وزنهبرداری در بازیهای آسیایی؛ ۴ اوتی، ۲ طلا، یک نقره و یک برنز با طعم خداحافظی و ادامه خودمحوری رستمی
رقابتهای وزنه برداری بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ گرچه از نظر نتیجه برای ایران خوب بود اما نکات زیادی داشت که نگرانیها را نسبت به مسابقات جهانی و همچنین المپیک ۲۰۲۰ افزایش میدهد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، رکوردگیری که از وزنه برداران مدعی در هفته اول لیگ برتر به عمل آمد فهرست تیم اعزامی به بازیهای آسیایی 2018 اندونزی را اینطور مشخص کرد: مجید عسگری در دسته 69 کیلو، علی مکوندی در 85 کیلو، سهراب مرادی و کیانوش رستمی در 94 کیلو، علی هاشمی و محمدرضا براری در 105 کیلو و بهداد سلیمی و سعید علی حسینی در دسته فوق سنگین.
از همان ابتدا نام عسگری به عنوان وزنه بردار ذخیره در فهرست قرار گرفت و همین موضوع سبب شد او تمرین را کنار گذاشته و از لیست نفرات اعزامی خارج شود.
این در شرایطی بود که کیانوش رستمی تصمیم گرفته بود در وزن سهراب مرادی در بازیهای آسیایی شرکت کند و با وجود ناکامی در رکوردگیری، اما باز هم نامش در میان نفرات اعزامی قرار گرفت تا مشخص شود فدراسیون نیز موافق تغییر وزن اوست.
پیش از این از اردوی تیم ملی شنیده میشد که کیانوش رستمی از سهراب مرادی خواسته با توجه به تغییر اوزان وزنه برداری از مسابقات جهانی عشق آباد ترکمنستان، هر دو در بازیهای آسیایی تغییر وزن دهند که طبیعتا چنین چیزی مورد قبول مرادی واقع نشد و به این ترتیب دو قهرمان المپیک در یک دسته قرار گرفتند چراکه در وزنه برداری برخلاف خیلی از رشتهها «دو پادشاه در یک اقلیم میگنجند» و حضور دو قهرمان مدعی در یک دسته، جای کسی را تنگ نمیکند و هر کسی رکورد بهتری داشته باشد مدال خوشرنگتری را از آن خود خواهد کرد همان اتفاقی که در دسته سنگین وزن هم رخ داد و طلا و نقره این دسته در بازیهای آسیایی از آن ایران شد.
آنهایی که از تصمیم کیانوش رستمی در مورد تغییر وزن انتقاد میکردند، اعتقاد داشتند این وزنه بردار لااقل میتوانست با کنترل وزنش، در بازیهای آسیایی نیز در دسته 85 کیلو وزنه بزند تا همچون گذشته دو طلا در دو دسته 85 و 94 کیلو از آن خود کنیم - البته در صورتی که آماده باشد- و پس از آن به دسته بالاتر میرفت، اما کیانوش رستمی که عادت دارد تنهایی تصمیم بگیرد و به تنهایی همه تصمیماتش را اجرا کند، این بار هم خودش اینگونه تصمیم گرفت که بازیهای آسیایی جایی برای محک زدن خودش در دسته جدید باشد.
رفت و بازگشت عجیب عسگری و دو اوتی در روزهای اول
مجید عسگری نخستین نماینده وزنه برداری ایران در بازی های آسیایی بود که روز 31 مرداد ماه در دسته 69 کیلو روی تخته رفت. رفت و بازگشت عجیب او، خیلیها را به این اعتقاد رسانده بود که به عنوان توریست عازم جاکارتا میشود! طبیعی هم بود کسی که اردو را به ظن اینکه جایی در تیم اعزامی ندارد ترک کرده و سپس دوباره به این جمع اضافه شده و وقتی وضعیت بدنیاش را میبیند اعلام میکند که نمیتواند در جاکارتا کاری از پیش ببرد و عنوان میشود تصمیمش احساسی بوده و در نهایت در قالب تیم ملی عازم اندونزی میشود؛ نمیتواند حتی در جدول باقی بماند.
