به گزارش خبرگزاری تسنیم از کاشان، تقویم نیمه مهر را نشان می دهد، روزی که شاعر و نقاشی را به زمره هنرمندان این سرزمین پیوست.
شاعر و نقاش و آب و آینه و گل ، هنرمندی که اندیشه های ناب عرفانی در شعرها و نقاشیهایش چشم ها را نوازش می دهد.
سپهری در 15 مهرماه 1307 در کاشان به دنیا آمد. پدربزرگش میرزا نصرالله خان سپهری نخستین رئیس تلگرافخانه کاشان بود. پدرش اسدالله و مادرش هر دو اهل هنر و شعر بودند.
دورهٔ ابتدایی را در دبستان خیام کاشان (شهید مدرّس فعلی) (1319) و متوسّطه را در دبیرستان پهلوی کاشان گذراند و پس از فارغالتحصیلی در خرداد 1322 در دوره دوساله دانشسرای مقدماتی پسران به استخدام ادارهٔ فرهنگ کاشان درآمد.
در شهریور 1327 در امتحانات ششم ادبی شرکت نمود و دیپلم دوره دبیرستان خود را دریافت کرد. سپس به تهران آمد و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و همزمان به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد که پس از 8 ماه استعفا داد.
سپهری در سال 1330 نخستین مجموعهٔ شعر نیمایی خود را به نام مرگ رنگ منتشر کرد. در سال 1332 از دانشکده هنرهای زیبا فارغالتحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت کرد. در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت کرد و دومین مجموعهٔ شعر خود را با عنوان زندگی خوابها منتشر کرد.
در آذر 1333 در ادارهٔ کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزهها شروع به کار کرد و در هنرستانهای هنرهای زیبا نیز به تدریس میپرداخت.
سهراب به فرهنگ مشرقزمین علاقه خاصی داشت و سفرهایی به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین داشت. مدتی در ژاپن زندگی کرد و هنر «حکاکی روی چوب» را در آنجا فراگرفت.
در مرداد 1336 از راه زمینی به کشورهای اروپایی سفر کرد و به پاریس و لندن رفت. ضمناً در مدرسهٔ هنرهای زیبای پاریس در رشتهٔ لیتوگرافی نامنویسی کرد. وی همچنین کارهای هنری خود را در نمایشگاهها به معرض نمایش میگذاشت. حضور در نمایشگاههای نقاشی همچنان تا پایان عمر وی ادامه داشت.
سپهری مدتی در اداره کل اطلاعات وزارت کشاورزی با سمت سرپرست سازمان سمعی و بصری در سال 1337 مشغول به کار شد. از مهر 1340 نیز شروع به تدریس در هنرکدهٔ هنرهای تزیینی تهران کرد. پس از فوت پدرش در سال 1341 از کلیهٔ مشاغل دولتی به کلی کنارهگیری کرد. پ
س از این سهراب با حضور فعالتر در زمینه شعر و نقاشی آثار بیشتری آفرید و راه خویش را پیدا کرد. وی با سفر به کشورهای مختلف ضمن آشنایی با فرهنگ و هنرشان نمایشگاههای بیشتری را برگزار کرد.
سهراب هنرمندی جستجوگر، تنها، کمال طلب و فروتن بود که دیدگاه انسان مدارانهاش بسیار گسترده و فراگیر بود. از این رو آثار وی همیشه با نقد و بررسیهایی همراه بودهاند.شعر سهراب سپهری مطلقاً نیمایی است. تمامی اشعار او تصویرسازی است. در این شیوه جدید سهراب سپهری بر دیدگاه انسان مدارانه و آموختههایی که از فلسفه ذهن فرا گرفته بود به شیوه جدیدی دست یافت که «حجم سبز» شیوه تکامل یافته سبکش محسوب میشود. وی عادت داشت که دور از جامعه آثار هنری اش را خلق کند و برای رسیدن به تنهاییهایش «قریه چنار» و کویرهای کاشان را انتخاب کرده بود.
شعر وی صمیمی، سرشار از تصویرهای بکر و تازهاست که همراه با زبانی نرم، لطیف، پاکیزه و منسجم تصویرسازی میکند.از معروفترین شعرهای وی میتوان به: نشانی، صدای پای آب و مسافر اشاره کرد که شعر صدای پای آب یکی از بلندترین شعرهای نو زبان فارسی است.
سپهری در سال 1358 به بیماری سرطان خون مبتلا شد و به همین سبب در همان سال برای درمان به انگلستان رفت، اما بیماری بسیار پیشرفت کرده بود و وی ناکام از درمان به تهران بازگشت. او سرانجام در غروب 1 اردیبهشت سال 1359 در بیمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت. صحن امامزاده سلطانعلی بن محمد باقر روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان میزبان ابدی سهراب شد.
در همین رابطه حسین آذرپیوند، مدرس زبان و ادبیات فارسی در خصوص ویژگی های شخصیت و شعر سپهری به خبرنگار تسنیم کاشان میگوید: موضوع مهمی در شخصیت و ادبیات این شاعر کاشانی وجود دارد که شعرهایش را دوست داشتنی کرده است که یکی نیت پاک سهراب و عدم وابستگی اوست و دیگری شهرت طلب نبودنش می باشد که خود این موضوع، باعث شده است که وی محبوب قلوب شود.
بعداز ظهر 15 مهر 1397 همزمان با سالروز تولد سهراب حدود صد نفر از هنرمندان کنار مرقد این شاعر نامی کاشانی جمع شده و به قرائت فاتحه پرداختند.
در ادامه هنرمندان از اتاق آبی خانه سهراب در روستای چنار بازدید کرده و به شعر خوانی پرداختند.
گزارش از محسن بایعی
انتهای پیام/ ع