به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در ادامه سلسله گفتوگوهای تصویری با عنوان «رودررو، بدون سانسور» سراغ آقای گل سالهای نه چندان دور فوتبال ایران رفتیم، بازیکنی که در سایپا مطرح شد و در پرسپولیس به اوج رسید. او با وجود اینکه از دنیای فوتبال خداحافظی کرده، همچنان نزد هواداران تیم سابقش محبوب است و آنها با دیدن او در ورزشگاهها با شعار معروف «محسن رفتوبرگشت» تشویقش میکنند.
محسن خلیلی در این گفتوگو از خاطرات تلخ و شیرینش در پرسپولیس و بزرگترین اشتباه و همچنین حسرت بزرگ زندگیاش صحبت کرد. او خودش هم قبول دارد که خیلی زود از فوتبال کنارهگیری کرد و این موضوع را به تصمیم غلطی ربط میدهد که در زمان حضور علی دایی در پرسپولیس، اتخاذ کرد. در زیر گزیدهای از صحبتهای خلیلی را میخوانید و در ادامه ویدئو گفتوگوی کامل خبرنگار تسنیم با این پیشکسوت فوتبال ایران را تماشا میکنید.
* مرحوم ناصر حجازی مرا برای استقلال میخواست، اما گزینه چهارم او بودم.
* وقتی خوردبین به من پیشنهاد پرسپولیس را داد، گفتند حمید استیلی سرمربی است.
* کاشانی و استیلی به من گفتند اگر قرار است هزینه زیادی کنیم به جای تو دنی اولروم را میآوریم. این حرفشان به من برخورد.
* زمان کرانچار طوری بدنسازی کردیم که وقتی یادش میافتم تمام تنم میلرزد.
* با شناختی که از دایی و کریمی دارم طبیعی است که آنها با هم نسازند.
* وقتی قطبی بار اول مرا دید گفت؛ باید 15 گل برای تیم من به ثمر برسانی.
* در پرسپولیس دو دستگی وجود داشت و اگر خوب نتیجه نمیگرفتیم خیلی مسائل روشن میشد.
* وقتی در هفته نهم در دربی گل زدم برخی بازیکنان از محبوبیتم روی سکوها استقبال نکردند و همه چیز از آنجا شروع شد.
* افشین قطبی به من گفت وقتی گل زدی بیا سمت نیمکت مرا در آغوش بگیر، چون خیلی دوست دارم این اتفاق برایم رخ دهد.
* یک روز از حبیب کاشانی پرسیدم، چرا کرانچار را برکنار کردی و فهمیدم او از این کارش پشیمان شده است.
* بزرگترین اشتباه زندگیام این بود که چرا به دایی زنگ نزدم بگویم دلیل کنار گذاشتنم چه بوده است.
* هواداران پرسپولیس همانند پدر و مادر و مثل یک کوه همیشه پشت آدم هستند.
* اگر دایی مرا از پرسپولیس کنار نمیگذاشت عمر فوتبالیام بیشتر از آن ادامه داشت و بعد از باقری و شیث کاپیتان پرسپولیس میشدم.
* پرسپولیس در نیمه اول بازی با کاشیما آنتلرز هر چه در توان داشت گذاشت و برای نیمه دوم از لحاظ بدنی کم آورد.
گفتوگو از حمیدرضا اسکندری
انتهای پیام/