محمدحسین برخواه سرمربی تیم ملی هم در مورد عسگری پیش از اعزام گفته بود که با شرایط موجود عسگری شانسی برای کسب مدال نخواهد داشت. عسگری که در گروه B قرار گرفته بود، وی در مهار وزنه های 133 و 135 کیلوی یک ضرب ناموفق بود تا بدون اینکه شانس حضور در حرکات دوضرب را داشته باشد اوت کند.
اوتی بعدی تیم ملی، علی مکوندی بود. دردسته 85 کیلو، همان وزنی که اگر کیانوش رستمی صلاح نمی دید در این مقطع وزنش را تغییر دهد، شاید یک طلای قطعی داشتیم. مکوندی هم در گروه B وزنه زد و او هم سه بار در مهار وزنه 153 کیلو ناکام بود تا از دور رقابتها حذف شود.
*روز سیاه و سفید دسته 94کیلو با یک رکوردشکنی و یک ناکامی بزرگ
همانطور که انتظار میرفت سهراب مرادی بهترین وزنه بردار ایران در بازیهای آسیایی بود. او در رقابتهای دسته 94 کیلو پس از 19 سال رکورد یک ضرب دنیا را با وزنه 189 کیلوگرمی شکست در حالی که رکورددار یک ضرب 94 کیلو پیش از این کاکیاسویلی از یونان بود که سال 1999 وزنه 188 کیلو را بالای سر برده بود.
سهراب مرادی در اولین حرکت دوضرب 221 کیلوگرم را مهار کرد و با مجموع 410 کیلوگرم طلای بازیهای خود را قطعی کرد اما کیانوش رستمی که در یک ضرب توانست تنها وزنه 175 کیلویی را بالای سر ببرد و در مهار دو وزنه دیگر ناکام بود، در حمله به وزنه 218 کیلوگرم ناکام ماند و از دور رقابتها کنار رفت. براین اساس با وجودی که پیش بینی خیلیها پیش از آغاز رقابتها طلا و نقره این دسته برای سهراب مرادی و کیانوش رستمی بود، طلا با اقتدار از آن ایران شد اما نقره و برنز این دسته از آن وزنه برداران قطر و تایلند با مجموع 381 و 380 کیلو شد.
.
*سومی قهرمان جهان در آسیا و چهارمین اوتی
در حرکت یک ضرب دسته 105 کیلوگرم وزنه برداری بازیهای آسیایی 2018، محمدرضا براری، نماینده ایران سه مرتبه وزنه 176 کیلوگرم را انداخت و از جدول بازیها حذف شد تا چهارمین اوتی ایران در این مسابقات باشد. علی هاشمی دیگر نماینده این دسته ایران که پیش از این در جهانی آناهیم مدال طلا را از آن خود کرده بود، در یک ضرب وزنه های 177، 181 و 184 کیلو را بالای سر برد و سپس در دوضرب تنها توانست وزنه 219 کیلویی را مهار کند تا طلای این دسته از آن روسلان ازبک شود که رکورد دوضرب بازیهای آسیایی را نیز شکست. وزنه بردار عراقی در این وزن دوم شد و علی هاشمیِ قهرمان جهان هم در جایگاه سوم قرار گرفت!
*خداحافظی منطقی بهداد سلیمی از دنیای قهرمانی
در دسته فوق سنگین همان اتفاقی رخ داد که از قبل پیش بینی می شد؛ یک طلا و یک نقره برای ایران، فقط از قبل معلوم نبود طلا را بهداد سلیمی میگیرد یا سعید علی حسینی.
چندی پیش از اعزام تیم به جاکارتا، یعنی درست در همان روز رکوردگیریِ تعیین کننده، برخواه گفته بود از عملکرد علی حسینی راضی نیست، اما سعید که بعد از سالها دوری اجباری از وزنه برداری، دوباره به میدان بازگشته و سال گذشته هم در آناهیم به مدال برنز رسید، در جاکارتا عملکرد قابل قبولی داشت.
