به گزارش خبرگزاری تسنیم از یزد، شب سوم جشنواره رضوی با وجود جمعیت زیاد در سانسهای پایانی به پایان رسید و با نمایش آخرین بسته فیلمهای جشنواره سیزدهم هم به طور عملی پایان یافت.
گرچه مراسم اختتامیه امروز برگزار میشود و به واقع یک روز از جشنواره باقی مانده اما بخش اصلی جشنواره که نمایش آثار بود و استفاده هنرمندان و هنردوستان و مردم از این بخش بیشتر است، در حال پایان یافتن است.
سیزده دوره جشنواره رضوی هم به پایان رسید اما پاسخ واقعی به اینکه سیزده دوره این جشنواره به چه میزان توانسته اهداف معین شده را به پیش ببرد قابل احصا نیست.
سیزده دوره جشنواره رضوی، بیست و چندمین دوره جشنواره الف و یا سی و چندمین جشنواره ب، با بودجههای کم و بیش پر و پیمان چقدر توانسته اهداف خود را به پیش برند؟ حتی هدف ابتدایی ایجاد شور و نشاط در بین هنرمندان را؟
سئوال اساسی درباره علت علاقه زیاد مسئولان و برنامهریزان فرهنگی در برگزاری جشنوارههای متعدد کشوری، استانی و یا حتی شهرستانی چیست؟ آیا ویژگی پنهانی در آن نهفته است که دیدن آنها برای غیر مسئولان دشوار است؟
نباید از حق بگذریم که برخی جشنوارهها هم حضورشان الزامی است و هم مفید فایده اما باید درک کنیم که حل مشکلات فرهنگی تنها با متوسل شدن به برگزاری جشنواره، اقدامی سادهانگارانه و به دور از عقل سلیم است.
آنچه در یک جشنواره مهم است وجود آثار متناسب با اهداف و با نگاه به نتیجهبخشی آن است، نه دل مشغولی صِرف در جهت اسکان و بستهبندی نمایش آثار و یا ظاهرسازی در و دیوارهای محل برگزاری و... .
لازم است برگزار کنندگان جشنواره رضوی و بنیاد فرهنگی هنری امام رضا(ع) و تمامی جشنوارههای دیگر کشوری و استانی، پس از پایان جشنواره خود همانند تلاشی که در جهت اجراییات و زینت بخشی در و دیوار و حضور گسترده در فضای مجازی و تبلیغ جشنواره میکنند، به برگزاری نشستهای ارزیابیِ عملیاتی و نتیجه بخش که در سالهای آینده مورد بهرهبرداری قرار گیرد همت کنند.
انتهای پیام/ش