به گزارش خبرگزاری تسنیم از شوش، منطقه حفاظت شده میشداغ با وسعت 54,363 مابین شهرهای بستان و شوش در غرب استان خوزستان و رود کرخه قرار گرفته و در سال 1390 از منطقه شکار ممنوع به منطقه حفاظت شده ارتقا یافته است.
این منطقه به نام منطقه حفاظت شده میشداغ و ام دبس نیز شناخته میشود. منطقه میشداغ و ام دبس منطقهای است با سیمای کوهستانی، تپه ماهوری و دشتی که نقاط مرتفع آن کمتر از 500 متر ارتفاع دارد. علاوه بر آن تپه های شنی نیز در منطقه به وفور یافت میشود.
منطقه حفاظت شده میشداغ از بارندگی کمتر از 250 میلی متر در سال برخوردار است و اقلیمی گرم و خشک دارد. منابع تامین آب منطقه چند چشمه دائمی است که عمدتا از آبدهی کمی برخوردارند. زیستگاه میشداغ در حال حاضر تنها منطقهای است که می توان تعداد محدودی از آهوان استان خوزستان را در آن دید.
پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده میشداغ فقیر و عمدتا از درختان، درختچه ها، بوته ها و علوفه های کم تراکم کنار، رملیک، گز، قیچ، گون، نی، انواع گرامینه ها، لگومینوها، گراس ها و گیاهان یک یا چند ساله نظیر، پهمن، علف مار، هنزل، کهورک، اسکنبیل، استبرق، خارشتر و کاروان کش تشکیل شده است.
یک کانال آب که توسط سازمان آب و برق خوزستان احداث شده یک به یک جان آهوان این منطقه را میگیرد و نسل آنها را با خطر انقراض کامل روبهرو ساخته است.
این کانال آب موسوم به «کانال پای پل» با عمق زیاد و بدون حفاظ به منظور آبیاری و زهکشی اراضی کشاورزی غرب کرخه احداث شده و از حاشیه منطقه میشداغ عبور می کند.
احمد زالی یکی از فعالان محیطزست شهرستان شوش در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در شوش اظهار داشت: ایده ایجاد پارکهای ملی و مناطق حفاظت شده حدود صد سال پیش با هدف حفظ و دست نخورده بودن مناطق طبیعی از خاک هر کشور و سرزمین داده شد.
وی گفت: این کار برای اینکه مناطق عاری از هرگونه تخریب باشد تا علاوه بر حفظ یکدست و ناب بودن منطقه از نظر خاک و جغرافیای طبیعی گونههای گیاهی و جانوری به توسعه گردشگری طبیعی کمک کنند.
گزارش از: سجاد عبیدیپور
انتهایپیام/