مجتبی شاکری در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم به بهانه نزدیک شدن به اولین سال از فعالیت شورای پنجم شهر تهران و عملکرد آن در زمینه فرهنگی، اجتماعی، عمرانی، شهری و سایر عرصهها گفت: شورای شهر گزارشی درباره عملکردشان ارائه نداده که بتوانیم پیراون آن نظری ارائه دهیم. متأسفانه برخی از اقدامات شورا در عرصههایی نیز با سؤالات و چالشهایی مواجه بوده است. به عنوان نمونه در بخش عطر سیب که مربوط به کمک به هیاتهای مذهبی بود و ورود شهرداری برای اینکه این هیاتها و تشکیلات بتوانند شکل بگیرند. ولی از مبلغ 12میلیارد تومانی که پیشبینی شده بود، فقط 2میلیارد تومان اختصاص داده شد. این درحالی است که هیاتهای مذهبی در تهران بالغ بر 3000هیات مهم هستند.
شاکری همچنین گفت: یا اینکه در وضعیت شورای یاریها هیچ صحبتی از شورایاریها نیست. این موضوع در شرایطی اتفاق میافتد که شورایاریها نظم خوبی گرفته بودند و حتی در صحنه برای ارائه گزارش و نیازهایی که در سطح محلی وجود دارد، دعوت میشدند. اما متأسفانه خبری از آنها نیست.
عضو سابق شورای شهر تهران به انتقاد از عملکرد این نهاد در حوزه اجتماعی نیز پرداخت و گفت: در بحث آسیبهای اجتماعی هم توقف داشتیم و کار جدیدی درباره ادامه طرح مبارزه با آسیبهای اجتماعی دیده نشده است. اگر مباحث کلانتری که همه اعضای شورای پنجم در انتخاب شهرداری به آن اشاره داشتند و گفتند که ما به دنبال این هستیم که در چند مورد اتفاقاتی بیافتد، اتفاق خاصی رخ نداده است. مثلاً یکی از آنها درآمد پایدار بود که هنوز راهکاری برای آن نتوانستند اتخاذ کنند و یا سهم پایتخت بودن شهر تهران است که باید آن را از دولت بگیرند. زیرا کلانشهرهای دیگر این موقعیت را ندارند که به عنوان پایتخت مطرح باشند. اما تهران این موقعیت را دارد و قاعدتاً باید هزینه بیشتری برای آن صرف شود. یا اینکه بدهیهای انباشت شدهای که دولتها داشتند و در پایان دوره چهارم اعلام شد که رقم آن 14هزار میلیارد تومان است که شهرداری تهران از دولت طلب دارد. مسلماً اگر این مبلغ وارد چرخه درآمدی شهرداری تهران شود، خیلی کارها میتوان با آن برای شهر انجام داد.
شاکری در ادامه گفت: برخی از اموری که شهرداری تهران در آن سهم دارد و دستگاههای دیگر هم سهم دارند، نیازمند تعریف مدیریت یکپارچه است. ولی خیلی از کارها معطل مانده و حل نمیشود. مانند همین بحث بافتهای فرسوده که دولت قصد دارد برای آن کارهایی انجام دهد اما 10 سال است که معطل مانده و کاری دراین رابطه رخ نداده است. بنده باتوجه به شناختی که به مسائل آن محلهها دارم، گمان نمیکنم که اقدامی هم برای بافت فرسوده صورت گیرد. در شرایطی که دولت با بخش خصوصی برخورد میکند، امکان سرمایهگذاری در بافت فرسوده وجود ندارد.
وی با اشاره به موضوع آسیبهای اجتماعی اظهار داشت: خیلی از کارهای دیگری هم هستند که شهرداری تهران باید نسبت به آنها واکنش نشان دهد. الان آمار آسیبهای اجتماعی و معتادینی که وجود دارد و وظیفه شهرداری است که آنها را جمعآوری کند. اما چه سرنوشتی دارند؟ نهایت امر این است که آنها را نگهداری میکنند تا به خانه برگردند و یا اینکه باز به چرخه اعتیاد بازمیگردند؟ اینها به نوعی معلوم نیستند. لذا بهنظر میرسد که فهرستی از عناوین اصلی که شورای پنجم میخواست از شهردار انتخابی دریافت کند و آنها را بهنتیجه برساند، آن را در صحن خود شورا نصب کند تا معلوم شود چه تعداد از این عناوین توانسته عملی شود و جایگاه خود را پیدا کند.
شاکری با تأکید بر توجه و اهتمام بیشتر شورای شهر به موضوع تابآوری ساختمانها و انفعال مدیریت شهری در این حوزه نیز پرداخت و گفت: الان همین بحث تابآوری ساختمانها که وجود دارد، مسئله بسیار مهمی است و اگر در شهر تهران زلزله رخ دهد، چندین برابر حادثه هیروشیما و ناکازاکی تلفات خواهد داشت. همین بلندمرتبهسازیهای شهر تهران که در مجلس درباره آن هم بحث شده و شورای عالی معماری و شهرسازی به این بلندمرتبهسازی اجازه میدهد و این ناهماهنگی بین شورای شهرسازی و شهرداری تهران وجود دارد و باعث شده است با بلندمرتبهسازی وضعیت اجتماعی و فرهنگی مناطق را تحتتاثیر قرار دهد. منطقه 22 و بعد از آن منطقه 1متراکمترین منطقه به لحاظ بلندمرتبهسازی هستند که با مجوزهای شورای عالی شهرسازی اقدام به آن کردند.
عضو سابق شورای شهر تهران بیان کرد: اگر شهر در همین شرایط بماند به سمت توسعه نمیرویم بلکه کماکان به سوی فرسودگی و مشکلات بیشتر پیش خواهیم رفت. ضمن اینکه بنده نمیدانم باچه توجیح منطقی و امنیتی در بافت فرسوده شهر تهران بلندمرتبهسازی میشود. الان جمعیت تهران بیش از ظرفیت امکانات شهری آن است و تهران کششی برای خدمت رسانی به این جمعیت را ندارد. از این جهت برای قضاوت درمورد عملکرد شورای شهر وقتی اعداد و ارقام از سوی شورای شهر اعلام میشود، میتوان درآن صورت نگاه مقایسهای داشت که تاچه میزان عملکرد داشتند. زیرا چیزی که در برنامه و بودجه میآید و آنچه که در عمل رخ میدهد متفاوت است و آنچه در عمل رخ میدهد معمولاً ضریبی از چیزی است که میباید اتفاق بیافتد. لذا در آن صورت میتوان بهتر درمورد کار شورای شهر قضاوت کرد.
انتهای پیام/