به گزارش خبرگزاری تسنیم، مقامات آمریکا و چین در ماه های اخیر هر کدام مدعی پیروزی در جنگ تجاری شده اند. ولی بسیاری ناظران چینی بر این عقیده اند که مهمترین روندها و محرکهای تاثیرگذار بر بزرگترین اقتصاد آسیا فراتر از عوارض گمرکی هستند.
با شدت گرفتن جنگ تجاری، برای دولت چین آسان نیست از هزینههای عمومی برای افزایش سرمایه گذاری های مربوط به بدهی فزاینده اش استفاده کند.
با شدت گرفتن جنگ تجاری بین واشنگتن و پکن، تحلیلگران اختلاف دارند که چگونه عوارض گمرکی بر اقتصاد چین تاثیر خواهد گذاشت.
برخی اقتصاددانان می گویند عوارض گمرکی بین دو قدرت بزرگ اقتصادی دنیا، که در روز دوشنبه با وضع مالیات های تلافیجویانه جدید شدت گرفت، میتواند ضربهای بزرگ به غول آسیای شرقی بزند ولی عدهای هم معتقدند چین از پس کاخ سفید بر می آید.
سرمایه گذاری آهسته بدهی فزاینده
چین تا امروز بر سرمایه گذاری های زیربنایی برای رشد اقتصادی تکیه داشته است.
سرمایه گذاری های ثابت چین رو به کاهش است. رشد سرمایه گذاری آن در ماه اوت به پایین ترین سطح رسید. اقتصاددانانی مانند نیکولاس لاردی از موسسه اقتصاد بین الملل پیترسون هشدار دادند نباید توجه زیادی به این ارقام پایین شود، چون چین در حال حاضر در حال بررسی مجدد نحوه ارزیابی سرمایه گذاری ثابت خود است.
با شدت گرفتن جنگ تجاری، برای دولت چین آسان نیست از هزینههای عمومی برای افزایش سرمایه گذاری های مربوط به بدهی فزاینده اش استفاده کند.
دومین اقتصاد بزرگ دنیا تا بحران مالی 2008 میزان نسبتا ثابتی بدهی داشت تا اینکه 12.5 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را برای رونق اقتصادی هزینه کرد.
چین برای تسریع رشد اقتصادی تشویق به وامگرفتن کرد. بانک های چین به رکورد 12.65 تریلیون یوان (1.88 تریلیون دلار) در 2016 رسیدند. اینکار نگرانی از خطرات مالی را افزایش داد و مقامات را به سرعت در بدهی غرق کرد.
از آن زمان به بعد بدهی چین به تولید ناخالص ملی به 250 درصد یا حدود 28 تریلیون دلار رسیده. هر چند موسسه تامین مالی بین الملل بدهی چین را 300 درصد تولید ناخالص ملی اش اعلام کرده است.
صندوق بینالمللی پول در سال 2017 نسبت به اقتصاد چین هشدار داد و گفت رشد اقتصادی مبتنی بر بدهی راه حلی است که دوام چندانی نخواهد داشت.
مقامات چینی سعی کردهاند بدهی فزاینده کشور را مهار کنند. بانک های دولتی چین در ماه آوریل به دولتهای محلی وام نمی دهند. ولی با طولانی شدن جنگ تجاری، چین همچنان از سرمایه گذاری برای رونق دوباره اقتصاد استفاده می کند.
جمعیت مسن، شرط بندی بر روی مصرف
در حالی که چین سعی در بهبود بهرهوری اقتصادی از طریق اتوماسیون و روباتیک دارد، جمعیت مسن آن خسارات زیادی به اقتصاد وارد می کنند.
سیاست تک فرزندی چین در 2016 پایان یافت. حالا خانواده ها به دو فرزند محدود میشوند. ولی به نظر میرسد مقامات قصد دارند کلا این محدودیتها را بردارند.
ولی دهه ها محدودیت فرزندآوری باعث کاهش نرخ تولد شده است. با افزایش جمعیت مسن و کاهش نیروی کار ، روند مصرف کشور تغییر می کند.
چین سعی کرده همگام با رشد اقتصادی که مصرفکنندگان هدایت کننده آن هستند ، پیش برود ولی اطلاعات مصرف هم گیج کننده است. خرده فروشی ماهانه کاهش یافته ولی هزینه فصلی که شامل تحصیل و مسافرت می شود رو به افزایش است.
انتهای پیام/