به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز، پس هشت سال دفاع مقدس جانفشانی جوانان ایرانی برای این مرز و بوم بسیاری از حوزههای فرهنگی، هنری و اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده است.
تشکیل شدن ژانری ویژه فیلمهایی در باب مقدس و ورود هنرمندان و کارگردانان؛ فیلمهای سینمایی و سریالهای بسیاری را درباره این موضوع به سینما و تلویزیون راه داد که گاه به مذاق مخاطب خوش آمد و گاه نیز نه.
فیلم داستانی محمود به کارگردانی علی زهیری جوان فیلمساز خوزستانی از جمله فیلمهایی است که موضوع آن از دل فردی میان هیاهوی این شهر و از خودگذشتگیهای از جنس خودمان برخواسته است و حول زندگی روزمره شهید مدافع حرم محمود مراد اسکندری میگذرد.
تسنیم درباره فراز و فرودهای این فیلم و نوع و جنس نگاه کارگردان محمود با حمید آل حمودی رئیس انجمن سینمای جوانان اهواز به گفتوگو پرداخته تا انتقادات و صحبتهای افراد متخصص خارج از مجموعه درباره فیلم محمود را به گوش مخاطبان برساند. در ادامه نخست نکات خواندنی این گفتوگو و سپس مشروح مصاحبه را میخوانید.
*شهدا الگوی یک جامعهی انسانی رو به رشد است.
*هیچوقت به خلوت شهدا نپرداختهایم.
*در سینما شهید آنگونه که خودش است کمتر روایت شده است.
تسنیم: اگر دلیل اول برای ژانر دفاع مقدس لزوم به تصویر کشیدن قهرمانی مردان و زنان ایرانی باشد چه چیز دیگری هنرمندان را به این عرصه میکشاند؟
آل حمودی: همه ما این عبارت عمیق حضرت امام انقلاب (ره) را شنیدهایم که "شهدا شمع محفل بشریتند". همه متفقالقول هستیم که شهدا واجد ارزشهای اخلاقی انسانی متعالی هستند و میتوانند الگوی یک جامعه اسلامی رو به رشد و کمال باشند. شمع، مولد نور معرفت است؛ نوری که راه را از بیراهه تمیز میدهد. اما سوال اساسی این است که چه هنگام این نور به زوایای پنهان جامعه تابانده میشود؟ چه وقت و با کدام اسلوب و با چه کیفتی میتوان ارزشهای انسانی شهدا را در جامعه نهادینه کرد؟
تسنیم: چرا اکنون سینما و تلویزیون بیشتر به فیلمهایی درباره زندگی شخصی و روزمرههای عادی شهدا نیاز دارد؟
آل حمودی: نخستین خطایی که در اشاعه فرهنگ شهید و شهادت مرتکب شدهایم، آسمانی کردن و دست نایافتنی کردن این زنان و مردان است.
هیچوقت به خلوت آنها نپرداختیم. تنها با اغراق و مبالغه از آنها تافتهای جدا بافته به تصویر کشیدهایم و از همین نقطه درک و فهم شهدا برای مردم و به ویژه جوانان نسل چهارم انقلاب قدری دشوار میکنند.
تسنیم: در این سالها مردم با شهدایی که پرده نقرهای از آنها حکایت میکرد چگونه بود؟
آل حمودی: ارتباط ما با شهدا بر روی پرده سینما به جز در مواردی اندک، شفاف و مبتنی بر زندگی روزمره آنان نبوده، از امدادهای غیبی و اغراقهای عجیب و غریب رزمندگان جنگ تحمیلی بر پرده سینمای آن روزگار گرفته، تا قهرمان پروریهای سینمای دفاع مقدس امروز؛ متاسفانه ما شهید را "بماهو" یعنی آن گونه که خودش بود ندیدهایم و همواره با حُسن نیّت او را به تخیّل و وهم خودمان آلوده کردهایم.
تسنیم: فیلم محمود از کدام جنس از این فیلمها است؟
آل حمودی: در این میان علی زهیری جوان فیلمساز و خوش آتیهی خوزستانی که با حداقل امکانات و بودجه، اقدام به ساخت فیلم "محمود" کرده است. اولین فیلم داستانی شهدای مدافع حرم را ساخت.
فیلمی که به زندگی و شهادت شهید مدافع حرم شهید محمود مراد اسکندری میپردازد. این فیلم، محمود را از محله محروم خودش روایات میکند و به تلاش و معاش وی برای اداره زندگی خانواداش که خواهرانش هستند، میپردازد.
روایت کاملا صادقانه و بیتکلف است ما این محمود را میشناسیم و با وی و مشکلاتش ارتباط برقرار میکنیم. هیچ ویژگی شعار گونهای به این شخصیت اضافه نمیشود. فضایل این شهید را در تار و پود زندگیش، بطور غیرمستقیم حس میکنیم و محمود بدون اضافات به عنوان بچه محل به تصویر کشیده میشود و از جانب مخاطبان پذیرفته میشود.
صحنههای ارتباط محمود با دوستان و اهالی محله و کارش که تعمیر موتورسیکلت است با سادگی قابل تحسینی در آمده است و این گونه نور شمع این واحد از شمع بشریت به دل مخاطب راه پیدا میکند.
از دیگر جنبههای بدیع فیلم محمود پل زدن و این همانی کردن شهدای دفاع مقدس و شهدای مدافعین حرم است. این ارتباط از دل قصه و از وجود عموی شهید محمود مراد اسکندری بیرون میآید که وی در جنگ تحمیلی به شهادت رسیده و محمودِ جوان که نام عمویش را به ارث برده با اینکه عمو را ندیده است سعی میکند جانشین خلفی برای وی باشد.
تسنیم: چرا محمود روایت شده از علی زهیری را نزدیک به مردم میدانید؟
آل حمودی: محمود در میدان معاش و ساحت تلاش و کسوت جهاد بچه محل من، تو و ماست. همه ما او را با این ریخت میشناسیم و دوست میداریم. من تلاش فیلمساز را ستودنی میدانم چون علی زهیری سعی کرده با بازنمایی واقعیت دامنه مخاطبینش را بیشتر کند.
او توانسته همه ساحتهای واقعی و حالتهای انسانی و جنبههای مثبت و منفی شهید را بعنوان یک انسان، که ترکیبی از حسن و خطاست؛ بی هیچ مبالغهای به نمایش بگذارد. این سبک و سیاق برای سایر فیلمسازان ارزشی نیز میتواند یک سرفصل باشد تا نور شهدا بدون هیچ حجابی، به جان محفل جوانانمان برسد و چه چیزی مهمتر از این موضوع است.
انتهای پیام/ش