بهداد با رکورد 208 در یک ضرب و 253 در دو ضرب (مجموع 461) قهرمان این دسته شد و علی حسینی هم رکورد 208 در یک ضرب، 248 در دو ضربه را به ثبت رساند تا با مجموع 456 کیلو به مدال نقره برسد. قهرمان آذری تیم ملی اگر موفق به مهار وزنه 254 کیلو می شد، حتی مدال طلا را بر گردن می آویخت اما شرایط به گونهای رقم خورد که بهداد سلیمی بعد از سالها افتخارآفرینی برای وزنه برداری ایران، بتواند با مدال طلا از دنیای قهرمانی خداحافظی کند. او که در سالهای اخیر به شدت با مشکل مصدومیت مواجه بوده و در مصاف با تالاخادزه نیز عنوان قویتری مرد جهان را از دست داده، در تصمیمی منطقی و به دور از احساس، به کار خود در تیم ملی خاتمه داد.
*کار سخت وزنه برداری ایران در عشق آباد و البته المپیک
ناکامی مطلق وزنه برداران اوزان سبک، قهرمانی در آناهیم در حالی که بهترین و مدعیترین تیمهای وزنه برداری دنیا به دلیل محرومیت در آن حضور نداشتند، خداحافظی بهداد سلیمی و البته اقتدار تالاخادزه گرجستانی، ادامه خودمحوریهای کیانوش رستمی و البته زمانی که تا مدعی شدن در دسته جدید احتیاج دارد، چیزهایی است که وزنه برداری ایران را برای مسابقات جهانی ترکمنستان نگران میکند.
علی مرادی پس از ناکامی کیانوش رستمی در دسته 94 کیلو اعلام کرد که او در لیست مسافران مسابقات جهانی نخواهد بود. حقیقت هم این است که قهرمانی ایران در دوره گذشته مسابقات جهانی در شرایطی به دست آمد که اگر مدعیان اصلی حضور داشتند ما هرگز نمیتوانستیم به این شکل با 5 طلا، سه نقره و 6 برنز به کار خود خاتمه دهیم.
حالا کار هم برای المپیکی که تنها دو سهمیه در بخش مردان داریم و هم جهانی ترکمنستان سخت به نظر میرسد. سهراب مرادی را اگر همچنان به همین شکل مقتدر تصور کنیم، فقط خیالمان بابت دسته 94 کیلو راحت است، اما در دسته فوق سنگین، در جایی که لاشا تالاخادزه گرجستانی مسابقات جهانی آناهیم آمریکا را با 220 کیلو در یک ضرب، 257 در دو ضرب و مجموع 477 کیلو با سه طلا به اتمام رسانده، سعید علی حسینی خیلی باید تلاش کند تا در 30 سالگی بتواند رکوردهایش را آنقدر بالا ببرد تا بتواند عنوان قویترین مرد جهان را از تالاخادزه پس بگیرد.
مورد نگران کنندهتر کاری است که کیانوش رستمی با وجود این هجمه فراوان و انتقادات همه اهالی فن و بزرگان وزنه برداری ادامه میدهد و از حرفهایش اینگونه برنمیآید که قصد تغییر رویه داشته باشد وقتی میگوید: «خداراشکر نتیجه نگرفتم، میخواستم ببینم قهرمان المپیک، اگر در یک مسابقه نتیجه نگیرد، کسی احوالش را میپرسد؟» این همان کیانوشی است که وقتی در ریو مدال گرفت همه از رستم و سهرابی نوشتند که آینده وزنه برداری ایران را روشنتر از قبل نشان میدهند، اما او بعد از ریو ناکام بود هم در آناهیم و هم در جاکارتا، اما بیش از همه باز هم اخلاق را باخت، او حالا به نمادی از «ورزشکار سالاریِ» مدرن تبدیل شده است.
انتهای پیام/