به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، بیکاری اکنون به یکی از مهمترین چالش های اقتصادی ایران تبدیل شده است. بیکاری هم در سطح خرد(فردی و خانوادگی) و هم در سطح کلان(اجتماعی) عوارض منفی بسیاری به همراه دارد و فرد و جامعه را با چالش ها و آسیب های متعددی روبه رو می سازد. در سطح خرد بیکاری موجب ، تنزل سطح رفاه خانواده، ایجاد آسیب های روحی، روانی و اجتماعی( ظهور زمینه های بزهکاری مانند دزدی و اعتیاد و..) و اماندگی از دریافت آموزش و ارتقا مهارت و ... می گردد.
همچنین در سطح کلان بیکاری موجب هدر رفتن سرمایه های انسانی جامعه می شود. بر اثر بیکاری، جامعه نمی تواند از حداکثر ظرفیت سرمایه های انسانی خود استفاده کند ودر نتیجه آن، تولید بالفعل کشور و مشارکت اقتصادی اقشار مختلف در سطحی بسیار پایین قرار می گیرد. همچنین کاهش رشد اقتصادی، افزایش هزینه های اجتماعی، افزایش فقر و شکاف درآمدی، مهاجرت و فرار مغزها را در پی خواهد داشت. واضح است که سرمایه های انسانی در هر جامعه ای، زنان و مردان آن جامعه تشکیل می دهند. همچنین کاهش رشد اقتصادی، افزایش هزینه های اجتماعی، افزایش فقر و شکاف درآمدی، مهاجرت و فرار مغزها را در پی خواهد داشت.
این مطالعه که بر اساس نتایج طرح آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران تدوین شده است. به بررسی وضعیت عرضه نیروی کار زنان طی سال های 90تا96 پرداخته است.
بررسی ها حاکی از آن است که جمعیت فعال کشور از 23 میلیون و 387 هزار و 633 نفر در سال 90 با متوسط نرخ رشد سالانه 2.2 درصد به 26 میلیون و 588 و 819 نفر در سال 96 رسیده است که جمعیت فعال زنان به جز سال های 92 و 93 در ما بقی سال ها با روند صعودی مواجه بوده است. به عبارت دیگر از متوسط نرخ رشد سالانه 4.7 درصد برخوردار بوده است. سهم زنان از جمعیت فعال طی این سال ها بین 16.2 درصد (سال 1393) تا 19.7 درصد سال (1396 سال) در نوسان بوده است.
برخی علل این میزان رشد در جمعیت فعال زنان را می توان به تغییر دولت، اعمال سیاست ها و رویکردهای دولت جدید به اشتغال زنان تغییر فضای اقتصادی کشور، افزایش تعداد زنان تحمیل کرده و ... مرتبط دانست.
جزئیات این مطالعه به شرح زیراست.
انتهای پیام/