به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرور خاطرات جنگ 33 روزه رژیم صهیونیستی ضد حزبالله لبنان تنها به معنی تکرار خاطرات زیبای تاریخی نیست بلکه زنده نگه داشتن یکی از نقاط عطف عملکرد و تاثیرگذاری مقاومت در لبنان است که همچنان پیامدهای خود را در منطقه دارد و بخشی جداییناپذیر از موازنه قدرت بازدارنده در برابر دشمن صهیونیستی است. این جنگ باعث شد اسرائیل محدودیت قدرت و توان خود برای استفاده از ابزار نظامی را بشناسد.
آنچه در این مجموعه مطالب مورد بررسی قرار میگیرد، یادداشتهای "علی شهاب" تحلیلگر مسائل راهبردی منطقه است که در پایگاه خبری شبکه ماهوارهای المیادین به مناسبت سالروز جنگ 33 روزه منتشر شده است.
ایزر زوکرمان فرمانده لشکر ستون آتش در میان نیروهای ذخیره زرهی ارتش در ابتدای جنگ در مقر ستاد ارتش در تلآویو فعالیت میکرد. او بخشی از کادری بود که مسئولیت فرماندهی عملیات ویژه در عمق اراضی لبنان را در اختیار داشت.
زوکرمان بارها خود را مأمور فرماندهی عملیات ویژه میدانی نشان میداد. او ریسک پذیری بالایی داشت و تجربه میدانی بالایی نیز در این زمینه به دست آورده بود و در نیروهای کماندوی دریایی رشد کرده و فرماندهی چندین عملیات ویژه را انجام داده بود. او همچنین اولین فرمانده نیروهای ویژه ایگور بود که مسئولیت فرماندهی تیپ گولانی را نیز بر عهده گرفته بود و در سال 2005 نیز مسئول فرماندهی لشکر ذخیره زرهی ارتش رژیم صهیونیستی شده بود.
زوکرمان بارها تلاش کرد حالوتص و فرماندهی منطقه شمالی سرزمین های اشغالی را به ضرورت احضار لشکر خود برای مشارکت در درگیریهای موجود در مرزهای شمالی قانع کند. او میگفت که لشکر میتواند نفوذ سریعی را انجام دهد تا زمینه اشغال منطقه الخیام را فراهم آورده و آن را به عنوان یک دستاورد تاریخی و نظامی برای ارتش اسرائیل مطرح کند.
در روز 27 جولای 2006 زوکرمان به مرکز فرماندهی منطقه شمالی رفت و در آنجا با موشه کابلنسکی نایب رئیس ستاد ارتش دیدار کرد. در این نشست وی برای کابلنسکی توضیح داد که یک منطقه خالی بین ارتفاعات جولان و منطقه المطلة شکل گرفته است و به این ترتیب بود که کابلنسکی موافقت خود را برای احضار لشکر زوکرمان جهت پر کردن این خلأ اعلام کرد.
زوکرمان بلافاصله طرحی برای اشغال منطقه الخیام تدوین کرد. این در حالی بود که پدر معنوی وی یعنی ژنرال عامیران لیوین به او پیشنهاد کرده بود که تنها بر روی تخریب سکوهای موشکی حزبالله لبنان متمرکز شود و به اشغال اراضی لبنان فکر نکند.
در روز چهارشنبه نهم آگوست 2006، زوکرمان به نیروهای تحت امر خود دستور داد تا تیپ پیاده نظام وابسته به خود را از شهرک صهیونیست نشین المطله حرکت دهند. آنها بعد از طی مسافت نیم کیلومتر از مرزهای لبنان با خمپاره نیروهای مقاومت هدف قرار گرفته و یکی از نظامیان آنها کشته شده و چند نفر دیگر زخمی شدند. این اتفاق باعث شد هیاهوی زیادی در میان نظامیان ایجاد شود، تا جایی که زوکرمان دستور داد که ماموریت را با آغاز تاریکی دنبال کنند. در نهایت گروه کوچکی از پیاده نظام تیپ تحت امر زوکرمان به منطقه القلیعه رسید تا عملیات رصد منطقه الخیام و رود لیتانی را انجام دهند.
در بامداد روز پنجشنبه 10 آگوست نیروهای زرهی رژیم صهیونیستی به سمت مرجعیون پیشروی کردند، اما با حملات موشکی نیروهای مقاومت از مسافت نزدیک مواجه شدند. آنها همچنین با مینهایی مواجه شدند که رزمندگان حزبالله لبنان در دیوارهای ساختمانها قرار داده بودند. بلافاصله بعد از اینکه اولین تانک مرکاوای رژیم صهیونیستی مورد اصابت قرار گرفت، نیروهای زرهی مجبور به عقبنشینی شدند.
تیمی از نیروهای زرهی رژیم صهیونیستی برای کمک به عقبنشینی نیروهای عملیات کننده وارد عمل شدند، اما فرمانده دسته اول اشتباه کرد و وارد منطقه المرج شد که یک منطقه مسطح و دشت مانند بود که چشمهها و لولههای آب زیادی در آن وجود داشت.
تانکها در تلاش برای خروج از این زمین باتلاق مانند، لولههای آب را شکستند و دشت مملو از آب شد و به این ترتیب تانکهای مرکاوا در آنجا گیر افتادند و نیروهای مقاومت موفق شدند آنها را هدف قرار دهند.
زوکرمان بعد از جنگ با ابراز ناامیدی خود از روند تحولات میگفت که اگر به نصیحتهای دیگران گوش میداد و در جای خود مینشست، پادشاه اسرائیل میشد. تحقیقات داخلی ارتش، وی را مسئول اصلی اختلال شدید موجود در روند پیشروی نیروها معرفی کرده و لشکر وی را لشکری توصیف کرد که در این جنگ از خودش شکست خورد.
انتهای پیام/