعتاً شمار حقیقی این افراد بالاتر است.
لمون با اشاره به نوشتههای لنین در این باره میگوید: همانطور که لنین میگفت مخالفان باید اول روایت حاکم از صلح و وحدت ملی را به چالش بکشند. باید تلاش کنند تا از نظر خود حقایق را بیان کنند. دوم، مخالفان باید به دور از هر گونه خشونتی، به مبارزه با برچسب «تروریسم» ادامه دهند. سوم، اپوزوسیون باید در مورد فسادهای موجود تحقیق کرده و آنها را کشف کنند. چهارم، اپوزیسیون باید یک جبهه متحد را تشکیل دهد. بین مخالفین میتواند اختلافات فکری وجود داشته باشد، اما در مسئله مبارزه بر ضد ناعدالتیهایی که در کشور رخ میدهد، باید متحد بود. پنجم، به چالش کشیدن دولت در سطح جهانی است که توسط مخالفین میتواند صورت بگیرد.
وی با اشاره به برگزاری کنفرانسهایی در نیویورک، لندن و آمستردام طی ماههای گذشته برای تغییر شرایط، با اشاره به ظرفیت کشورهای غربی در این زمینه تصریح میکند: کشورهای غربی میتوانند به اینترپل فشار بیاورند تا مورد سوء استفاده قرار نگیرد. قانون اینترپل نیز استفاده از این نهاد برای انگیزههای سیاسی را منع کرده است. همچنین کشورهای غربی میتوانند تحریمهایی را در این زمینه اعمال کنند. در آخر هم باید برای تغییر قوانین بریتانیا، آمریکا و سوئیس را که برای پنهان کردن داراییهای مالی مفسدین کمک میکنند را باید تغییر داد. این یک کمک کشورهای غربی به خودکامگان در جهان است.
انتهای پیام/