به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، ستون نویسهای روزنامههای ترکیه که در زبان ترکیه از آنان به عنوان «گوشه نویس» یاد میشود، نقش مهمی در هدایت افکار عمومی ترکیه و بالا رفتن میزان محبوبیت و فروش روزنامههای این کشور دارند. تسنیم هر هفته دو بار، گزیدههایی از مهمترین ستونهای روزنامههای ترکیه را به خوانندگان خود ارائه میدهد.
افزایش نرخ دلار، اقتصادی نیست، سیاسی است
مهمت بارلاس/ صباح
خوب میشد اگر قیمت دلار چنین بالا نمیرفت و لیره ترکیه دچار چنین سقوطی نمیشد. این به نفع همه ما بود، اما واقعا چه کسی راضی است که فقط به بهانه جلوگیری از افزایش قیمت دلار، ترکیه در برابر آمریکا زانو بزند؟ مگر بین اهداف کودتای نافرجام سال 2016 و این جنگ اقتصادی کنونی، تفاوتی میبینید؟
میدانیم که در آمریکا، انتخابات میاندورهای کنگره در راه است و خدا میداند که ترامپ برای دستیابی به اهداف انتخاباتی خود با حمایت مسیحیان راست افراطی، چه کشورهای دیگری را تحریم خواهد کرد. دیدیم که مداوماً در حال تحریم روسیه است و در دو سال گذشته، روبل نیز مرتباً در برابر دلار، ارزش خود را از دست داده است.
هزینه استقلال اقتصادی
علی سایدام/ینی شفق
دیروز، همین که توضیحات برات آلبایراک وزیر مالی و دارایی در مورد مدل اقتصادی جدید ترکیه به پایان رسید، دونالد ترامپ، توییت دیگری منتشر کرد که مانند بمب هستهای عمل کرد.
ترامپ نوشت: «لیر ترکیه به سرعت در برابر دلار قدرتمند ما، ارزش خود را از دست میدهد. به همین خاطر دستور میدهم تعرفه گمرکی فولاد و آلومینیوم ترکیه بیشتر شود. از امروز تعرفه واردات آلومینیوم از ترکیه به 20 درصد و تعرفه واردات فولاد به 50 درصد افزایش داده شود. الان روابط ما با ترکیه خوب نیست.»
مگر نه این است که ترکیه در حوزههای مهم سیاسی، دفاعی و اقتصادی، استقلال خود را حفظ کرده است؟ طبیعیست که چنین چیزی آمریکا را خشمگین کند. ترکیه به تروریستهای تحت حمایت آمریکا در مرزهای جنوبی خود، اجازه نمیدهد قدرتمند شوند، در خرید تسلیحات به سمت تنوع رفته و از خرید اس 400 روسیه منصرف نمیشود و با وجود همه تهدیدات آمریکا، دست از ارتباط اقتصادی با ایران نمیکشد.
قیمت دلار در برابر لیره، بالاتر میرود. بله. هر روز بالاتر. چرا؟ چون این هزینه استقلال اقتصادی است.
این فقط فشار اقتصادی نیست، بخشی از جنگ علیه جهان اسلام است
صلاح الدین چاکرگیل/ستار
در شرایط کنونی، یک جنگ اقتصادی تمام عیار علیه کشور ما در جریان است، اما مساله فقط اقتصاد نیست. البته که مسائل اقتصادی هم مهم است، اما آن چه بیش از هر چیزی اهمیت دارد، این است که مهاجمین به دنبال حمله به منظومه و کهکشانی از ارزشها و باورهای ما و جهان اسلام هستند.
واقعیت این است که نتایج انتخابات اخیر، باب دل قدرتهای امپریالیستی نبود. آنها انتظار داشتند به سنت صد، صد و پنجاه سال اخیر، یک نیروی ضعیف و حلقه به گوش بر سر کار بیاید و این امید را فتح الله گولن در دل آنها به وجود آورده بود.
اگر نتایج انتخابات به شکل دیگری رقم میخورد، جنگ اقتصادی علیه ترکیه، به اینجا نمیرسید، اما ایستادگی اردوغان، رویاهای آنها را نقش بر آب کرد.
خوب به خاطر داریم که جان بولتون مشاور امنیت ملی ترامپ، در شب کودتای نافرجام ترکیه، گفته بود اگر دولت اردوغان سقوط کند، برایش نخواهیم گریست. چرا که او به جای یک ترکیه لاییک، یک ترکیه اسلامی به وجود آورده است.
