به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، در 11 آگوست بیش از هزار نفر از اعضای طالبان به «غزنی»، شهری با جمعیت 270 هزار نفر و در فاصله کمتر از 150 کیلومتری کابل، حمله کردند و به سرعت کنترل شهر را بدست گرفتند. در مدت پنج روز درگیری نیز طالبان شماری از ساختمانهای دولتی را تصاحب کرد، کنترل زندان مرکزی را بدست گرفت و پاسگاههای پلیس را نیز در اختیار گرفت.
عملیات پاکسازی شهر و بیرون راندن طالبان از غزنی مستلزم بیش از 30 حمله هوایی و درگیریهای خانه به خانه بود که منجر به کشته شدن حدود 250 غیرنظامی، تلفات صدها نفر از نیروی ارتش و پلیس افغانستان و تخریب مناطق زیادی از این شهر شد.
روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست» در 5 نکته موج جدید حملات طالبان را بررسی کرده است.
- برای طالبان گفتوگو و جنگ مکمل و نه جایگزین هم هستند
این روزنامه با اشاره به آتشبس سه روزه طالبان با دولت افغانستان و گزارشها از احتمال گفتوگوهای نمایندگان طالبان با مقامات آمریکایی نوشت: طالبان جنگ را بخش جداییناپذیر از مذاکره میداند؛ برای طالبان حفظ کنترل شهرها از جمله غزنی مهم نیست بلکه این گروه میخواهد قادر به تحمیل هزینه بر دولت افغانستان باشد. کنترل موقت غزنی و یا تصرف قرارگاههای نظامی در مناطق دورافتاده نشان دهنده سرسختی این گروه و ناتوانی دولت افغانستان برای حفاظت از شهروندان این کشور است.
از سوی دیگر نیز حمله طالبان به غزنی حاوی پیامی قدرت برای داعش بود و این پیام ممکن است از پیوستن اعضای ناراضی طالبان به داعش جلوگیری کند، روندی که در 18 ماه گذشته افزایش یافته است.
- نیروهای افغان به تنهایی قادر به تامین امنیت نیستند
واشنگتن پست با اشاره به کمین طالبان در عملیات آزادسازی غزنی اظهار داشت که این کمین یک واحد نیروهای کماندوی افغان را خُرد کرد و دستکم 40 تا 100 نفر از این نظامیان در حمله مذکور کشته شدند.
این روزنامه آمریکایی افزود: نیروهای افغان مانند نظامیان آمریکایی آموزش دیدهاند اما برای عملیات مبارزه با تروریسم آماده نیستند. شمار ترک خدمت نیروهای افغان بالا، روحیه آنها پایین و فساد نیز در نهادهای امنیتی این کشور گسترده است.
واشنگتن پست اظهارداشت: طالبان در مقایسه با نیروهای امنیتی افغان به طور پر قدرت رو به جلو حرکت میکند و این گروه نسبت به گذشته از تجهیزات جنگی بهتر برخوردار است و هوش تاکتیکی بهتری نیز دارد. با وجود اینکه فرماندهان ارشد طالبان در غزنی سه هفته پیش از این در حمله هوایی کشته شدند اما در زمان حمله به غزنی، طالبان بطور همزمان نقاطی را در ولایتهای «فاریاب»، «بغلان» و «ارزگان» نیز هدف قرار داد.
- دولت افغانستان و مشکل بزرگ عدم اعتبار
بحرانهایی چون حمله به غزنی صلاحیت و پاسخگویی دولت افغانستان را زیر سوال میبرد. دولت کابل به نشانههای هشدار دهنده درباره وقوع این حمله اعتنایی نکرد و وقتی درگیریها شروع شد نیز مقامات افغان بارها شدت تهدید را تکذیب و بر سرعت پاسخ خود به این حملات تاکید کردند.
- طالبان قادر به حفظ شهرها نیست اما این نکته اهمیتی ندارد
استراتژی جدید دولت ترامپ در پی آن است تا حفاظت از مناطق شهری را در عوض عقبنشینی از مناطق حاشیه شهرها تقویت کند. این اقدام اما ابتکار عمل را در اختیار طالبان قرار میدهد.
این تغییر در نهایت با توجه به تشدید حملات طالبان، امکان کنترل و تصرف مناطق تحت حمایت دولت را برای این گروه فراهم میکند که در نتیجه دستاورد سیاسی خوبی را نیز برای طالبان در بر خواهد داشت.
غزنی دستکم 18 ماه پیش از حمله گسترده طالبان تحت فشار این گروه قرار داشت و اکنون نیز حتی اگر طالبان قادر به تصرف و حفظ کنترل بر شهرها نباشد اما نظامیان آمریکا در وضعیتی قرار میگیرند که باید مناطق شهری را حفظ کنند در حالی که طالبان این مناطق را همچنان تحت محاصره خود قرار داده است.
- حملات هوایی راهحل جادویی برای جنگ افغانستان نیست
محور استراتژی ترامپ حملات هوایی علیه طالبان است اما غزنی محدودیتهای این استراتژی را نیز آشکار کرد. نیروی هوایی از تجمع طالبان برای حمله گسترده و یا تصرف قرارگاههای نیروهای افغان جلوگیری نکرد. در حالی که درگیریها در افغانستان بطور فزایندهای بسوی جنگ شهری پیش میرود تلفات غیرنظامیان نیز افزایش مییابد، موضوعی که هم اکنون نیز در افغانستان مشهود است.
در عملیات پاکسازی غزنی حملات هوایی به کشته شدن دستکم 16 غیرنظامی منجر شد. نیروی هوایی تنها میتواند برای مذاکرات وقت و فضا خریداری کند اما هزینه تلفات غیرنظامیان موجب ایجاد امواج جدیدی از خشم و خشونت شود.
این روزنامه آمریکایی در انتها نیز نوشت: هرگونه کاهش قابل توجه خشونتها در کوتاه مدت و در حال ادامه مذاکرات با طالبان بعید بنظر میرسد. در حالی که ممکن است به توافق آتشبسهای موقت احترام گذاشته شود اما تا زمانی که خواستههای سیاسی طالبان برآورده نشود، به دنبال پیروزیهای تاکتیکی و اغلب موقتی در میدان نبرد است. پیش بردن همزمان درگیری و گفتوگوها ممکن است در نهایت به یک مذاکره و توافق برای پایان بحران افغانستان شود اما مسیر منتهی به این توافق احتملا طولانی و خونین خواهد شد.
انتهای پیام/.
ما را در فیسبوک، توییتر و تلگرام دنبال کنید.