به گزارش خبرگزاری تسنیم، جورجو کیهلینی در صورتی که در یکی از دو بازی پیشروی تیم ملی فوتبال ایتالیا مقابل پرتغال در لیگ ملتهای اروپا و بازی دوستانه مقابل آمریکا برای آتزوری به میدان برود، صدمین بازی ملیاش را با پیراهن آتزوری به ثبت خواهد رساند و تبدیل به هفتمین بازیکن تاریخ ایتالیا خواهد شد که وارد باشگاه صد تاییها خواهد شد.
مدافع یوونتوس در گفتوگو با شبکه تلویزیونی «اسکای» در آستانه ثبت صدمین بازی ملیاش گفت: این افتخاری برای من است و رویای کودکی هر کسی است. به عنوان یک کودک رویای فوتبال بازی کردن، رویای بازی کردن در سری A و رویای بازی در تیم ملی را دارید، اما رسیدن به صد بازی ملی چیز دیگری است.
وی افزود: من کیفیتهای ذاتی دارم، اما برای رسیدن به این جایگاه سخت تلاش کردم. پیراهن آتزوری خاص است و وقتی این پیراهن را میپوشید دیگر هویت باشگاهیتان را ندارید و نماینده کشورتان هستید. تصادفاً اولین بازیام برای تیم ملی ایتالیا را در تاریخ 17 نوامبر انجام دادم و صدمین بازیام برای آتزوری هم در تاریخ 17 نوامبر خواهد بود.
کیهلینی همچنین در خصوص کاپیتانی در تیم ملی ایتالیا اظهار داشت: به نظرم بازوبند کاپیتانی سمبلیک است، تیم کاپیتانهای زیادی دارد و همه باید داشتههای خود را کنار هم بگذاریم تا به یک فرمول درست برسیم. من هرگز مثل جانلوئیجی بوفون و یا کاپتانهای دیگر نخواهم شد. من خوششانس بودم که در کنار بازیکنانی همچون کاناوارو و دلپیرو بازی کردم اما سعی میکنم با ویژگیهایی که دارم کاپیتانی را به نحو احسن انجام بدهم.
مدافع آتزوری در بخش دیگری از صحبتهایش تأکید کرد: با سختکوشی میتوان حتی در سن 34 سالگی و یا تا زمانی که در فوتبال هستید، پیشرفت هم کرد. من از بازیکنان زیادی چیزهایی آموختهام و این فقط به بوفون محدود نمیشود.
وی در پاسخ به این پرسش که «پشیمانی از زمان حضورتان در تیم ملی ایتالیا داشتهاید؟»، با اشاره به ناکامی آتزوری برای رسیدن به جام جهانی 2018 گفت: جام جهانی بزرگترین پشیمانی من خواهد بود چون واضح است که هرگز در جام جهانی دیگری بازی نخواهم کرد. من دو بار حذف در دور اول جام جهانی را تجربه کردم، در حالی که میتوانستیم کارهای بیشتری انجام دهیم.
کیهلینی انتظار میرفت بعد از ناکامی ایتالیا برای صعود به جام جهانی 2018 اعلام بازنشستگی کند، اما او در بازیهای اخیر در لیگ ملتهای اروپا، آتزوری را همراهی کرد. وی در این باره گفت: به این نتیجه رسیدم که نمیشود دعوت تیم ملی را رد کرد و این به شما بستگی ندارد که تصمیم به رفتن یا ماندن بگیرید. به کسانی که دیدگاه متفاوتی دارند، احترام میگذارم، اما فکر میکنم تا جایی که مربی تیم ملی از شما دعوت میکند، باید تعهد اخلاقی داشت و به دعوت او پاسخ داد.
انتهای پیام/