اوج انزوای آمریکای ترامپ

دامنه تحقیقات و بازجوئی‌ها پیرامون این مسئله به کاخ سفید و شخص ترامپ هم کشیده شده و از این بابت، هم ترامپ و هم اطرافیانش در معرض اتهام قرار گرفته‌اند. تقریباً بلافاصله رهبران کنگره آمریکا که اتفاقاً هم حزبی ترامپ هستند، به وی هشدار دادند که باید به گزارش رسمی نهادهای اطلاعاتی احترام بگذارد و حرفی نزند که ناقض این یافته‌های مستند اطلاعاتی باشد.
با این حال، ترامپ حتی خواستار بازجوئی از 12 مقام نظامی – اطلاعاتی روسیه در این زمینه شد که پاسخ شنید اولاً چنین بازجوئی‌هائی باید توسط پلیس روسیه صورت گیرد ولی حضور مقامات ناظر آمریکائی در بازجوئی‌ها بلامانع است و در عوض مسکو هم خواسته‌هائی دارد که پذیرش آن برای واشنگتن گران تمام می‌شود.
مواضع ترامپ در مورد مسائل سوریه هم شنیدنی بود و پرده از چهره فریبکارانه ترامپ برداشت. وی مدعی بود اجازه نمی‌دهد که ایران از دستاوردهای آمریکا در جنگ علیه تروریسم در سوریه سوءاستفاده کند و یا آنرا هدر بدهد! وی همچنین خواستار خروج مستشاران نظامی ایران از سوریه به ویژه از مناطق مرزی با رژیم اشغالگر صهیونیستی و مشخصاً جولان شد.
این برای رئیس‌جمهور آمریکا بسیار شرم آور است که از کارنامه سیاه پنتاگون و ارتش آمریکا در تجهیز و حمایت از تروریست‌ها دفاع کند و آنهمه جنایت و شرارت در سوریه را به حساب جنگ علیه تروریسم بگذارد. تکرار این مواضع در دیدار با پوتین، اشتباه بزرگ ترامپ بود چرا که روسیه بارها و رسماً آمریکا را به استناد مدارک و اطلاعات موجود به حمایت همه جانبه از داعش و سایر تروریست‌ها متهم کرده و مشخصاً جنایات جنگی ارتش آمریکا در بوکمال، دیرالزور و سایر مراکز استقرار تروریست‌ها به جانبداری از داعش را مورد تاکید قرار داده است.
نگرانی مشترک آمریکا و اسرائیل از تحولات پرشتاب جولان هم تصادفی نیست. ایکاش زمانی که رژیم تل آویو از تروریست‌ها استقبال و حمایت می‌کرد و مجروحین آنها را در بیمارستان‌های نظامی اسرائیل تیمار می‌نمود، به فکر امروز هم می‌بود که با شکست سنگین تروریست‌ها دیوار حائل میان سوریه و سرزمین‌های اشغالی فرو می‌ریزد. نتانیاهو تصور می‌کرد داعش و سایر تروریست‌ها در انجام ماموریت خود موفق خواهند شد و دولت عراق و شام را تشکیل می‌دهند ولی هرگز انتظار نداشت مقاومت اسلامی بتواند پوزه تروریست‌ها و حامیان آنها را به خاک بمالد.
درخواست از پوتین برای خروج ایران از سوریه هم از خواسته‌های مضحکی است که تکرار آن با لبخند طعنه آمیز پوتین مواجه شد چرا که جبهه مبارزه واقعی علیه تروریسم با رشادت هرچه تمامتر تمامی طرح‌های شیطانی آمریکا و متحدینش در سوریه را ناکام ساخته و آنها را دچار سردرگمی کرده است. در واقع این نیروهای اشغالگر ائتلاف آمریکا هستند که باید از صفحات شمال و از عمق خاک سوریه عقب نشینی کنند

تا به عنوان متجاوز، با آنها رفتار نشود. مستشاران ایران به درخواست رسمی دولت سوریه برای مقابله با تروریسم وارد این کشور شده‌اند و تا زمانی که نیاز باشد، به نقش آفرینی بی‌بدیل خود ادامه خواهند داد. در ماجرای برجام هم که انزوای ترامپ کاملاً محرز و انکارناپذیر است. در این زمینه ترامپ هم ترجیح داد که چندان به این تکروی‌های مسئله ساز در مذاکرات فیمابین و مصاحبه مطبوعاتی نپردازد و بیش از این خود را مضحکه خاص و عام نسازد. اما در عوض پوتین با گلایه از رفتار آمریکای ترامپ نسبت به عواقب استمرار چنین رفتاری هشدار داد.
شاید ترامپ در پایان سفر اروپائی خود بخواهد جمع بندی افتخارآمیزی از این سفر ارائه دهد ولی حتی رسانه‌های آمریکائی هم از این همه انزوای سیاسی – تبلیغاتی آمریکای ترامپ گلایه دارند و مراتب خشم و نگرانی خود را پنهان نمی‌کنند. ترامپ نه تنها در اجلاس سران کشورهای عضو پیمان ناتو بلکه حتی در انگلیس که نزدیکترین متحد واشنگتن محسوب می‌شود، منزوی بود و ناتوان ظاهر شد. او در انگلیس حتی جرئت نکرد اقامت و حضور در لندن را هم تجربه کند و به خاطر ملاحظات امنیتی و دوری از محل تظاهرات میلیونی مخالفین آمریکای ترامپ، در فاصله‌ای دورتر از لندن و در حومه آن در میان تدابیر شدید امنیتی مستقر شد.
بازگشت ترامپ به واشنگتن هم پایان ماجرا نیست بلکه وی به خاطر اظهاراتش در این سفر زیر سوال است که چرا جمع بندی دیدگاه نهادهای اطلاعاتی آمریکا در زمینه دخالت مسکو در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را به زیر سوال برده و اتحادیه اروپا را «دشمن آمریکا» معرفی کرده است؟

یادداشت جمهوری اسلامی/

انتهای پیام/