به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از ایندیپندنت، روسیه و عربستان برای حفظ اقتصاد خود تا حد زیادی وابسته به صادرات نفت هستند. در حالیکه به نظر می رسد روسیه طرحی برای حذف این وابستگی ندارد ، عربستان آن را در دستور کار سیاستش قرار داده است.
عربستان بزرگترین صادر کننده نفت دنیا است و بزرگترین ذخایر نفتی را هم دارد. نوزدهمین اقتصاد بزرگ دنیاست. تقریباً هم تراز با سوییس و کمی پایینتر از هلند قرار دارد. 9 طرح توسعه پنج ساله متوالی داشته که همه آنها به تنوع اقتصاد عربستان کمک کردهاند، ولی موفقیت چندانی نداشتند. نفت، گاز و صنایع وابسته به آن در سال گذشته 42 درصد تولید ناخالص ملی ، 87 درصد از درآمدهای مالیاتی و 90 درصد درآمدهای صادراتی عربستان را رقم زدند. کاهش قیمت نفت در 4 سال گذشته به شدت به سرمایه عمومی این کشور ضربه زده است.
محمد بن سلمان برای تنوع بخشیدن به اقتصاد عربستان طرحی دارد که در 2016 پایهریزی شد. او این طرح را «دورنمای 2030» نامیده است.
در عین حال منابع این کشور محدود هستند. چالش اینجاست که آیا عربستان باید از ثروتش برای سرمایهگذاری در سراسر دنیا استفاده کند تا در صورت کاهش درآمد نفت درآمد دیگری داشته باشد یا باید در داخل کشور در مناطقی که منفعت طبیعی ندارند بخش های جدیدی ایجاد کند. قطعاً باید بین این دو استراتژی تعادلی برقرار شود.
برنامه 2030 برنامه جامعی نیست. این برنامه چندین محور دارد. یکی کوچک کردن دستگاه اداری با کاهش 20 درصدی کارکنان خدمات شهری و کنترل دقیق تر عملکرد آنها. محور بعدی حذف موانع جلوی راه بخش خصوصی است. باید تجارت های کوچک و متوسط و اصلاحات قانونی را حمایت کنند و از آن جایی که سال گذشته کسری مالی حدود هشت درصدی وجود داشت ، باید بودجه را تا سال 2019 متعادل کنند و تا سال 2020 بودجه مازاد هم داشته باشند.
دستیابی به این اهداف مالی در کوتاه مدت با بهبود قیمت نفت بسیار راحت تر خواهد بود ولی دولت را به هدف تعادل اقتصادی نمیرساند.
انتهای پیام/