به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، روز هشتم آبانماه سال 86، جهان یکی از شاعرانش را از دست داد؛ زندهیاد قیصر امینپور، شاعر «آیینههای ناگهان»، «مثل چشمه، مثل رود» و «دستور زبان عشق». هرچند امینپور در حوزههای مختلف فعالیت کرده و جریانساز بود، اما وجه شاعری او بیش از دیگر وجوهش در یادها مانده است. امروزه کمتر کسی است که دفتری از سرودههای او را نخوانده باشد، شعرهای خودمانی و دوستداشتنی. شعرهایی که باب سلیقه خیلیهاست.
قیصر به زعم بسیاری از دوستان و همقطارانش از دغدغهمندان شعر انقلاب بود، به گونهای که نه تنها نباید او را در شعر معاصر خلاصه کرد، بلکه میتوان در دیدی وسیعتر او را یکی از جریانسازان ادبیات در این برهه دانست؛ نامی که شاید سالها بعد بیشتر به ان پرداخته و تأثیر او را بر این وادی بررسی کرد.
بیشتر بخوانید:
فیلم کمتر دیده شده از قیصر امینپور
موسی عصمتی، از شاعران کشور، همزمان با یازدهمین سالگرد درگذشت امینپور سرودهای را به او تقدیم کرد که به این شرح است:
برای قیصر شعر ایران
بگو به ابر ببارد تمام دفتر را
سهشنبههای همین روزهای آخر را
سهشنبههای همین روزهای بیبرگشت
سهشنبههای همین شعرهای پرپر را
سه شنبهای که دروغ است مثل خوابی گنگ
سه شنبهای که دروغ است کوچ دیگر را
سه شنبهای که سرانجام بی خبر آمد
نوشت کوچ غریبانه کبوتر را
همان سهشنبه که از راه میرسد هر روز
همان سهشنبه که دیوار میکند در را
همان سهشنبه که تکذیب میکند آخر
خبرگزاری تاریخ، مرگ قیصر را
انتهای پیام/