گفت‌وگوی تسنیم با راننده تاکسی هنرمند در همدان؛ تصویری از امام‌خامنه‌ای و سردار همدانی را برای نهاد رهبری فرستادم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، راننده تاکسی بودن کار به ظاهر‌ ساده‌ای است اما در تمام طول مدتی که یک راننده مشغول خدمات‌رسانی به شهروندان است باید با خلق و خوی‌های متفاوت آنان کنار بیاید و از برخی رفتار‌های تند و عصبی شهروندان هم گذری رد شود تا در گرمای تابستان و سرمای زمستان نان‌آور خانواده شود و دخلی برای خرج و معیشت زندگی تامین کند.

یعنی یک راننده تاکسی باید از شفق تا پاسی از شب گذشته که همه شهروندان به خانه بر‌می‌گرشته‌اند با این مزاج‌‌های مردم همراه باشد در این بین هنر ابزار است که می‌تواند موجب ایجاد صبوری و آرامش در رانندگان تاکسی شود.

البته کاری هر از عهده هر کسی ساخته نیست. علیرضا ترکمنی راننده جوان تاکسی در همدان از هنر برای تعالی روح خود و داشتن برخوردی نیکو با مسافران بهره برده است و حتی برای همسفران خود قبل از آغاز سفر کوتاه درون شهری خطی جذابیتی هم فراهم کرده است.

گفت‌و گوی خبرنگار تسنیم با این راننده جوان را می‌خوانید که چرا راننده تاکسی شده است؟ و چطور با هنر طراحی و پویا‌نمایی آشنا شده و در کنار آن به آموختن زبان انگلیسی هنگام کار روی آورده است.

سایه‌بانی کناری راننده پر است از مداد‌رنگی، روی صفحه نشان‌دهنده علایم فنی خودرو هم  انواع مداد و محو‌کننده‌های طراحی و قلم‌های مخصوص را می‌توان دید، حتی داشبورد تاکسی هم از چهار بسته فلش‌کارت انگلیسی جا داده شده و  کلی پنبه وگوش‌پاک‌کن و مداد طراحی جای برای سوزن‌انداختن ندارد برای آنکه شب‌ها در داخل تاکسی به راحتی طراحی کند بالای سر خود را چراغ ال‌.ای .دی نصب کرده است و وقت را گرانبها‌تر از طلا کرده است تا برای طراحی مشکلی نداشته باشد.

در تمام مدت گفت‌و‌گو تواضع خاصی در صحبت‌هایش موج می‌زند و دایم می‌گوید شاید کار من در حدی نبوده است که دیگران بپسندند اما تصاویر کارتونی و طراحی چهره‌ها افراد و شخصیت‌ها که حدود 100 تصویر را رسم کرده است خلاف آن را تایید می‌کند و مصداقی بر مهارت خود‌ساخته او در طراحی شخصیت‌های کارتونی و چهره‌ها است.

تسنیم: چرا راننده تاکسی شدی؟

ترکمنی: 37 سال سن دارم و حدود 6 یا 7 سال است که راننده تاکسی شدم. سال 83 در رشته کاردانی کامپیوتر دانشگاه آزاد  اسلامی همدان مشغول به تحصیل شدم تا سال86 که مدرک کاردانی گرفتم،  بعد هم تحصیلم را تا سال 88 ادامه دادم در آستانه دریافت مدرک کارشناسی کامپیوتر بودم که شرایط مالی مشکلاتی برای من ایجاد کرد و دیگر نتوانستم ادامه تحصیل بدهم، حدود 2 تا 5/2 سال تحصیل را رها کردم تا سر و سامانی به مسایل مالی خودم بدهم و بعد از آن دوباره به دانشگاه برگردم و ادامه تحصیل بدهم که واحد آموزش دانشگاه گفت باید از کاردانی تحصیل را ادامه بدهید و چون برای من امکان نداشت مشغول به کار نصب سیستم برای دوستان و آشنایان و دیگران شدم تا در‌آمدی کسب کنم، بعد در سال 1390 راننده تاکسی شدم. ابتدا با محیط رانندگی تاکسی نمی‌توانستم کنار بیایم و بیشتر به فکر ادامه تحصیل بودم برای اینکه آرامش روحی داشته باشم رفتم سراغ مجله‌های آموزشی کامپیوتر و کتاب‌های درسی دانشگاهی تا قبل از تکمیل شدن مسافران تاکسی در خط،  این کتاب‌ها را می‌خواندم  و بعد مسافران را به مقصد می‌رساندم تا پر شدن مجدد تاکسی همین روال را در هر مرحله تا نوبتم  برسد  ادامه دادم. بعد دیدم در دیدم در این مدت که مسافران سوار شوند فرصت کافی برای پرداختن به کار‌های دیگر برایم فراهم است. پس به طراحی کردن هم روی آوردم بدون آنکه نزد استادی آموزش دیده باشم. برای شروع طراحی به دلیل علاقه زیاد به یاد‌گیری زبان انگلیسی برخی متون مرتبط با طراحی را ترجمه کردم.

