اسرار صندلی پرکن‌ها: هزارتوی بلیت‌های رایگان تئاتر لندن
تعدادی از آژانس‌ها برای نمایش‌های درگیر چالش ارائه بلیت‌های رایگان هستند؛ اما به نظر نمی‌رسد که رشد روزنامه‌نگاری باعث آسیب رساندن به فروش نمایش‌ها شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، این روزها در تهران بحث بر سر بلیت‌های رایگان و آسیب این رویه بر مخاطب‌شناسی تئاتر بسیار مطرح شده است. روزنامه گاردین اخیراً مقاله‌ای با موضوع بلیت‌های رایگان در لندن به قلم مایسی لینفورد منتشر کرده است. آنچه می‌خوانید متن کامل این مقاله کوتاه است:
***
تئاتر در لندن می‌تواند شبی گران قیمت باشد؛ در حالی که بسیاری از سالن‌ها طرح‌های برتی بلیت‌های ارزان‌تر دارند، گزینه دیگری پیوستن به صفوف خبرنگاران است.
در سیستم اجرایی زیر سطح سرزمین تئاتر، خبرنگاران تنها هزینه رزروهای حاشیه‌ای را می‌پردازند که روی بلیت‌های رایگان برای چالش‌گران نمایش - کسانی که توسط به باد انتقاد گرفته می‌شوند یا توجهشان جلب نشده است- اعمال می‌شود. توانسته‌ام بر دوستان و خانواده تأثیر بگذرام با سوق دادنشان به سوی نمایش‌های غیرمعمول و تجربی، و همچنین موزیکال، باله و اپرا. خبرنگاران (Papers) - به این دلیل که روی کاغذ شکاف‌های موجود با مخاطب را می‌پوشانند (Paper)- به پنهان کردن چیزی کمک می‌کنند که یک نمایش در حال مبارزه با آن است و امیدورانه به نمایش الهام مصطلحی عاریه می‌دهد، ای کاش که خوب باشد.
بلیت‌ها در گیشه جمع‌آوری می‌شود یا اگر سالن هوشیار از تحریک سوءظن عادت‌های معمولی باشند، از عملیاتی در یک مکان مجاور. اگر بدانید به دنبال چه هستید، می‌توانید جریان مداوم صندلی پرکن‌ها را در حال ترک یک کافی‌شاپ مشخص در مرکز لندن با بلیت‌های وست اند به جای بلیت‌های سفید سخت ببیند.
شما ممکن است به یک موزیکال برنده جایزه بروید که سروصدا کرده است، کف زدن‌های پرشور را می‌شنوید و فرض می‌کنید این یک موفقیت بزرگ است؛ اما یک سوم از مخاطبان می‌تواند صندلی پرکن باشند. احتمال دارد آنها در جایگاه‌های ویژه باشند؛ در حالی‌که بلیت‌خرها گردن‌های خود را در صندلی‌های ارزان قیمت می‌چرخانند. به نظر به سختی عادلانه می‌آید؛ اما اگر بلیت‌ها به شیوه‌ای نومیدکننده و کمتر تاکتیکی تکه‌تکه می‌شوند، احتمال بررسی ناعادلانه‌ا انباشته‌ای از رسانه‌ها را موجب شود و و همه را درگیر شرم‌ساری کند.
Central Tickets (سایت صندلی پرکن در انگلستان)، تازه‌وارد در حوزه روزنامه‌نگاری، می‌گوید می‌تواند 98 درصد از سهمیه خود را برای نمایش‌های West End را در عرض 90 دقیقه تغییر دهد. صندلی پرکن‌های معمولی ممکن است یکدیگر را در صف تشخیص دهند و لبخندی ساختگی به یکدیگر تحویل دهند.؛ اما هرگز بیش از این نمی‌پذیرید یا خطر از دست دادن عضویت طمع‌کرده خود را. قوانین بی‌رحمانه هستند: اگر به هر کسی بگویید یا در جلب او شکست بخورید، عضویت خود را از دست خواهید داد؛ برای برخی باشگاه‌ها، شما باید هر ساله حداقل چند نمایش ببینید تا عضویت خود را حفظ کنید.
لی مک‌ایناش، مدیر Central Tickets می‌گوید:«ما مفهومی را از بین می‌بریم که آژانس‌های صندلی پرکن بازندگانی می‌شوند که قادر به همکاری با بخش سرگرمی به شیوه‌ای معقول نمی‌شوند.»
این آژانس‌ها داده‌های مخاطبان را برای مروجین جمع‌آوری می‌کند تا آنها را بهتر درک کنند. از قیمت‌گذاری پویا برای محاسبه قیمت بهینه بلیت برای فروش بلیت - کاهش نیاز به خبرنگاران در آینده - استفاده می‌کند. خواهان صندلی‌پرکن‌ها می‌شود تا نقدها را پس از نمایش به اشتراک بگذارند. این اطلاعات به تولیدکنندگان داده می‌شود تا در مقثابل داده‌های خود بررسی کنند و از آن برای ارتقای تبلیغ نمایش‌های آینده خود استفاده کنند.
Bashir Productions، یک شرکت تئاتر که با بازیگران کمتر شناخته شده فعالیت می‌کند، معمولاً برای جذب پوشش رسانه‌های برجسته برای تولیدات واقع‌گرایانه - اجتماعی خود در کشمکش است. کار با Central Tickets توانسته افرادی را بیاورد که پیش از این هیچگاه نام کمپانی را نشنیده بودند.
طبق گزارش انجمن تئاتر لندن، فروش بیش از 15 میلیون بلیط در سال 2017، بالاترین میزان فروش از زمان آغاز ثبت، رشد در حوزه روزنامه‌نگاری به وضوح به فروش آسیب نمی‌رساند. اگر هرچیزی، مردم را به تئاتر متصل کند، برای صنعت - به ویژه تئاترهایی که در وست اند نیستند و در کشمکش رقابت با تیم‌های PR و بودجه‌های بازاریابی نیستند- سودمند خواهند بود. فیونا انگلیش، مدیر اجرایی تئاتر King’s Head در اسلینگتون، می‌گوید: «حتی بهترین هنرمندان می‌توانند در نتیجه داشتن اندکی مخاطب در سالن رنج برند. روزنامه‌نگاری می‌تواند راهی برای کمک به افزایش چگونگی پر کردن یک سالن تئاتر باشد تا بتواند به میزان بحرانی مورد نیاز برای پاسخگویی دست یابد که اجراگران سزاوار آن هستند.»
نویسندگان، هنرمندان و مروجین همیشه یک تئاتر بسته‌بندی‌شده‌ای برای کسانی ترجیح خواهند داد که نیمی از مخاطبان سالن تئاتر هستند. روزنامه‌نگاری به شرکت‌های تئاتری یک پلتفرم بزرگتر و مخاطبانی با توانایی ارائه یک فرصت می‌دهد؛ بنابراین اگر متوجه شوید شخصی که در کنار شما نشسته است یک روزنامه‌نگار است، احساس آشفتگی نکنید، آنها تئاتر را برای همه ما زنده‌تر نگاه می‌دارند.
انتهای پیام/
