به گزراش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا نامه امام علی(ع) به مالک اشتر حاوی برترین دستورات حکومتی است که به عهدنامه مالک معروف شد. این نامه زمانی از سوی امام(ع) نگاشته شد که مالک را به عنوان والی مصر برگزیدند. از مهمترین مفاد این نامه حقطلبی، ابزار انگاری قدرت، کرامت انسانی و عدالتمحوری است.
چگونگی گزینش و به کارگیری نیروها در پستهای گوناگون سیاسی، نظامی، مالی، قضایی و اداری، آشنا ساختن آنها با دستورالعملهای مدیریتی، شیوه رفتار با مردم، و نظارت بر عملکرد و مدیریت آنان، به منظور حسن اجرای امور، از مسائلی است که امام علی علیهالسلام بدانها توجه داشته است.
بیشتر بخوانید: امام علی(ع): این درد تو را بس که شب با شکم سیر بخوابى و در اطراف تو شکمهایى گرسنه باشند
یکی از نکات قابل توجه در این نامه توصیههای اخلاقی به والی خویش یعنی مالک اشتر است. در یکی از این توصیهها میخوانیم:
«مبادا هرگز دچار خودپسندی شوی و به خوبیهای خود اطمینان کنی و ستایش را دوست داشته باشی که اینها همه از بهترین فرصتهای شیطان برای هجوم آوردن به توست وکردار نیک نیکوکاران را نابود کند.
مبادا با خدمتهایی که انجام دادی بر مردم منت گذاری، یا آنچه را انجام دادهای بزرگ بشماری، یا مردم را وعدهای داده ، سپس خلف وعده کنی. منت نهادن، پاداش نیکوکاری را ازبین میبرد وکاری را بزرگ شمردن، نور را خاموش کند و خلاف وعده عمل کردن، خشم خدا و مردم را بر میانگیزاند. مبادا هرگز درکاری که وقت آن فرا نرسیده شتاب کنی یا درکاری که وقت آن رسیده سستیورزی ویا درچیزی که (حقیقت آن ) روشن نیست ستیزهجوئی کنی ویا در کارهای واضح وآشکار کوتاهی کنی، تلاش کن تا هرکاری ر در جای خود ودرزمان مخصوص خود انجام دهی.»
وَ إِیَّاکَ وَ اَلْإِعْجَابَ بِنَفْسِکَ وَ اَلثِّقَةَ بِمَا یُعْجِبُکَ مِنْهَا وَ حُبَّ اَلْإِطْرَاءِ فَإِنَّ ذَلِکَ مِنْ أَوْثَقِ فُرَصِ اَلشَّیْطَانِ فِی نَفْسِهِ لِیَمْحَقَ مَا یَکُونُ مِنْ إِحْسَانِ اَلْمُحْسِنِینَ وَ إِیَّاکَ وَ اَلْمَنَّ عَلَى رَعِیَّتِکَ بِإِحْسَانِکَ أَوِ اَلتَّزَیُّدَ فِیمَا کَانَ مِنْ فِعْلِکَ أَوْ أَنْ تَعِدَهُمْ فَتُتْبِعَ مَوْعِدَکَ بِخُلْفِکَ فَإِنَّ اَلْمَنَّ یُبْطِلُ اَلْإِحْسَانَ وَ اَلتَّزَیُّدَ یَذْهَبُ بِنُورِ اَلْحَقِّ وَ اَلْخُلْفَ یُوجِبُ اَلْمَقْتَ عِنْدَ اَللَّهِ وَ اَلنَّاسِ قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اَللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ وَ إِیَّاکَ وَ اَلْعَجَلَةَ بِالْأُمُورِ قَبْلَ أَوَانِهَا أَوِ اَلتَّسَقُّطَ فِیهَا عِنْدَ إِمْکَانِهَا أَوِ اَللَّجَاجَةَ فِیهَا إِذَا تَنَکَّرَتْ أَوِ اَلْوَهْنَ عَنْهَا إِذَا اِسْتَوْضَحَتْ فَضَعْ کُلَّ أَمْرٍ مَوْضِعَهُ وَ أَوْقِعْ کُلَّ أَمْرٍ مَوْقِعَهُ.
انتهایپیام/