به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، قهرمانی برای فرانسویها پایانی بود برای آغاز خوب جام جهانی به میزبانی روسها، میزبانی بابرنامه و منظمی که در شروع آن روسها توانستند با برتری 5 بر صفر مقابل عربستان افتتاحیه پرگلی را هم رقم بزنند، جامی که با این شگفتی آغاز شد و در ادامه مسیر تا فینال شگفتیهای زیادی را به دنبال داشت. از حذف آلمان که مدافع عنوان قهرمانی بود تا عدم راهیابی اسپانیا و برزیل به نیمه نهایی که پیش از جام از آنها بهعنوان مدعیان اصلی قهرمانی نام برده میشد. شگفتیهایی چون صعود کرواسی به فینال که شاید کمتر کسی به فکرش میرسید که تیم خوب زلاتکو دالیچ راهی فینال شود و ... . در نهایت این جام پر از شگفتی با نمره خوبی برای روسها به پایان رسید.
یک هفته مانده به شروع جام جهانی شور و هیجان زیادی در شهر مسکو دیده نمیشد. مردم روسیه انگار جام جهانی را قبول نکرده بودند و بدون اهمیت به آن کارهای روزمره خود را انجام میدادند. حتی تا شب افتتاحیه اسپانسرها نتوانسته بودند غرفههای خود را مقابل ورزشگاه لوژنیکی کامل کنند و کارگران مشغول کار بودند، اما با شروع جام جهانی همه چیز تغییر کرد. ورود هواداران از نقاط مختلف جهان، شور و هیجانها را نه تنها در ورزشگاهها، بلکه به خیابانها کشاند. حالا این مردم روسیه بودند که به استقبال میآمدند و جدا از آنهایی که به تشویق تیم ملی روسیه میپرداختند، سایر شهروندان روسی همراه با هواداران سایر کشورها وارد تب فوتبال میشدند. روسها با هواداران مختلف عکس یادگاری میگرفتند و گاهی بسیاری از آنها استقبالشان گرمتر از یک عکس ساده بود. گاه دیده میشد که این شهروندان روسی هواداران فوتبال کشورهای دیگر را به خوردن بستنی، نوشیدنی و... میهمان میکردند.
شرایط اقتصادی در روسیه هم مانند بسیاری از نقاط دنیا، چندان مطلوب نبود، اما جام جهانی فرصتی شد تا روسها بتوانند کمی اوضاع بهتری پیدا کنند. حضور اسپانسرهای مختلف فیفا به کنار، اما حضور میلیونها نفر در روسیه هنگام برگزاری جام جهانی آمار ورود توریست به این کشور را بالا برد. از طرفی شرایط خوبی که روسها برای میهمانان خود در طول جام جهانی فراهم کرده بودند، علاقهمندی بسیاری از مسافران جام جهانی را برای بازگشت به این کشور بیشتر کرد. استفاده از قطارهای بین شهری و وسایل نقلیه عمومی داخل شهری برای بسیاری از مسافران جام جهانی رایگان بود و البته حضور آنها بدون ویزا و تمدید ورود مسافران جام جهانی تا پایان سال میلادی همراه با فنآیدی این اشتیاق را ایجاد کرده آنها بازهم به روسیه بازگردند. البته روسیه به خودی خود هم جذابیتهای زیادی دارد، شهرهایی چون مسکو، سنپترزبورگ، کازان و سوچی آنقدر به لحاظ بصری برای مسافران جام جهانی زیبایی داشتند که اشتیاق آنها را برای بازگشت به کشور تزارها بیشتر میکند.
نکته جالب توجه حضور تماشاگران زیاد جام جهانی از ملیتها و کشورهای مختلف بود. از کانادا که فاصله بسیار زیادی تا روسیه دارد و حتی تیمش هم به جام جهانی راه پیدا نکرده بود تا دورترین کشورهای آفریقایی و حتی فلسطین اشغالی که بخشی از آن همچنان درگیر جنگ با رژیم اشغالگر قدس است. شهروندانی از سراسر جهان که کنار هم به چیزی جز فوتبال فکر نمیکردند، حتی هواداری که از آمریکا آمده بود و به ایرانیها میگفت فارغ از تمام سیاستها ما با یکدیگر دوست هستیم و این مسئله بود که سیاست را از فوتبال جدا میکرد. شاید در مراسم پایانی جام و اهدای مدالها حضور ولادیمیر پوتین، امانوئل ماکرون و کولیندا کیتاروویچ رؤسای جمهور روسیه، فرانسه و کرواسی رنگ سیاست را بیشتر کرده بود، اما باران رنگ سیاست را شست، آنجایی که زیر باران چتر فقط روی سر ولادیمیر پوتین بود و بس.
هنگام بالا بردن جام که سیاسیون رفته بودند و فقط خانواده فوتبال مانده بود. جام را اینفانتینو به کاپیتان فرانسویها داد و دشان و 23 شاگردش بودند که هیجان را روی سکوها انتقال میدادند. هیجان شیرجههای بازیکنان فرانسه در زمین بارانی و هیجان بالا بردن جام با دستان هوگو لوریس. هیجانی که بازیکنان فرانسه در کنفرانس خبری دشان داشتند و خروج رقص کنان آنها از رختکن برای حضور در میکسدزون در مواجهه با خبرنگاران. درهای ورزشگاه لوژنیکی بسته شد و میزبانی روسیه به پایان رسید. آنها درست یک روز پس از بازی در حال جمعآوری دکورهای میدان سرخ بودند و فضای شهرشان را بلافاصله برای بازگشت به زندگی عادی آماده میکردند. هواداران هم کم کم این کشور را ترک کردند تا روسها بمانند و همان ارتباطهای روز اولشان، همان نجوشیدنها و همان پس زدنها، اما شاید آنها حالا که جام جهانی تمام شده حسرت این روزها را بخورند و البته با خاطرات خوش جام جهانی روزهای شیرینشان را مرور کنند.
انتهای پیام/