نگاهی به مطالب ستون‌نویس‌های ترکیه| شرق فرات و ائتلاف جمهور/ فرودگاه اردوغان و آتاترک
این روزها بسیاری از ستون‌نویس‌ها و تحلیل‌گران ترکیه به‌طور مداوم در مورد حمله ترکیه به شرق فرات می‌نویسند و بر این باورند که این اقدام به‌منظور حفظ امنیت ملی ترکیه است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون‌نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکیه از آنان به‌عنوان «گوشه‌نویس» یاد می‌شود، نقش مهمی در هدایت افکار عمومی ترکیه و بالا رفتن میزان محبوبیت و فروش روزنامه‌های این کشور دارند. تسنیم هر هفته دو بار، گزیده‌هایی از مهمترین ستون‌های روزنامه‌های ترکیه را به خوانندگان خود ارائه می‌دهد.
شرق فرات و ائتلاف جمهور
حسن ازترک/ روزنامه ینی شفق
من همواره این جمله را در نوشته‌هایم تکرار کرده‌ام که حزب عدالت و توسعه و حزب حرکت ملی، دو حزب متفاوت و مستقل هستند. اما سرنوشت، کاری کرده که آنها در این مقطع حساس با هم و کنار هم حرکت کنند. حالا که ائتلاف این دو حزب به هم خورده و عملاً ائتلاف جمهور لطمه دیده، باید به این سؤال پاسخ دهیم: آیا بین کسانی که نمی‌خواهند ترکیه به شرق فرات حمله کند و کسانی که این ائتلاف را خدشه‌دار کرده‌اند، ارتباطی وجود دارد؟ اگرچه ترکیه تب‌وتاب ناشی از حملات اقتصادی آمریکا را تا حد زیادی پشت سر گذاشته، اما تهدیدات دیگری وجود دارند و این روزها می‌بینیم که اقدامات یونان به‌ضرر ترکیه است و علاوه بر آن، تصمیمات اسرائیل نیز تهدیدات دیگری را در منطقه به‌وجود آورده است. از اینها گذشته تهدید ترور نیز امنیت ملی ما را مورد هدف قرار داده است، بنابراین بهتر است در چنین شرایطی ائتلاف جمهور پابرجا بماند.
دو نکته در مورد شهادت دو نظامی به‌خاطر سرما
احمد هاکان/ روزنامه حریت
همه ما متعجب شدیم وقتی که شنیدیم در قرن 21 و در سال 2018 میلادی و به‌ویژه در ماه اکتبر، دو تن از درجه‌دارهای ما به‌خاطر سرمازدگی، جان خود را از دست داده شهید شدند.
شهادت، مقام والایی است و کسی در این مورد هیچ تردید و اعتراضی ندارد. اما قرار نیست وقتی که از اهمیت شهادت صحبت می‌کنیم، همه فکر کنند که جان سربازان و نظامیان ما ارزان و ناچیز است و باید به‌راحتی شهید شوند. چرا در قرن بیست و یکم و در چنین شرایطی باید دو درجه‌دار از سرما جان دهند و شهید شوند؟ مسئول این واقعه چه‌کسی است؟ باید به قاطعانه‌ترین شکل ممکن مسئولین این واقعه بازجویی شوند و مقصرین به جزای اعمال خود برسند. نکته دوم این‌که وقتی که دو نظامی ما در سرما شهید می‌شوند و هیچ کسی مسئولیت آن را به‌عهده نمی‌گیرد، کسی استعفا نمی‌دهد و آب از آب تکان نمی‌خورد، باید باور کنیم که وجدان ما یخ زده است و خودمان خبر نداریم.
فرودگاه اردوغان یا فرودگاه آتاترک؟
احمد تان/ روزنامه جمهوریت
قرار است فردا همزمان با جشن اعلان جمهوری، فرودگاه بزرگ استانبول افتتاح شود. همچنان که در تمام این روزها شاهد پنهان کردن بسیاری از اخبار مربوط به جمال خاشقجی بوده‌ایم، نام فرودگاه جدید را هم پنهان کرده‌اند! اما مطمئنم در هر حال نام این فرودگاه آتاترک نخواهد بود. با تغییراتی که در نظام سیاسی ترکیه به‌وجود آمده اگر نام فرودگاه را رجب طیب اردوغان بگذارند، هیچ کسی نباید تعجب کند. این یک طرح و برنامه مهم است که از قبل طراحی شده و به آن فکر کرده‌اند. آنها می‌خواهند، اول در زندگی روزمره و به‌شکل تدریجی، نام آتاترک را پاک کنند و در مرحله بعد نیز نام او را از اذهان مردم ترکیه بزدایند. این یک پروژه مهم است و در طول 16 سال اخیر در دوران اقتدار حزب عدالت و توسعه همواره تلاش کرده‌اند نام آتاترک را از ذهن ملت ترکیه پاک کنند.
در استان‌هایی همچون قونیه، مانیسا، آنتالیا، ساکاریا و چند استان دیگر، استادیوم‌های ورزشی بزرگی وجود داشتند که نام همه آنها آتاترک بود. اما دولت اردوغان چه کرد؟ یکایک تمام این استادیوم‌ها را به‌بهانه نوسازی با خاک یکسان کرد و به‌جای آنها استادیوم‌های دیگری ساخت اما با اسامی دیگر، یعنی به‌عبارتی روشن، نام آتاترک را از میان برداشتند، در استانبول نیز چنین چیزی روی داد. قرار است فرودگاه بزرگ جدید، جای فرودگاه آتاترک را بگیرد. اما قطعاً نام آن را آتاترک نمی‌گذارند، تا این اسم را از ذهن مردم پاک کنند.
نشست استانبول
برجان توتار/ روزنامه صباح
در شرایطی که ارتش ترکیه برای حمله به شرق فرات، شمارش معکوس را آغاز کرده، دیروز در استانبول شاهد برگزاری یک نشست دیپلماتیک بسیار مهم بودیم. در این نشست، سران روسیه، فرانسه و آلمان به ترکیه آمدند و اردوغان نشان داد که می‌تواند تمام توجه رسانه‌های جهان را به‌سوی خود و اقدامات سیاسی‌اش جلب کند.
حضور استفان دی‌میستورا در این نشست اهمیت ویژه‌ای داشت و نشان داد که مذاکرات آستانه مسیر خود را پیدا کرده است و دستاوردهای مفیدی دارد. یکی از مهمترین ویژگی‌های نشست دیروز استانبول، این بود که آمریکا پشت آن میز بزرگ صندلی نداشت. چرا؟ چون آمریکا در پرونده سوریه و بسیاری حوزه‌های دیگر تنها به‌دنبال مداخله و تجزیه است و در سیاست جهانی، از تفکرات پارانویایی صهیونیست‌ها تبعیت می‌کند و نتوانسته خود را از این افکار رها کند.
انتهای پیام/*
