بازخوانی حمله ناجوانمردانه "صدام " به سایت سوباشی و شهادت مظلومانه ۱۹ رزمنده ایرانی
دفاع مقدس فصل زرینی از تاریخ چهل‌ساله انقلاب است، فصلی که از برگ‌های سرخش، عطر ایثار، شهامت و وحدت در سایه ولایت به مشام می‌رسد و بلندهمتان ارتش از پیشگامان این ایثار بزرگ بودند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، تاریخ هشت‌ساله جنگ تحمیلی سرشار از صحنه‌های ناب و تکرار نشدنی ایثار و مقاومت است، ایثاری که همه قشرها در نگارش آن نقش داشتند.
در این بین دلاورمردان ارتش جمهوری اسلامی ایران به عنوان نخستین نیروهای حاضر در مناطق جنگی نقش مهمی ایفا کرده و افتخارات بزرگی را از آن خود ساختند و نه‌تنها در خط مقدم که از خاک وطن پاسداری کردند که در دفاع از حریم هوایی کشور هم نقش فراموش‌نشدنی داشتند.
"سایت راداری سوباشی"، نماد قدرت و استقامت پدافند هوایی ایران در دوران دفاع مقدس است که تا آخرین روز نبرد در برابر حمله‌های هوایی همچون دژی مستحکم ایستاد و از کیان کشور دفاع کرد.
این سایت که در ارتفاعات شهرستان کبودراهنگ واقع‌شده، ضمن رهگیری جنگنده‌های متخاصم و کنترل آتش پدافند هوایی مستقر در منطقه اعلام وضعیت سفید و قرمز 11 استان کشور را بر عهده داشت.
رادار سوباشی با تغذیه چندین سایت راداری، سراچه‌های موشکی زمین به هوا و سامانه‌های توپ ضد هوایی، آسمان منطقه غرب و بخشی از منطقه جنوب غرب و شمال غرب را تحت کنترل داشت و به دلیل عملکرد مناسب سایت رادار سوباشی که چون دژی مستحکم در برابر حمله هوایی عراقی‌ها بود، خلبانان عراقی همواره از نزدیک شدن به آن وحشت داشتند تا جایی که حریم دفاعی سایت را دور می‌زدند.
آن‌ها بارها تلاش کردند تا این سایت را موردحمله مستقیم قرار دهند که ثبت بیش از 250 حمله و استفاده از موشک‌های ضد راداری، گواهی بر هوشیاری دلیرمردان ارتش در ناکام گذاشتن حمله‌های ارتش هوایی عراق است.
نیروی هوایی ارتش عراق که در ارتفاعات پست، خود را مغلوب ارتش هوایی ایران می‌دید، ناگزیر با به‌کارگیری حربه تازه‌ای با در اختیار گرفتن هواپیماهای پیشرفته آن روز که در ارتفاعاتی بیش از آتش‌بارهای پدافند پرواز می‌کردند با بمباران شهرها و کشتار مردم بی‌دفاع قصد داشت تا در روحیه مردم خلل ایجاد کند، اما نخستین فروند همان روزها به وسیله پدافند هوایی و با هدایت رادار سوباشی سرنگون شد و برگ زرین دیگری بر افتخارات کارکنان این رادار افزود.
عمق کینه‌توزی نسبت به عملکرد سوباشی سبب شد با وجود پذیرش قطعنامه در 26 تیر 67 حمله ناجوانمردانه‌ای در 5 مرداد همان سال انجام‌شده و همزمان با تجاوز منافقان به خاک ایران در 3 مردادماه سال67 که بعدها عملیات "مرصاد" نام گرفت به سوباشی حمله کند.
عراق با از میان برداشتن سایت سوباشی قصد دستیابی به دو هدف اصلی را داشت و با انهدام سایت سعی در انتقام گرفتن از عملکرد 8 ساله سایت از یک‌طرف و از طرف دیگر تسهیل مسیر عبور منافقان به سمت تهران را داشت.
در روز 5 مرداد 67 هواپیماهای عراقی از صبح چندین نوبت سایت رادار سوباشی را مورد هدف قراردادند که با آتش پدافند موجود در سایت ناکام ماند، اما سرانجام ساعت 16 با انجام چند عملیات فریب، اتاق عملیات سایت به وسیله یک بمب لیزری هدایت‌شونده مورد اصابت قرار گرفت و 19 سرو قامت این سایت آسمانی شدند.
حضور آگاهانه و هوشیارانه کارکنان این سایت تا آخرین لحظه برای دفاع از آسمان کشور با وجود خطر مسلم و بدون سنگر و جان‌پناه، حماسه بزرگی را رقم زد و این دلاورمردان، مظلومانه به شهادت رسیدند.