تسنیم: کار رانندگی را هر روز از چه ساعتی آغاز می‌کنید و برنامه روزانه‌ات موقعی که سرکار هستی چیست؟

ترکمنی: از ساعت 7تا 14 و 16 تا 19 هر  روز به شهروندان سر‌خط  خدمات‌رسانی می‌کنم، بعد از آن یک روز درمیان به باشگاه می‌روم در مدتی که سر خط حاضرم بر خلاف سایر همکاران که اغلب علاقمند به صحبت و تعریف درباره مسایل کاری و زندگی هستند طراحی می‌کنم یا زبان انگلیسی تمرین می‌کنم برای بهبود زبان انگلیسی در یک مرحله یک کتاب 800 صفحه‌ای را با خط انگلیسی پیوسته نوشتم روزی که این کار شروع کردم گفتم خدایا این تمرین نوشتن زبان انگلیسی کی تمام می‌شود از وقتی کار نوشتن را شروع کردم تا وقتی تمام شد حس خوبی داشتم در کنار آن برای بهبود تمرین زبان انگلیسی از فلش‌کارت‌های  مرتبط هم استفاده می‌کنم حتی برای آنکه محیط برای صحبت کردن زبان برایم فراهم شود به برخی همکاران درخطوط تاکسی کلمات انگلیس را هم یاد می‌دهم برای جوان‌ها هر روز یک لغت و برای پا به سن‌گذاشته‌ها هم هفته‌ای یک لغت. این طوری هم خود تمرین زبان می‌کنم و همه همکاران با کلمات انگلیسی مرتبط با کار خودشان آشنا می‌شوند در کنار آنهم طراحی می‌کنم و وقتم را به صبح  تلف نمی‌کنم.

تسنیم: برای طراحی کردن انگیزه داشتی یا کسی تو را ترغیب کرد؟

ترکمنی:وقتی دانشگاه می‌رفتم به کشیدن تصاویر کارتونی و شخصیت‌های آن علاقه داشتم و دوست داشتم که وارد این حرفه بشوم. اما دانشگاه نیمه تمام ماند و این علاقه همچنان در من زنده بود تا به راننده تاکسی شدم و خود‌جوش شروع به طراحی کردم حتی از استادی هم آموزش ندیدم. در حال حاضر و زمانی که سرخط هستم تصویر‌سازی کارتونی را در فرصت آزادم انجام می‌دهم. تصویر‌سازی کارتونی را از تصاویر موجود در عکس‌های گرفته شده ازکارتون‌‌های تلویزیون یا تصاویر روی کیف مدارس بچه‌ها و استیکر‌ها شروع کردم و برای تصاویر هم کارتونی داستان‌پردازی می‌کنم البته به حوزه هنری همدان مراجعه کردم و خواستم که به من برای ادامه کار کمک کنند گویا کار‌های من را نپسندیدند اما مرا برای ادامه کار تشویق کردند و گفتند که باید آموزش ببینم حتی به باغ موزه دفاع مقدس همدان رفتم و تصاویر شهدا را در این گنجینه دیدیم خودم تصور می‌کنم کار من درحد کار‌هایی که آنجا به نمایش در‌آمده نیست. تصویری از رهبر معظم انقلاب و سردار شهید حاج حسین همدانی را برای نهاد رهبری فرستادم که نهاد مقام معظم رهبری هم برای تقدیر از این کار من چند جلد کتاب( رفاقت به سبک تانک‌ها، عباس دست طلا، نقاش کوچه‌ها، قرآن کریم و فرزندان ایرانیم) و یک نامه به پیوست ارسال کردند. کتاب‌های جالبی بود و مرا خوشحال کرد وبه نوعی در آموزش‌هایم موثر بود.

