به گزارش خبرگزاری تسنیم از ارومیه، حاشیهنشینی از معضلات شهرنشینی در کلان شهرهاست، این معضل در شهرهای بزرگ و کوچک کشور همیشه در حال گسترش است، کلانشهر ارومیه نیز از معضل حاشیهنشینی مستثنی نیست، برای حل این مشکل تدابیر مختلفی از سوی مسئولین اندیشیده شده اما هنوز حاشیهنشینی وجود دارد و هرساله نیز به تعداد مناطق حاشیه نشین افزوده میشود.
فقر عامل اصلی گسترش حاشیهنشینی
برای حاشیهنشینی میتوان علتهای مختلفی را ذکر کرد اما بیتردید نمیتوان از نقش فقر در این موضوع چشمپوشی کرد، زمانی که افراد درآمدی ندارند برای گذران زندگی مهاجرت از روستا یا شهرهای کوچک به مقصد کلانشهرها را برمیگزینند، اما چون این افراد وضعیت مالی مطلوبی ندارند، بهترین گزینه برای زندگی شان، مناطق حاشیه شهر است.
مناطق حاشیهنشین محروم از امکانات اولیه زندگی شهری
مناطق حاشیه نشین چون در محدوده شهر نیستند از امکانات تفریحی و رفاهی محروم هستند، خیابان امیر احمدی، از جمله مناطق حاشیهنشین شهر ارومیه محسوب میشود، این منطقه جامعهای کوچک است که میتوانی بنشینی و خوب بنگری و آسیبهایی که در صفحات مجازی و نشریات میخوانی با چشمانت ببینی و با تمام وجودت درد و رنج ساکنان این منطقه را لمس کنی.
هاجر کریمی زن 40 ساله ساکن محله امیر احمدی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم گفت: کودکان ما از تمام امکانات ابتدایی که یک کودک به آن نیاز دارد محروم هستند، در محله ما حتی زمین بازی برای کودکان وجود ندارد و آنها برای بازی مجبور هستند زمین خالی کنار خانههایمان را انتخاب کنند.
زن جوان افزود: این زمین خاکی علاوه بر اینکه سبب خاکی و کثیف شدن لباس کودکان میشود، محل انباشت زباله ها و زندگی معتادان بیسرپرست نیز هست، با رسیدن به فصل تابستان دغدغه و مشکلمان نیز زیادتر میشود.
کریمی ابراز کرد: همسرم کارگر ساختمان است، اما امسال برخلاف سالهای گذشته به سختی میتواند برای خود کاری پیدا کند، بنابراین ما به سختی قادر هستیم شکممان را سیر کنیم و پولی برای ثبتنام فرزندانمان در کلاسهای تابستانی نداریم.
سرنگهای تزریقی در زمین بازی کودکان
بهمن نظری پدر یکی از کودکان ساکن این محل نیز در گفتوگو با خبرنگار تسنیم گفت: هفته گذشته پسر8 سالهام، هنگام بازی با دوستانش، یکی از بچه ها شیطنت کرده بود و سرنگ آلوده معتادان را که همواره در این اطراف بر روی زمین وجود دارد به پای پسرم تزریق کرده بود.
وی اظهار داشت: پسرم را به بیمارستان بردیم و از او آزمایش گرفتند، پزشک گفت آزمایش یکبار دیگر باید بعد یک ماه مجدد تکرار شود تا اطمینان یابیم که مشکلی برای پسرم پیش نیامده است.
نظری اظهار کرد: علاوه بر حضور ضایعات فروشان که همواره پیاده رو و تمام خیابان راپراز ضایعات و زباله میکنند باید معتادان تزریقی را نیز تحمل کنیم، کودکان ما چه گناهی کردهاند که سهمشان از زندگی این شده است؟
معتادان بیسرپرست با خانهای حلبی
گودرز پیرمرد معتاد بی خانمانی است که در این منطقه و در یک چادر کهنه انباشته از پتو با پسرش زندگی میکند او اظهار داشت: صبح تا شب با پسرم درون سطلهای زباله به دنبال ضایعات هستیم تا آخر شب آن را بفروشیم و مقداری پول برای غذا و تهیه مواد تهیه کنیم.
او گفت: حتی شناسنامه هم ندارم و نمیدانم چند وقت است که به حمام نرفته ام به این زنذگی عادت کرده ام و تنها منتظرم بمیرم چون راه دیگری برایم نمانده است، از زندگی هیچ نفهمیدم از وقتی چشمم را باز کردم پدرم را دیدم که مشغول مصرف مواد مخدر و بود، در 17 سالگی مصرف مواد را شروع کردم.
پیرمرد افزود: زندگی در این چادر سخت است، زمستان که میشود چالهای در زمین میکنیم و مشمبا با در آن پهن کرده و زندگی میکنیم، سال گذشته یکی از دوستانم در اثر سرما فوت کرد، نمیدانم کی نوبت به من میرسد.
رضا عیسیزاده نوجوان 16ساله ساکن خیابان امیراحمدی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم گفت: با رسیدن تابستان، تمام دغدغه پسران محل این است که شغلی برای خود پیدا کنند و کمک خرج خانواده شوند، اغلب دوستانم مشغول دستفروشی، جمع کردن ضایعات و یا یادگرفتن مکانیکی میشوند.
رضا افزود: ما نه پول داریم و نه کسی را داریم تا استخداممان کند برای همین تا قبل از گرفتن دیپلم، برای خود کاری پیدا میکنیم تا بعد از اتمام مدرسه بتوانیم درآمدی داشته باشیم.
او در خصوص محلهشان گفت: ما به این وضعیت عادت کردهایم، من فقط نگران برادر کوچکم هستم، چون در این محله فروشندگان مواد مخدر زیاد هستند و گاهاً از بچه های محل نیز برای این کار استفاده میکنند، آرزوی من این است که مسئولین، معتادان و فرشندگان مواد مخدر را از این محل جمع کنند تا نگران برادرم نباشم، نداشتن زمین بازی مهم نیست، زندگی برادرم برایم اهمیت دارد.
گزارش: نرگس آقازاده
انتهای پیام/ش