به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهریار، برای تهیه گزارش بررسی مشکلات کارگران فصلی به محل تجمع آنها در میدان بسیج شهرستان شهریار رفتم. ساعت حدود 8 صبح بود میدان پر از کارگرانی در انتظار کارفرما بود تا شاید پس از چند روز بیکاری قرعه به نامشان بخورد و سر کار بروند، همین که متوجه حضور من به عنوان خبرنگار شدند سر در دلشان باز شد که چرا چنین است و چنان.
رضا یکی از کارگرانی بود که به گفته خودش از هفته پیش تاکنون تنها یک روز را سر کار رفته بود و مانده بود که چگونه امروز را با جیب خالی به خانه برود، ناراحتی رضا بیشتر از این بود که او پیش از این راننده لیفتراک یک شرکت بود که به خاطر تعدیل نیرو از آنجا اخراج شده و حالا باید ساعتها و روزها در انتظار کارفرما باشد تا شاید شب که به خانه بر میگردد تکه نانی داشته باشد.
امثال رضا در این میدان زیاد بودند اسماعیل جوان تقریبا 23 ساله که قبلاً در کارگاه بلوکزنی کار میکرد و دو ماهی بود از کار بیکار شده بود و در این مدت تنها 2 روز سرکار رفته بود با اینکه مجرد بود از شرایط سخت کار و هزینههای بالای زندگی بسیار گلایه داشت و از اینکه نمیتواند از پس مخارج روزانه خود برآید بسیار ناراحت بود.
مرد میانسال دیگری نیز با بیان اینکه کسی به کارگران فصلی توجهی ندارد اظهار داشت: ما نه تقاضای بیمه داریم و نه توقع خاصی بلکه تنها حقوق خودمان را میخواهیم یکی روز صبح تا شب کار میکنیم 50 هزار تومان حقوق میگیریم و روز بعد همان کار را در جای دیگر با 30 هزار تومان حقوق انجام میدهیم وقتی هم که اعتراض میکنیم میگویند کارگر افغانی کمتر از این میگیرد.
در میان صحبتهایم با کارگران بود که راننده نیسانی کمی دورتر از ما میایستد و همه کارگرها به سمت ماشین هجوم میبرند من هم به سمت آنها رفتم، راننده ماشین بعد از اینکه قیمت روزانه کارگرها را جویا شد با اینکه قیمتها زیاد نبود اما آدرس میدان کارگران افغانی را پرسید.
اینها حکایت این روزهای تابستان کارگران فصلی در شهریار است که با همه بیکاریها و رنجها رو به پایان است اما نگرانی همه آنها از پائیز و زمستانی بود که معلوم نیست چه بر سرشان خواهد آمد.
ویدئویی از درد دلها و رنج بیپایان کارگران فصلی را با هم میبینیم.
گزارش از حمید تات
انتهای پیام/ ع