به گزارش خبرگزاری تسنیم از ری، هنوز اندک زمانی از العفوهای شبهای قدر نگذشته که اشک ندامت و طلب مغفرت دوباره مهمان چشمان خسته زمینیان شده است. هنوز فراخی شب زندهداریهای لیالی قدر به آخر نرسیده و ماه دست بخشندگی این شب را رها نکرده و به خورشید نسپرده که دلها از کوفه روانه کربلا میشود.
اینجا حرم شاهعبدالعظیم حسنی (ع) است، اینجا خلوتگه جاماندگان حرم حسینی است، اینجا هوا آرام اما غریب است و دل زمینیان هوای کربلای دوباره دارد، این را وقتی میفهمی که چشمانت 5 ستاره خاکستر و گمنام را میبیند و هر بار با نام حسین، صدای نالههایت بلندتر میشود و آه از نهادت برمیخیزد.
بار اول نیست که پا به حرم میگذارم و برای من که صبح چشمانم را از پنجره خانه رو به حرم باز میکنم و لالایی شبانهام نورافشانیهای گنبد زرد آقاست باز هم این حال و هوا غریب است، در هر گوشه و کناری که میبینی دلی شکسته دست به آسمان بلند کرده است، از مادری که فرزندش را در آغوش گرفته و با ندای "یا الرحم الراحمین یا الرحمالراحمین" آرام آرام برایش لالایی میخواند تا پسر جوانی که سرش را به سکوی داخل صحن حرم تکیه داده و با قطره قطره اشک چشم خود زمزمه "یا رب یا رب" میکند همه برایم نه که غریب باشد، اما بیتابم میکند، بیتاب حسینه رفتنهای ماه محرم، بیتاب تاسوعا و عاشورا، بیتاب بین الحرمین.
گزارش از مریم باحور
انتهای پیام/ح