به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، بعضی وقتها یک حرفه و پیشه به معروفیت یک محله و منطقه میافزاید، حرفهای که سالیان سال نام آن را میبرند تا جایی که پس از آن حتی یک خیابان به همان نام ثبت میشود.
برای مثال همین خیابان و چهار راه شکرشکن اصفهان خودمان که از خیابانهای قدیمی شهر نیز محسوب میشود؛ این خیابان یک چهارراه کوچک نیز به همین نام دارد؛ این چهارراه از قدیم به همین نام شهرت داشته است در کتابهایی که در مورد اصفهان نوشته آمده است: دلیل نامگذاری این بوده که در قدیم جنب این چهارراه از سمت جنوب غربی مابین خیابانهای حافظ و نشاط شیرینیفروشی به نام "شیرینیفروشی شکرشکن" وجود داشته است.
همایی از شکرشکن اصفهان چه نوشت؟
در پشت بام این مغازه تابلویی با همین عنوان نصب کرده شده بوده که بیتی از حافظ روی آن نوشته شده بود. بهگفته همایی: خیابان حافظ در زمان رژیم منحوس پهلوی احداث شد که از میدان نقش جهان تا احمدآباد امتداد دارد و با خیابان هاتف تقاطع میکند و چهارراهی را تشکیل میدهد که دکه قنادی معروفی که سر این چهارراه وجود دارد آنرا (چهارراه شکرشکن) میگویند.
چهارراه شکرشکن در میان سالهای 1313- 1314 در زمان حکومت صوراسرافیل در اصفهان ایجاد شد. به همین دلیل این چهارراه از قدیم به نام شکرشکن معروف شد و شورای نامگذاری شهرداری نیز همین نام را برای این چهارراه تصویب کرده است. چهارراه شکرشکن در جانب شرقی میدان نقش جهان قرار گرفته و محل تقاطع خیابانهای حافظ در غرب, نشاط در جنوب, احمدآباد در شرق و هاتف اصفهانی در شمال است.
نشانه قنادی شکرشکن چه بوده؟
نشانه قنادی شکرشکن به تناسب شعری که در تابلوی خود زده بوده 2 طوطی بوده و این یکی نشان میدهد که نشانه و آرم در 90 سال پیش نیز کاربرد منحصر به فرد خود را داشته است.
اگر چه دهههای بعدی مانند 40 و 50 در اصفهان و محلهی جلفا شیرینی فروشیهای زیادی احداث شد اما هیچ کدام آنها قدیمیتر از شکرشکن نبود و این قدرت را نداشتند که پس از مدتها کسب وکار یک خیابان را به نام خود بزنند.
در مورد نوع مدیریت، فروشندگان، محل پخت شیرینیها، شیرینیپز، وسایل مورد استفاده آنها در زمان قدیم و سایر موارد دیگر در مورد این قنادی اطلاعات زیادی در دست نیست اینکه بازماندگان کجا هستند و آیا این پیشه پدری را دنبال کردهاند یا نه و بسیاری از سوالهای دیگری که در تاریخ خودش حبس شده است.
اکنون از شکرشکن تنها یک نام باقی مانده نه اثری از قنادی وجود دارد و نه تابلو با 2 طوطی قدیمیاش تنها یک نام باقی مانده وبس! نامی که نسلهای جدید از پیشینه و تاریخچه آن اطلاعی ندارند شاید اگر این خیابان به نام این قنادی ثبت نمیشد این میراث معنوی که در خاطره اصفهانیهای قدیم خوش کرده نیز به فنا میرفت.
انتهای پیام/ ز