علت سکوت امام علی(ع) پس از غصب خلافت در بیان حضرت زهرا(س)
راوی می‌گوید از حضرت زهرا(س) پرسیدم بانوى من! پس چرا على(ع) سکوت کرد، و براى گرفتن حق خویش قیام نکرد؟
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا روز غدیر خم که پیامبر گرامی اسلام(ص) به دستور خداوند متعال ولایت امیرالمؤمنین(ع) اقامه کرد، مسیر بشریت نیز به سوی فلاح و رستگاری و رسیدن به سرزمین آرمانی ظهور و حکومت حقه الهی هموار شد؛ همان حکومتیکه خداوند متعال توسط امام و خلیفه‌اش یعنی حضرت مهدی(عج) و از مسیر صراط علوی که همان صراط مستقیم است، برپا می‌کند؛ لذا رسول گرامی اسلام(ص) بارها در خطبه خود اشارات متعددی نسبت به «صراط» بودن علی(ع) و نیز حضرت مهدی(عج) داشتند در آن فرازهایی که فرمودند: «أَنَا صِراطُ الله الْمُسْتَقیمُ الَّذی أَمَرَکُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِیٌ مِنْ بَعْدی؛ «هان مردمان! صراط مستقیم خداوند منم که شما را به پیروی آن امر فرموده. و پس از من علی است» و نیز در فرازی دیگر فرمود «مردمان! نور از سوی خداوند عزّوجل در جان من، سپس در جان علی بن ابی طالب، آن گاه در نسل او تا قائم مهدی - که حق خدا و ما را می ستاند».
از این منظر می‌توان شدت تأکید خداوند بر ابلاغ کردن پیام غدیر به پیامبر(ص) را تا حدودی درک کرد، آنجا که خداوند فرمود: «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ؛ اى پیامبر، آنچه را از جانب پروردگارت به تو نازل شده، ابلاغ کن؛ و اگر نکنى رسالتش را به انجام نرسانده‌ای».
متأسفانه اندکی پس از جریان غدیر خم مسلمانان اصلی‌ترین پیام رسول گرامی اسلام(ص) را فراموش کردند و حکومت را از محل اصلی آن که بیت خاندان وحی(ع) بود خارج کردند و به دست کسانی سپردند که خداوند هیچ اراده‌ای بر حکومت آنها نداشت. این غفلت مسلمانان از آنجایی که مخالفت محض با دستور خداوند بود با اعترضات فراوان آل عترت(ع) به ویژه حضرت زهرا(س) به عنوان پاسدار حریم ولایت مواجه شد و موجب شد ایشان در چند مقطع سخنرانی‌ها و روشنگری‌هایی در این زمینه داشته باشند. این سخنرانی‌ها شامل یادآوری ماجرای غدیر، پیامدهای منفی پشت کردن به پیام غدیر، تبعات مثبت پذیرش ولایت امیرالمومنین(ع)، محاجه و مقابله با غاصبان حکومت و ... بود که در ادامه به نمونه‌ای از روشنگری‌های حضرت زهرا(س) اشاره می‌شود.
محمود بن لبید می‌گوید پس از وفات رسول‌الله(ص) فاطمه زهرا علیهاالسلام را در کنار قبر حمزه در احد مشاهده کردم، در حالى که به شدت منقلب بود و اشک مىریخت. صبر کردم تا آرام گرفت، آنگاه به حضور ایشان رسیدم و عرضه داشتم: اى بانوى من! سؤالى برایم پیش آمده است که مىخواهم با شما در میان بگذارم. فرمود: بپرس!
عرض کردم: آیا رسول خدا(ص) قبل از وفات خود، تصریحى بر امامت على علیهالسلام داشته است؟ و آیا از طرف ایشان نصّى بر این مطلب وجود دارد؟
فرمود: «شگفتا و عجبا! آیا روز غدیر خم را فراموش کردهاید؟؛ واعجباه! أنسیتم یوم غدیر خم»
عرضه داشتم: روز غدیر را مىدانم (و آن غیر قابل انکار است)، از آن اسرارى که رسول خدا(ص) با شما در میان گذاشته، مرا آگاه کنید.