سقوط آزاد
اگه جانسَن/ سوزجو
متاسفانه ترکیه شرایطی شبیه به بحران سال 1994 را به خود میبیند. لیر ترکیه در معرض سقوط آزاد قرار گرفته است. اقتصاددانان به این وضعیت فعلی ما «مورد حمله قرار گرفتن یک واحد پولی» میگویند. وقتی که لیر ترکیه به این شکل سقوط میکند، قاعدتاً در شرکتهای بزرگ گونهای از زلزله اقتصادی روی میدهد.
اگر چنین چیزی منجر به بحران اقتصادی شود نباید تعجب کنیم. قاعدتاً درآمد سرانه ملی پایین میآید و بیکاری بیشتر میشود.
سه چهار ماه پیش گفته بودم که در سال 2018 توقع یک بحران اقتصادی ندارم، اما واقعیت این است که وقتی یک اقتصاد، چشم به راه پولهایی است که از خارج وارد کشور میشود، در عین حال باید چشم به راه بحران نیز باشد.
من همیشه چنین فکر میکردم که در این سیستم اقتصادی، که به سرمایه خارجی و منابع ارز خارج از کشور وابسته است، قاعدتاً با بازارهای مختلف درگیر نخواهیم شد، در مورد وام و داراییهای بانکی سخت گیری نخواهیم کرد، با آمریکا وارد جنگ نمیشویم و حتماً با اروپا نیز روابط خوبی خواهیم داشت و اگر شرایط سختی پیش بیاید میتوان با صندوق جهانی پول توافق کرد. آری.
من به این شکل برای سال 2018 میلادی، پیش بینیهای اقتصادی خوشبینانهای داشتم و همواره چنین میاندیشیدم که ارز لازم تامین میشود، اما شرایط فعلی نشان میدهد که من اشتباه میکردم.
اگر همه ما سوار یک کشتی هستیم...
احمد هاکان/ حریت
بر این باورم که باید به این بگو مگوی مزخرفی که بر پایه منطق «آیا همه بر یک کشتی سوار شدهایم یا نه»، بنا شده است پایان دهیم. این بحث باید تمام شود. هیچ کدام از ما، نباید این واقعیت را از یاد ببریم که ناخدا و خدمه این کشتی، باید با اوج توان و خونسردی، کشتی را به بندر برسانند و این مسئولیت، بر گردن آنهاست.
این را نباید از یاد برد. در عین حال، باید قبول کنیم که الان مسافران کشتی، آهسته آهسته نگران شدهاند و حق دارند داد بزنند: ناخدا مراقب باش و تدبیری اتخاذ کن! بنابراین کسی نمیتواند این مسافران نگران را خائن بنماد! خیر. آنها حق دارند. بگذارید این را هم بگویم: به نظر من، تفاوتی بین این دو دسته آدم وجود ندارد. دسته اولی که میگویند؛ به جهنم! بگذار کشتی غرق شود و نجات پیدا کنیم از دست این دولت! و دسته دوم که میگویند؛ سرنوشت کشتی مهم نیست، مهم این است که همین تیم بر سر اقتدار بماند.
سرِ آخر هم میپرسم: چرا این کشتی ما چنین زود به زود سوراخ میشود و آب به داخل آن نفوذ میکند؟
کار زشتی کردید عالیجنابها!
اُزگور مموجو/ جمهوریت
استراتژیستهای کارنابلد دولت، پس از بهار عربی؛ کشور بزرگ ما را قربانی توهمات خود کردند. دستگاههای رسانهای و تبلیغاتی وابسته به دولت، نان و درامد خود را از دروغ پراکنی و فریب دادن مردم به دست میآورند.
نهادهای مدنی و سیاستمداران هم تماشاگر شدند تا ببینند چگونه نهادهای دولتی و سیاسی و سازمانهای مختلف چگونه به دست طریقتها افتادند.
آقایان! دیگر بهانهای ندارید، چرا که اقتدار در دست شماست. قوه مجریه، مجلس، دستگاه قضا و حتی بانک مرکزی و هر ارگان دیگری، همه در دست شماست. سندیکاها و اتحادیههای کارگری هم در سکوت کامل هستند و به خاطر شرایط اضطراری، هیچگاه هیچ گروهی نتوانست یک راهپیمایی و اعتصاب 10 دقیقهای راه بیاندازد. الان شما صاحب یک گلستان بزرگ شدهاید. گلها را برای خودتان برداشتید و همه خارها نصیب ما شد. فقط به خاطر آن که یک نفر را قدرتمند کنید و تمام قدرت سیاسی را به دست یک نفر بسپارید، تمام دولت را ضعیف کردید و دروازهها را برای هر گونه مداخله باز گذاشتید. کار زشتی کردید عالیجنابها! بد کردید با این مملکت آقایان!
انتهای پیام/