به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، بیست و چهارمین دوره مسابقات کاراته قهرمانی جهان با وجودی که با کسب نتایج درخشان برای کاراته ایران پیگیری شد و تیم کشورمان پس از 48 سال برای نخستین بار نایب قهرمان جهان شد و تیم کومیته تیمی مردان نیز به سومین قهرمانی متوالی خود دست یافت، اما با عملکرد غیرقابل دفاع و نتایج ضعیف در بخش بانوان همراه بود.
کاراته بانوان با وجود شایستگی و پتانسیل بسیار زیاد در سالهای اخیر همواره قربانی خودخواهی و تصمیمات مردانه شده و نه تنها چشم انداز روشنی در این بخش دیده نمیشود بلکه هر روز با حواشی و تصمیمات غیرفنی تازهای روبرو میشود. تیمی که از ابتدای تشکیل اردوی خود برای بازیهای آسیایی و مسابقات جهانی در بحث انتخاب بازیکن با حواشی بسیاری روبهرو بود و به خاطر دخالتهای خارج از حیطه فنی این تیم، برخی بازیکن به نورچشمیهای تیم ملی تبدیل و بدون حضور در رقابت انتخابی با خیال راحت فیکس تیم ملی شدند. بازیکنان توانایی که به دلیل سیاست غلط مسئولان فدراسیون کاراته خیلی زود با مسابقات جهانی وداع کردند و بیشتر از یک بار رنگ تاتامی را در کومیته انفرادی ندیدند.
پیش از بازیهای آسیایی، ستاره موسوی در شرایطی جایگزین لیلا بهرامی در پست سرمربیگری تیم ملی بانوان شد که هماهنگتر از او کسی برای هدایت تیم ملی بانوان وجود نداشت. موسوی این موضوع را خیلی زود و با حضور مسعود رهنما در تمرینات تیم ملی پذیرفت و در حالی که قرار بود معمار جدید کاراته بانوان شد، نطارهگر تصمیمات مردانه برای تیم ملی بانوان بود. در حالی که شاگردان موسوی یکی پس از دیگری حذف میشدند و در کومیته تیمی نیز تیم او را ارنج میکردند این مربی در اینستاگرام مشغول گذاشتن استوری بود.
در طرف دیگر حمایتهای بیدلیل یکی از مسئولان فدراسیون کاراته از حمیده عباسعلی و پگاه زنگنه شرایطی را ایجاد کرد که نه تنها کاراته ایران از این موضوع آسیب، بلکه خود این بازیکنان نیز دچار لطمههای بزرگی شوند. این حمایتها به حدی بود که سایت فدراسیون کاراته که در طول مسابقات جهانی به بهترین نحو به پوشش رقابتها پرداخت و با اعلام تمام جزئیات در کانال فدراسیون در شبکههای اجتماعی و سایت فدراسیون به خوبی وظایف اطلاع رسانی خود را انجام داد، بعد از شکست تیم کومیته تیمی در دیدار ردهبندی مقابل اسپانیا ابتدا نتیجه دیدار را شکست یک بر صفر و در ادامه به 2 بر صفر تغییر و از ریز اتفاقات مسابقه خودداری کرد. مسابقهای که در آن پگاه زنگنه مغلوب و حمیده عباسعلی هانسوکو شد.
شکستهایی که در ورزش قهرمانی طبیعی است اما به خاطر حساسیت ایجاد شده روی این دو بازیکن سایت فدراسیون هیچ اشارهای به آن نکرد. مسئلهای که با واکنش درون تیمی و اعتراض فاطمه چالاکی به ترکیب تیم ملی در این دیدار همراه بود و تنها حسرت جامعه کاراته را در پی داشت. حسرتی نه برای از دست رفتن مدال برنز، بلکه برای اتفاقاتی که کاراته بانوان را به جایی رسانده که علاوه بر سراشیبی سقوط در نتیجهگیری، باعث شد بازیکن هم به سرمربی معترض شود، کاری که به هیچ عنوان قابل تایید نیست. اعضای تیم بانوان برخلاف پسران نه تنها همدلی و اتحاد ندارند بلکه در مواقع شکست نیز فریاد سر میدهند و در شبکههای اجتماعی از خجالت هم در میآیند.
در پایان و بعد از حسرت فرصتهایی که برای کاراته ایران در سالیان اخیر از دست رفت، باید امیدوار بود بعد از مسابقات جهانی و با مشخص شدن سرنوشت مدیریت فدراسیون کاراته، مدیری وجود داشته باشد تا از دخالتهای مردانه در کاراته بانوان جلوگیری کند و مانع شخصی برای موفقیتهای آینده بازیکنانی مانند سارا بهمنیار که در اسپانیا به مدال برنز رسید، ایجاد نکند.
انتهای پیام/