تسنیم: نظر مسافران بعد از دیدن کارت پشت فرمان تاکسی چی بوده است؟

ترکمنی: اکثریت افراد که من را در حال طراحی پشت فرمان تاکسی می‌بینند امیدواری می‌دهند و تشویق می‌کنند حتی روزی یک رهگذر که خودش دستی در طراحی داشت و من تازه طراحی چهره را آغاز کرده بودم طرح‌‌های من را دید ایستاد و راهنمایی کرد که موقع طراحی نباید خط‌های طراحی دید شوند و باید محو باشند بعد هم من رفتم و یک محو کننده  برای طراحی خریدم. حتی از پنبه برای سایه زدن یا گوش‌پاک‌کن استفاده می‌کنم تا طرح‌های چهره بهتر دیده شود. آرزو دارم روزی بتوانم نمایشگاهی از آثار مرتبط با طراحی را در بوستان فردوسی(کودک) همدان بر پا کنم. امیدوارم مسئولان هم کمک کنند. طراحی چهره را هم از روزی آغاز کردم که یکی از همکاران گفت چرا به جای کشیدن شخصیت‌های کارتونی عکس همکارانت را نمی‌کشی که از آنروز در ابعاد کوچک چهره همکاران را ترسیم کردم و بعد مسافری مسن از خواست تا چهره‌اش را طراحی کنم که گفتم من زیاد مسلط به این کار نیستم اصرار کرد و عکس دوران جوانی‌اش را برایم آورد من هم در فرصت مناسب آن عکس را طراحی و بدون دریافت هزینه‌ای به عنوان هدیه تقدیمش کردم. بعد با ترسیم چهره هنرمندان و افراد معروف طراحی را شروع کردم روزی گذرم به میدان شیرسنگی همدان افتاد دیدم یادواره سردار شهید علی چیت‌سازیان را برگزار می‌کنند رفتم داخل و با حال و هوای جبهه و جنگ با عکس‌های که در معرض دید مردم قرار داده بودند و شهدا بیشتر آشنا شدم به طراحی چهره شهیدان عباس دوران، عباس بابایی، شهید شیرودی و بعد شهدای همدانی  و مدافع حرم روی آوردم و همچنان هم به کشیدن این تصاویر ادامه می‌دهم. و آرشیوی از این چهره‌ها و مناسبت‌های مرتبط با جبهه و جنگ و دفاع مقدس دارم.

تسنیم: آنچیزی که از ابتدای گفت‌و گو توجهم را جلب کرد و برایم جای سئوال است موی کوتاهی است که داری در حالی که همه جوانان هم‌سن شما مو‌های فرم داده شد  و یا رنگ کرد و مدل دار دارند چرا موهایت را کوتاه کرده‌ای؟

ترکمنی: به ورزش از بچگی علاقه داشتم و از زمان شروع مدرسه به ورزش ژیمناستیک می‌پرداختم تا بعد از آن به ورزش رزمی روی آوردم و بعد  در کنار آن هم به ورزش بوکس  و کنگ‌فو پرداختم در حال حاضر هم دان 2 ووشو سبک سان‌شو هستم و برای مرحله آموزش مربیگری خودم را آماده می‌کنم البته دوره غواصی در سیلآب را در هلال احمر همدان زیر نظر آقای شهدوستی گذرانده‌ام.  موقعی که موهایم بلند است احساس راحتی نمی‌کنم  تصور می‌کنم برای ورزش کردن هم آدم را سنگین می‌کند شاید این تصور من باشد و دیگران این طور تصور نداشته باشند. به این دلیل همیشه موهایم را کوتاه نگه می‌دارم. این طوری هم وقت زیادی از من گرفته نمی‌شود و وقت آزادم را صرف یاد گرفتن کار‌های مفید دیگری مانند طراحی، تصویر‌سازی و آموختن هنر‌های رزمی و زبان انگلیسی می‌کنم و وقت طلایی که به نیکی نیاکان ما در مثل‌هایشان از آن یاد کرده‌اند هدر نمی‌دهم البته به نظر من وقت گرانبها‌تر از طلاست چون می‌شود طلا را خرید و فروش کرد اما وقتی ثانیه‌ای می‌گذرد دیگر به مانند تیری است که از چله رسته  و به آن برنمی‌گردد. شب‌ها بعد از تمرین ورزشی باشگاه یا ساعت‌های خارج از آن هم به آموزش سنتور مشغول شدم و در حال حاضر می‌توانم سرود ای ایران یا  بهار دلکش یا  خواب‌های طلایی را که در دوران سربازی با فلون می‌نواختم با سنتور بنوازم.

تسنیم: به نقاشی هم در کنار طراحی علاقه داری یا نه؟

ترکمنی:  نقاشی نمی‌کشم اما برای تشویق بچه‌ها زمانی که برای تعمیر کامپیوتر به خانه اقوام و دوستان می‌رفتم برای آنها مسابقه نقاشی می‌گذاشتم و در نقاشی استعداد آنها را می‌توانستم ببینم و معتقدم این مسابقه برگزار کردن من برای آنها بعد از دریافت جایزه‌ای که برایشان در نظر گرفته بودم جذاب بود و بعد‌ها بزرگ شوند شاید استعدادی نهفته در آنها را زنده کند ضمن این‌که تصاویر موجود در نقاشی این کودکان که اغلب سنین بین 5 تا 8 سال داشتند نوعی الهام‌گیری در تصویر‌سازی برایم بود و حتی تصاویر آنها نوعی آموزش برایم محسوب می‌شد به عنوان نمونه این تصویر‌سازی را به که یاد‌گار از آن دوران نگه داشتیم ببینید کودکی 5 ساله چه درک درستی از تصویر یک شیر وحشی داشته و هر چهار و دست و پای او را در یک راستا کشیده است یا در کنار آن زرافه را با گردنی بلند ترسیم کرده است یعنی کودکی در این سن به این مفاهیم پی‌برده و آنها را درک کرده است یا کودکی دیگر که مفهوم خانواده را به درستی در نقاشی‌اش نشان داده است.

انتهای پیام/ن