به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، سرزندگی و شادی در مدارس کمرنگ شده، این همان نقطهای است که مسئولان آموزش و پرورش و خانوادهها نسبت به آن همنظر هستند. برای بازگشت روزهای شاد به مدارس در مرحله نخست باید حاکمیت برخی رفتارها و قوانین در مدارس پایان یابد چرا که بسیاری از این عوامل سرمنشأ اصلی استرس، ناامیدی و دلزدگی دانشآموزان هستند.
در برنامه جدیدی که آموزشوپرورش مدنظر دارد قرار است از مهر امسال در دوره متوسطه اول و پایههای چهارم، پنجم و ششم ابتدایی، معلم و مدیریت مدرسه، 2 ساعت از برنامه درسی رسمی آموزش و پرورش را حذف و با رعایت چارچوبهای مشخص، موضوعات و محتوای مورد نیاز را تهیه و جایگزین برنامه متمرکز سابق کنند.
این طرح قرار است در گام نخست دوره دوم ابتدایی یعنی پایههای چهارم، پنجم و ششم و دوره متوسطه اول یعنی پایههای هفتم، هشتم و نهم را تحت پوشش قرار دهد و از این به بعد مدارس و معلمان میتوانند بخشی از محتوای کتابهای درسی را حذف کنند و بهجای موضوعات و محتوای آموزشی که بهتشخیص مدرسه و معلم اولویت بیشتری را داراست، در دستور کار فرآیند یاددهی ــ یادگیری کلاس قرار دهند.
در همین رابطه نصرالله فاضلی در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم درباره تأثیر محتوای آموزشی و کتابهای درسی بر نشاط دانشآموزان اظهار کرد: کتابهای درسی در بحث ایجاد نشاط دانشآموزان نقش مؤثری دارد چرا که فرصتهای آموزشی و تربیتی مختلفی را برای آنها فراهم میکند. محتوای آموزشی ارائهشده در مدارس اگر بدون توجه به نیاز واقعی دانشآموزان در زندگی اجتماعی و عنصر خلاقیت باشد قطعاً فضای رخوت را در کلاس درس حاکم خواهد کرد.
وی افزود: معلم در تدریس محتوای آموزشی نباید صرفاً به کتاب درسی اکتفا کند و باید از سایر ابزارها در کلاس درس بهره ببرد تا فضای نشاط را در کلاسهای درس ایجاد کند. در برنامه درسی سه بخش تجویزی، نیمهتجویزی و غیرتجویزی با توجه به اقتضائات استانها برای تولید محتوا توصیه شده است. وجه نیمه و غیرتجویزی به دانشآموز حق انتخاب میدهد اما هماکنون بیشتر دروس تجویزی هستند و دانشآموزان کمتر حق انتخاب دارند.
این کارشناس آموزشی گفت: اینکه بگویم مدارس نشاط ندارند، صرف گفتن موضوع مشکلات را حل نمیکند، در بحث کتابهای درسی برای آموزش جذاب آنها به مواد و رسانههای آموزشی و آزمایشگاه نیاز است اما چند درصد مدارس مجهز به آنها هستند؟ هماکنون شاهد کلاسها با تعداد بالای دانشآموز هستیم و تنها ابزار آموزشی مورد استفاده توسط معلمان کتاب درسی و تخته کلاسی است، خب، معلوم است در چنین شرایطی دانشآموز در کلاس دچار خستگی و خوابآلودگی میشود.
فاضلی بیان کرد: کنار محتوای آموزشی، فضای ورزشی مدارس میتواند در ایجاد حس نشاط بسیار مؤثر باشد اما هماکنون در ساخت مدارس چقدر به تأمین سالنهای ورزشی توجه میکنند؟ چرا سازمانهای دیگر بهویژه شهرداریها و سازمان ورزش سالنهای ورزشی خود را برای استفاده دانشآموزان در اختیار آنها قرار نمیدهند؟ حرکت یکی از عناصر مهم برای نشاط است اما هماکنون یا فضای باز حیاط مدرسه نداریم و یا داریم مناسب برای جنبوجوش بچهها نیست و گاهی هم با بدسلیقگی مدیر یا معاون بچهها اجازه جنبوجوش و تحرک را هنگام زنگهای تفریح ندارند. چرا ورزش صبحگاهی را جزو ساعت برنامه آموزشی در هر صبح نمیگنجانیم و مانند دروس بر اجرای آن نظارت نمیکنیم؟
وی با تذکر اینکه در بحث عوامل عدمنشاط و دلزدگی دانشآموزان از مدارس نیاز به یک پژوهش و فراتحلیل از پژوهشها است تا بتوان با شناسایی عوامل اصلی آنها را رصد و بهتدریج حذف کرد، گفت: در سایر کشورها برای ایجاد نشاط و شادابی در مدارس چه اقداماتی انجام میشود؟ این موضوعی است که باید به آن هم توجه کرد، طبیعت بچهها تا حدودی در دنیا واحد است، در دنیا مدرسه محیط یادگیری نیست بلکه محل عزیمت به محیط یادگیری در درون یا بیرون مدارس است که در برنامه درسی ملی تحت عنوان ساعت رسمی کلاسی و غیرکلاسی تعریف شده است ولی مسئولین به این برنامهها اعتنائی نمیکنند بلکه بهدنبال تبدیل آزمون استعداد تحصیلی به هوش در جذب مدارس تیزهوشان هستند.
این کارشناس آموزشی بیان کرد: قرار بود برای تقویت تجربیات محلی و بومی دانشآموز 20 درصد برنامه آموزشی به استانها واگذارشود ولی اعتنایی نمیشود و شورای عالی آموزشوپرورش و شورای عالی انقلاب فرهنگی در حد تصویب سند و اخذ یک گزارش صوری قناعت میکنند، اگر اینها عمل شود مدرسه زندگی خلق میشود که مهمترین ویژگی آن علاقه و نشاط است. متأسفانه مدارس ما پس از طرح تحول و تغییرات کتابهای درسی، توسط دولت و وزارت آموزشوپرورش حمایت نشدند و کلاس درس بهصورت تئوری اداره میشود، چیدمان کلاسها برای دانشآموز جذاب نیست. چاره این دردها مدیریت جهادی همراه با دانش روز است.
انتهای پیام/*