به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ در پی استیضاح وزیر کار در هفته گذشته، "انوشیروان محسنی بندپی" رئیس سازمان بهزیستی کشور از سوی رئیسجمهور بهعنوان سرپرست وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی منصوب شد.
محمدرسول نوروزی در قالب مطلب طنزی به دلایل این انتصاب پرداخته که در ادامه آمده است:
1. یکی از وظایف سازمان بهزیستی، حمایت از بدسرپرستان و بیسرپرستان است؛ حال وقتی حرف از وزارتی است که ابتدا بدسرپرست بوده و حال بیسرپرست شده، واضح است که بهترین گزینه برای سرپرستی آن بهزیستی است و پیشنهاد میشود از همین راهکار برای دیگر وزارتخانههای بدسرپرست و پس از آن دولت استفاده شود!
2. حمایت و توانبخشی سالمندان، یکی دیگر از وظایف بهزیستی است و با توجه به افزایش سن در بین شاغلین دولتی به خصوص در وزارت کار که در استخدامهای خود، برای بازنشستگان امتیاز ویژه قائل بوده است، این عمل، خدمترسانی به سالمندان را سادهتر میکند و پیشنهاد میشود با یک برنامهریزی قبلی، کل دولت در یک چشمانداز بلندمدت تحت سرپرستی بهزیستی قرار گیرند، تا خدمات به سالمندان، بهتر انجام گیرد!
3. بهزیستی وظیفه دارد از کودکان کار و زنان کار حمایت کند، حالا اگر وزارت کار هم به آنها اضافه شود، جای کدام یک از آنها را تنگ میکند؟!
4. وقتی یک خانواده سرپرست خود را از دست میدهد، دچار غم و اندوه زیادی میشود؛ حال این که ما با خانواده وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی طرف هستیم که نه تنها سرپرست خود را از دست داده بلکه دائم باید به خاطر وضعیت کار و رفاه اجتماعی هم نگران باشد و غصه بخورد و این شرایط نیاز زیادی به اورژانس اجتماعی دارد که دست بر قضا این بخش هم از زیرمجموعههای بهزیستی محسوب میشود!
5. با توجه به نرخ تورم و کاهش سطح رفاه اجتماعی، در شرایطی هستیم که کم کم باید 96 درصد جامعه زیر پوشش بهزیستی قرار گیرد، پس چه بهتر به جای اینکه ما زیر پوشش بهزیستی قرار بگیریم، بهزیستی خودش کشور را زیر پوشش قرار دهد و ما اذیت نشویم!
6. فارغ از دلایل بالا که برای سرپرستی بهزیستی بر وزارت کار مطرح شد، با توجه به سابقه محسنی بندپی در امیدواری برای اجرایی شدن قانون سه درصد استخدام معلولان در بخشهای دولتی، در شرایط فعلی با توجه به بیکاری جوانان، وی میتواند با ابراز امیدواری برای ایجاد اشتغال آنها، خیال جوانان را از بابت شغل راحت کند، حال اینکه هنوز قانون سه درصد اشتغال معلولان انجام نمیشود، خیلی مهم نیست!
انتهای پیام/