فرمود:«خدا را شاهد مىگیرم که شنیدم رسول خدا(ص) فرمود: على بهترین کسى است که او را جانشین خود در میان شما قرار مىدهم. على امام و خلیفه بعد از من است، و دو فرزندم (حسن و حسین) و نه تن از فرزندان حسین پیشوایان و امامانى پاک و نیک هستند. اگر از آنها اطاعت کنید، شما را هدایت خواهند نمود، و اگر مخالفت ورزید، تا روز قیامت بلاى تفرقه و اختلاف در میان شما حاکم خواهد شد. اشهد الله تعالى لقد سمعته یقول: علىٌّ خیر من أخلّفه فیکم، و هو الامام و الخلیفة بعدى، و سبطاى و تسعة من صلب الحسین أئمّة أبرار، لئن اتبعتموهم وجدتموهم هادین مهدیّین، و لئن خالفتموهم لیکون الاختلاف فیکم الى یوم القیامة»
پرسیدم: بانوى من! پس چرا على علیهالسلام سکوت کرد، و براى گرفتن حق خویش قیام نکرد؟ حضرت زهرا علیهاالسلام در پاسخ فرمود:
«اى اباعمر، رسول خدا(ص) فرمود: مَثَلِ امام (مثل على)، همانند کعبه است که مردم به سراغ آن مى‌روند، نه آن که کعبه به سراغ مردم بیاید. آگاه باش! به خدا سوگند! اگر حق را به اهلش واگذار و از عترت رسول خدا(ص) اطاعت می‌کردند، دو نفر هم (در حکم خداوند) با یکدیگر اختلاف نمىکردند و امامت همان گونه که پیامبر خدا(ص) معرفى فرمود، از على تا قائم ما، فرزند نهم حسین، از جانشینى به جانشینى دیگر به ارث مىرسید. اما کسى را مقدم داشتند که خدا او را کنار زده بود و کسى (على) را کنار زدند که خدا او را مقدم داشته بود.
نتیجه آن شد که محصول بعثت را انکار کردند و به بدعتها روى آوردند، آنها هوا پرستى را برگزیدند و بر اساس رأى و نظر شخصى عمل کردند، هلاکت و نابودى بر آنان باد! آیا نشنیدند کلام خدا را که فرمود: «و رَبُّکَ یَخْلُقُ مایَشاءُ وَ یَخْتارُ ماکانَ لَهُمُ الخِیَرَةُ؛ پروردگار تو هر چه بخواهد، مىآفریند و هر چه بخواهد، برمىگزیند، آنان (در برابر او) اختیارى ندارند؛ آرى شنیدند، همان گونه که قرآن فرمود: «فَاِنَّها لا تَعْمَى الاَبْصارُ وَلکِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الّتى فی الصُّدُورِ؛ چشمهاى ظاهر نابینا نمىشود، بلکه دلهایى که در سینههاست، کور مىشود.»
افسوس که آنان آرزوها و هوسهاى خود را تحقق بخشیدند و از مرگ و قیامت غافل ماندند! خدا نابودشان گرداند و آنان را در کارهایشان گمراه کند. پروردگارا! به تو پناه مىبرم از کمى یاران پس از فراوانى آنان.»
یا أباعمر لقد قال رسول الله: مثل الإمام مثل الکعبة اذ تؤتى ولا تأتى ـ أو قالت: مثل علىّ ـ ثمّ قالت: أما والله لو ترکوا الحقّ على أهله و اتبعوا عترة نبیّه لما اختلف فىالله اثنان، و لورثها سلف عن سلف و خلف بعد خلف حتى یقوم قائمنا التاسع من ولد الحسین، و لکن قدّموا من أخّره الله و أخّروا من قدّمه الله، حتى اذا ألحدوا المبعوث و أودعوه الجدث المجدوث، اختاروا بشهوتهم و عملوا بآرائهم، تبّاً لهم أو لم یسمعوا الله یقول:« و رَبُّکَ یَخْلُقُ مایَشاءُ وَ یَخْتارُ ماکانَ لَهُمُ الخِیَرَةُ»؟ بل سمعوا ولکنهم کما قال الله سبحانه: «فَاِنَّها لا تَعْمَى الاَبْصارُ وَلکِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الّتى فی الصُّدُورِ» هیهات بسطوا فى الدّنیا آمالهم و نسوا آجالهم، فتعساً لهم و أضلّ أعمالهم، أعوذبک یا ربّ من الحُور بعد الکَوْر».
انتهای‌پیام/
