به گزارش خبرگزاری تسنیم از تهران، پای صحبت هر صاحب صنف و صنعتی که مینشینی درد و دلها زیاد است از نوسانات بازار ارز گرفته تا پایین آمدن قدرت خرید مردم، پرداخت نکردن حقوق کارگر، عدم حمایت از کالای ایرانی و غیره شرایط سختی را برای کارفرمایان ایجاد کرده و هر کسی که نتواند گلیم خود را از آب بکشد مجبور میشود واحدهای تولیدی را یا تعطیل کند و یا با تعدیل نیرو حداقل بتواند در کارخانه خود را باز نگه دارد که از جمله این صنایع، بلور و شیشه ورامین است که با وجود شاخص بودن این صنعت در استان تهران، صاحبان این صنعت زیر پای مسئولان به سبب سوء مدیریت و واردات بیرویه بلور و شیشه لِه شدهاند.
برای پیگیری و شنیدن مشکلات کارگران این صنف به یکی از کارگاههای شیشهگری و بلورسازی در حوالی شهرستان ورامین رفتیم. اینجا کارگران در سه شیفت کار میکنند. شاید فکر کنی چهره سوخته کارگران از تیغ گرمای خورشید در این روزها باشد اما وقتی دستکش از دستانشان برمیدارند دستان تاول زده و صورتهای رنجور آنها قطعاً گواه گرمای آتش کورههای شیشهسازی را میدهد که روزی 10 ساعت پای کوره ذوب برای شکل دادن به شیشهها میایستند و شیشهها را شکل میدهند. حدود 10 متر دورتر از کورهها میایستیم اما همین فاصله هم طاقتمان را تاب میآورد تا اینکه طاقت کارگران شرمندهمان میکند که به کورهها نزدیکتر شویم.
رضا چند سالی است که در کار شیشه و بلور فعالیت دارد مدام لوله دَم را روی دستهایش میگرداند تا به ظروف شیشهای شکل دهد رویش نمیشود جلوی دوربین با ما حرف بزند، دوربین را خاموش میکنیم تا با خیال راحت حرف بزند دل پر دردی داشت اما بعد هر جملهای که میگوید دستانش را بالا میبرد و خدا رو شکر میکند که هنوز کار دارد و سرماه چندرغازی پول به خانه میبرد.
از او در مورد مشکلات کارش میپرسم با سرش دیگر کارگران را نشان میدهد و میگوید ما کارگران کسی را جز خدا نداریم امیدواریم مسئولان هم حمایت کنند و مانع تعطیلی کارگاههای دیگر شوند ما که خدا رو شکر روزیمان کمتر و بیشتر میرسد ولی مگر میشود نگران نبود. با این وضع بازار و فروش کالا نگرانیم که نکند فردا که میآیم عذرمان را بخواهند و بیرونمان کنند.
حمید کارگر دیگری است و همچنان که لوله دَم را میچرخاند میگوید: کار ما کار سختی است و در اوج گرما کنار کورهها ذوب میشویم اما چارهای نیست از اینجا بیرون بیایم چکار کنم؟ کاش مسئولان فکری برای واردات بیرویه کالاهای خارجی بکنند، بسیاری از شیشه و بلورهای ما به خارج صادر میشود اما متأسفانه در داخل چندان از ما حمایت نمیشود.
وی ادامه داد: بسیاری از مردم وقتی برای خرید جنس به بازار میروند اولویتشان جنس خارجی است در حالی که جنس ایرانی هم تنوع بیشتری دارد و هم قیمت مناسبتری. اما چون حمایت نمیشویم و تبلیغات کالاهای خارجی هم بیشتر از کالای ایرانی است بیشتر تمایل به خرید کالای خارجی دارند.
امیرعلی جلالی یکی از تولیدکنندگان صنایع دستی با اشاره به 24 سال فعالیت در حوزه شیشه و بلور اظهار داشت: ما ظرفیت بالایی برای تولید داریم، ما با همین 50 کارگر میتوانیم 3 برابر تولید فعلی جنس تولید کنیم اما با توجه به افزایش هزینهها و عدم حمایت از خط تولید با توجه به شرایط اقتصادی، تولید بسیار فلجکننده است.
وی با اشاره به قیمت بالای ضایعات شیشه بیان کرد: ما قبلاً ضایعات را کیلویی 200 تومان میخریدیم اما امروز کیلویی 370 تومان میخریم. چرا باید قیمت بازیافت شیشه تا این اندازه گران باشد؟
این تولیدکننده صنایع دستی همچنین با اشاره به میزان فروش خود در سال حمایت از تولیدات ایرانی گفت: بیشتر تولیدات ما به خارج از کشور از جمله افغانستان، عراق، گرجستان و پاکستان صادر میشود که آن هم با توجه به افزایش هزینهها و عدم پاسخگویی مسئولان در این وضعیت کنونی بازار صادراتمان بسیار کم شده است.
اینها تنها بخشی از مشکلات تولید کالای ایرانی در شرایط بازار امروز است، شاید تحریم و فشارهای اقتصادی برای تأمین مواد اولیه بخشی از صنایع، مشکلاتی را ایجاد کرده باشد اما قطعاً بخش دیگری از مشکلات ما به عدم تدبیر و تعامل مناسب سرمایهگذار با مسئولان برمیگردد که در چنین شرایطی حمایت از تولیدکننده و فعال نگه داشتن چرخ صنایع نه تنها مانع بیکاری کارگر ایرانی میشود بلکه با رشد و شکوفایی حوزههای مختلف صنایع و خدمات میتوان سبب خودکفایی و بالندگی اقتصاد کشور شد و امید روزی که با کمک و حمایت دستگاههای مرتبط بتوان شهرستان ورامین را به عنوان الگوی تولیدی شیشه و بلور در کشور درآورد.
گزارش از لیلا اهل حق
انتهای پیام/ ع