به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، نظرسنجی و ارزیابی در رسانه ملی واکنشهایی را برانگیخته است. برخی از کارشناسان و تحلیلگران نسبت به آمار منتشره در قالب نظرسنجیها و ارزیابیهای رسانه ملی نقد جدی دارند. به تازگی آماری درباره میزان مخاطبان "سریال «پدر» - در حالی که تنها 9 قسمت از آن روی آنتن رفته است- منتشر شده که بیش از 24 هزار و 600 نفر مخاطب را به خود اختصاص داده است. به عبارت دیگر تاکنون 82 درصد مخاطبین این سریال را عالی و 10 درصد سریال را خوب ارزیابی کردهاند.
چرا صداوسیما خودش، خودش را ارزیابی میکند؟!
مازیار معاونی منتقد تلویزیون و کارشناس رسانه در واکنش به این گونه نظرسنجیها، گفت: این پذیرفتنی نیست که یک ارگان، سازمان و یا نهادی خودش، خودش را ارزیابی کند. اگر قرار به ارزیابی هم باشد این کار را بایستی به مجموعهای از کارشناسان هنری بنابر بستهای مشخص و معیارهایی متقن خارج از چارچوبها و سلسله مراتب صداوسیما، ارزیابی را انجام دهند. نه اینکه امروز میبینیم هنوز 9 قسمت از یک سریالی گذشته و به لحاظ حرفهای نتوانسته آمالی را برآورده کند میبینیم چطور دوباره از خودشان تقدیر میکنند.
همه آمارها هم به بیش از 80 درصد میرسد!
وی با اشاره به اینکه صداوسیما بدون هیچ معیار منطقی و اصولی از خود و عوامل آثار حتی بیکیفیت تقدیر میکند،تأکید کرد: صداوسیما هر موقع هم اقدام به انتشار نظرسنجی میکند آمار زیر 80 درصد نمیآید. از طرفی هم به آثار غیرقابل قبول و بیکیفیت تلویزیونی هم هدیه میدهد و از آن آثار هم تجلیل میکند. انگار هیچ نظاممندی و سامانبخشی در رابطه با ارزیابی و نظرسنجی برنامهها و سریالهای تلویزیونی وجود ندارد. چرا که نظرسنجیها با یک سوالات از پیشتعیینشده و بارمهای همیشگی هنوز بدون شفافسازی درست برای جامعه، انجام میشوند. در صورتیکه مسئولان مربوطه در نظرسنجی و ارزیابی از صاحبنظران و نگاه تخصصی و عمیق بدون وابستگی بهره ببرد، نتایج بهتری حاصل میشود.
تلویزیون تابع معیار و چارچوب مشخصی برای ارزیابی نیست
معاونی مشکل تلویزیون را سردرگمی در انسجامبخشی یک معیار درست ارزیابی دانست و افزود: تصورم بر این است که تلویزیون ما بایستی برای افزایش اثرگذاری یک درونمایه نمایشی مثل سریال "پدر" بایستی از کارشناسانی استفاده کند که هیچ وابستگی سازمانی نداشته باشند و از طرفی به یک آمایش مطلوب جامعهای و منطقهای نیز دست پیدا کند. چون نقدهایی که به رسانه ملی وارد است یکی از آنها عدم شناخت سلایق و نیازمندیهای مخاطبین است. همچنین مهمترین مشکل تلویزیون ما امروز به عدم بهره برخورداری از یک معیار و چارچوب مناسب ارزیابی و نظرسنجی برمیگردد. مصداق بارز آن کمدیهای بفروش این روزهای سینمای ایران است که در میدان ارزیابی کیفی هیچ حرفی برای گفتن ندارند ولی بنابر مقتضیات روانشناسانه مجموعه افراد جامعه، به این نقطه از استقبال مخاطب رسیده و نه به پای موفقیت ارشاد نوشته شود. تلویزیون هم از این قاعده مستثنی نیست و میبینیم که طبق روال بعد از پخش کامل یک آمار بیش از 90 درصدی متوجه این سریال خواهد شد و عوامل هم مورد تقدیر رسانه ملی قرار خواهند گرفت حالا چه به لحاظ کیفی قابل قبول جامعه و صاحبنظران باشند و چه این نمره را به خود اختصاص ندهند.
"پدر" نتوانست آمالی را برای سیما برآورده کند
این منتقد تلویزیون اعتقاد دارد سریال "پدر" هیچ محتوا و مفهوم جدیدی ندارد، خاطرنشان کرد: سریال "پدر" اصلاً سوژه بکر و بدیعی ندارد و از منظر مدیوم نمایش و دسترسی مردم به سریالهای بینالمللی، سریال جدید شبکه دو سیما نتوانست هیچ آمالی را برآورده کند. در صورتیکه از فیلمسازان و مسئولان امر فیلم و سریال و برنامهسازی تلویزیونی انتظار میرود به سمت تعریف مضامین جذاب و موردنظر مردم بروند. سوژهها بایستی به واقعیت امروز نزدیک باشند نه اینکه هنوز داستان علاقهمندی یک پسر سنتی به یک دختر مدرن را بازتعریف کنیم. کاری که پیش از این روئینتن با ساخت «دل شکسته» به نحو بهتری انجام داده بود.
سکانسهای غیرقابل باور "پدر" در پس پرداختهای نچسب و ضعیف
وی در خاتمه با بیان اینکه سریال "پدر" بسیار پرداختهای نچسب و ضعیفی دارد، افزود: سریال "پدر" از پایه مضمون جذابی برای بیننده نیست، چون بنمایه و محتوای به روزی را روایت نمیکند. واقعیت امر این است که با گذشت 9 قسمت از این سریال، چیز خاصی ندیدهایم و در واقع مخاطب بدون هیچ سردرگمی و حلقه مفقودهای میتواند از این به بعد هم سریال را دنبال کند. از عنقا هم به عنوان یک نویسنده خلاق بعید بود طراحی و نویسندگی چنین اثری که قصهاش را پیش از این بارها روایت کردهاند. علاوه بر پرداختهای ضعیف و نچسب و بدون اتکا به واقعیتهای امروز جامعه، برخی از سکانسها و موقعیتهایش را غیرباور برای مخاطب خلق کرده است. امیدوارم مدیران و فیلمسازان و تهیهکنندگان ما در تلویزیون قدری با جامعه همراه شوند، شاید کیفیت کارها بالاتر رفتند و حسّ درگیری برای مخاطب ایجاد کردند.
انتهای پیام/