حسین چرخابی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان، نقش مدارس فوتبال در پیشرفت این رشته را ناموفق و ناکارآمد دانسته و اظهار داشت: تعداد مدارس فوتبالی که در طول سال دایر بوده و فعالیت کنند کم است و بیشتر مدارس فوتبالی که در تابستان فعال هستند، در واقع اوقات فراغت کودکان علاقهمند به این رشته را پر میکنند.
درآمدسازی در مدارس فوتبال با نامهای بزرگ
وی ادامه داد: خود این مدارس هم دستهبندی میشوند؛ تعدادی از آنها صرفاً به فکر درآمدزایی هستند. برای مثال مدرسه فوتبال X در حالی با مدیریت آقای Y فعالیت میکند که خود آن شخص در آن شهر حضور ندارد و تنها در افتتاحیه و اختتامیه مدرسه حضور پیدا کرده و در بهترین حالت چند عکس با بازیکنانش میگیرد. این نخستین نکته مشکلزا است، چون خانوادهها با اطمینان به آن شخص جذب این مدرسه میشوند، در حالی که کوچکترین نقشی در آموزش بچهها ندارد.
چرخابی با بیان اینکه متأسفانه نظارت کافی روی مدارس فوتبال وجود ندارد، ادامه داد: هیچکس نظارت نمیکند که تعداد افراد ثبتنام شده چقدر است و آیا آموزشی به بازیکنان داده میشود و یا خیر؛ از طرف دیگر، معدودی از مدارس فوتبال که انصافاً خوب کار میکنند از توجه لازم برخوردار نبوده و حتی میتوان گفت نسبت به مدارسی که به دنبال درآمدزایی هستند از اهمیت کمتری برخوردارند.
مربی فوتبال اصفهان گفت: مشکلات در مدارس فوتبال زیاد است. با توجه به 28 سال سابقهای که در مدارس فوتبال دارم و به نوعی بنیانگذار مدرسه فوتبال در ایران محسوب میشوم، میگویم که مدارس فوتبال تأثیر بسیار کمی در رشد فوتبال کودکان و نوجوانان این مرز و بوم داشته است.
به جای تأسیس مدرسه فوتبال استعدادیاب جذب کنیم
چرخابی در پاسخ به این سوال که شرایط استاندارد یک مدرسه فوتبال خوب چیست، تصریح کرد: معتقدم باشگاهها نباید چیزی به نام مدرسه فوتبال داشته باشند. اگر به دنبال پیشرفت هستیم باید مانند ژاپن عمل کرده و به دنبال استعداد بگردیم، در حالی که در مدارس فوتبال فعلی مباحث مالی بسیار تأثیرگذار است. پسر یک کارگر که سرشار از استعداد هم است شاید نتواند در تستگیری باشگاهها هم شرکت کند، اما پسر یک خانواده پولدار که ممکن است استعدادی هم نداشته باشد، به راحتی ثبتنام کرده و این درست نیست؛ بنابراین باشگاهها به جای تأسیس مدرسه فوتبال باید کارشناسان و مربیان خبره و استعدادیاب را جذب کرده و آنها در نقاط مختلف کشور بدون دریافت پول، کودکان را آموزش دهند. اگر به این شکل در طول 2 سال یک بازیکن مانند احسان حاجصفی پیدا کنیم، بردهایم.
وی در خصوص اهمیت و ارزش استعدادیابی خاطرنشان کرد: سال گذشته میزبان رئیس بخش خاورمیانه آکادمی رئال مادرید بودم. زمانی که از او نحوه استعدادیابی بازیکنان را پرسیدم، جواب داد ما به راحتی میتوانیم بازیکنی مانند مسی را از بارسلونا خریداری کنیم اما زمانی که یک بچه 8 ساله میخواهد وارد آکادمی شود، باید توسط 5 نفر از بهترین متخصصان استعدادیاب تأیید گردد و حتی اگر پسر رئیس باشگاه هم باشد فرقی نمیکند.
مفهوم استعدادیابی را درک نکردهایم
چرخابی ادامه داد: استعدادیابی تا این میزان سخت بوده و وارد آکادمی شدن راحت نیست، ولی ما اصلاً این مفهموم را درک نکردهایم. بازیکنان آنها بعد از استعدادیابی وارد تیمهای ردههای سنی شده و در هر رده برنامههای بسیاری برای آنها دارند تا در نهایت به تیم سایه رسیده و در آنجا یا جذب تیم اصلی شده و یا به سایر باشگاهها فروخته شوند. مفهوم استعدادیابی و درآمدزایی این است نه تأسیس مدرسه فوتبال توسط باشگاهها.
سرمربی اسبق تیم فوتبال سپاهان در پایان تأثیر مدارس دولتی در پیشرفت ورزش در ایران را "صفر" دانست و گفت: در سفر تیم سپاهان به ژاپن مهمان باشگاه بودم. در این سفر وارد یک مدرسه کوچک شده و از آنها پرسیدم چگونه ورزش میکنند و چرا امکانات ندارند. مسئولان آن مدرسه من را به یک سالن بسیار مجهز چندمنظوره در همان نزدیکی برده و گفتند بچهها در آنجا روزی 2 ساعت ورزش میکنند و بر اساس استعداد و علاقه وارد رشتههای مختلف ورزشی میشوند. حالا این وضعیت را با مدارس ایران مقایسه کنید؛ یک حیاط کوچک با آسفالتی خطرناک و یک معلم ورزش که میخواهد تمام رشتههای ورزشی را آموزش دهد. آیا این وضعیت میتواند به پیشرفت ورزش ما کمک کند؟
انتهای پیام/ ع