رجبعلی جودکی، اسدالله زمانی، مهدی عسکری، نظام علی ملکی، فرهاد دستنبو، پرویز منصورعلی، اکبر کوهی ورامینی، پرویز نادری، رضا اقبال پور، علی حسین زارعی، علیرضا بهرامی روشن، علی‌نقی فخرالدین، حسنعلی مهدی برازنده، حسن یوسفی صفت، محمدعلی جوینده مهر، حسن مسعودی خرم، محمدرضا مؤمنی، طهماسب جامه شورانی و خسرو پناهی، 19 دلاورمرد نیروی هوایی ارتش بودند که تا آخرین لحظه برای دفاع از مردم مقاومت کرده و مرگ را به جان خریدند.
نقش مهم و اثرگذار دلیرمردان ارتش به ویژه نیروی هوایی در دفاع از کشور موجب شد تا به گفتگو با خانواده یکی از این شهدا بپردازیم، "کبری نشهری"، همسر سرهنگ شهید حسن یوسفی صفت از شهدای رادار سوباشی است که مظلومانه به شهادت رسید.
وی با اشاره به خاطرات آخرین وداع با همسر خود می‌گوید: یادم هست آن روز کسالت داشتم به همین دلیل از همسرم خواستم که سر کار نرود، اما قبول نکرد و گفت باید ادای وظیفه کند.
نشهری می‌افزاید: شهید یوسفی، ابوذر گونه زندگی کرد و با وجود آنکه در دوران نوجوانی مادر و پدر را از دست داد، فردی خوش‌اخلاق و شریف و متعهد به کار بود.
وی بیان می‌کند: 16 ساله بودم که با او ازدواج کردم و حاصل این ازدواج دو پسر و یک دختر است که همگی به لطف خداوند موفق هستند، دخترم دانشجوی مقطع دکتری، یک پسرم مهندس و پسر دیگرم پزشک است.
نشهری می‌گوید: همسرم نه‌تنها فرد با تقوایی بود که برای آسایش خانواده‌اش بسیار تلاش می‌کرد و حتی اجازه ادامه تحصیل پس از ازدواج را به من داد و توانستم در رشته الهیات، مدرک دانشگاهی بگیرم و اکنون هم به عنوان مداح در جلسات مذهبی خواهران فعالیت دارم.
وی با اشاره به شرایط شغلی همسرش می‌افزاید: کارشان بسیار سخت بود و رادار به مراقبت دائم نیاز داشت به طوری که هر نوبت کاری 24 ساعت طول می‌کشید.
همسر شهید حسن یوسفی صفت بیان می‌کند: وی سال 49 به استخدام نیروی هوایی درآمده بود و ابتدا در بندر جاسک، سپس مشهد و بندرعباس خدمت کرده و سال 62 به همدان برگشتیم که مصادف با مهر و موم‌های جنگ تحمیلی بود.
نشهری در مورد چگونگی شهادت همسرش هم می‌گوید: خود شهید خبر شهادتشان را به یکی از دوستانش داده بود و پیش‌بینی کرده بود، آن روز او به همراه 18 نفر از همکارانش تا آخرین لحظه پای رادار ماند و اجازه نداد که هواپیماهای عراقی شهر را بمباران کنند، اما درنهایت خود آن‌ها در آتش خشم و کینه دشمن سوختند و 34 ساله آسمانی شد.
وی مطرح می‌کند: یادم هست دختر خواهرش به منزل ما آمد و آهسته‌آهسته خبر را به من گفت، آنجا بود که احساس اندوه عمیقی کرده و تنهایی بزرگی را حس کردم، در اوج جوانی ناچار شدم مسئولیت سه فرزند 11، 9 و 7 ساله را بپذیرم و همه این مهر و موم‌ها برایشان هم پدر بودم و هم مادر.
نشهری با قدردانی از برگزارکنندگان یادواره شهدای سوباشی اعلام می‌کند: هر سال مراسم گرامیداشت این 19 لاله سرخ برگزار می‌شود، اما از مسئولان می‌خواهم که تا می‌توانند یاد و خاطره شهدا را زنده نگه‌دارند و راه و روش و اخلاص آن‌ها در خدمت به انقلاب و وطن را سرمشق خود قرار دهند.
وی تصریح می‌کند خواسته دیگرم این است که به فکر یادگاران دفاع مقدس و جانبازان باشند زیرا همه آن‌ها با هدف دفاع از وطن رفتند و هیچ‌کس به دنبال منافع مادی نبوده، همچنان که شهدای مدافع حرم هم با همین نیت و دور از وطن و در شرایط سخت با دشمنان اسلام مقابله می‌کنند.
گزارش: سمیه مظاهری
انتهای پیام/ش
