به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از بلومبرگ، در کمتر از یک دهه شرکت های آمریکایی 114000 چاه نفت حفر کردهاند که بسیاری از آنها حتی با قیمت 30 دلار در هر بشکه هم باعث سود دهی می شوند .
وقتی تولیدکنندگان پرنین موانع توزیع را بردارند و سه خط لوله دیگر با ظرفیت 2 میلیون بشکه در روز اضافه کنند، خوابهای بد اوپک بدتر هم می شوند .
مایکل لویا، یک مقام اجرایی ارشد گروه ویتول گفت:« پرنین به رشد خود ادامه میدهد و اوپک باید یاد بگیرد با این مسئله کنار بیاید» .
رشد بخش انرژی آمریکا اوپک را با یکی از بزرگترین چالش های شش سال اخیر مواجه میکند. اگر عربستان و متحدانش برای بالا بردن قیمت تولید را افزایش دهند، شیل میگیرد و سهم آنها از بازار را کم میکند ولی چون عربستان نسبت به تولیدکنندگان آمریکا نیاز بیشتری به قیمت بالای نفت دارد، نمی تواند اجازه دهد قیمت افت کند.
فشار بر کارتل
بنابراین اوپک خود را بین تولید بسیار بالای آمریکا و رشد کمتر تقاضا میبیند. 15 عضو اوپک و متحدانش که شامل روسیه، مکزیک و قزاقستان میشود در گردهمایی ششم دسامبر در وین در مورد احتمال دومین عقبنشینی در مقابل تولید بالای آمریکا طی سه سال بحث خواهند کرد.
اوپک خودش به خلق این هیولایی که هر شب به خوابش می آید کمک کرده است. وقتی در سال 2014 بازار را پر کرد، قیمت نفت شکفته شد. تولیدکنندگان شیل آمریکا کمتر شدند و توانستند حتی با قیمت پایین هم پیشرفت کنند. با بهبود قیمت حفاری هم رشد یافت.
حالا این رشد سرعت گرفته است. در هاستون، پایتخت نفت آمریکا مقامات اجرایی شیل در حال توصیف آنچه اتفاق میافتد هستند و نام آن را «سونامی»میگذارند. «سیلی از سهم های نجومی» و «یورش سخت عرضه نفت» عباراتی هستند که به ذهن میرسد. ولی مطمئناً صنعت نفت آمریکا مخصوصاً پرمین، آنقدر سر و صدا کرده که اوپک را بیدار کند.
سقوط قیمت
پاتریسیا یارینگتون، افسر مالی ارشد شرکت چورون گفت:« تولید بسیار بالایی داریم. اگر به 4 یا 5 سال گذشته فکر کنید دقیقا نمی دانستیم شیل چه کاری میتواند انجام دهد. قیمت این بشکه های کم سود بسیار بیشتر از آن چیزی بود که فکر میکردیم امروز باشد».
این تغییر، شیل را نسبت به کاهش قیمت مقاوم کرد. پس از شکستن رکورد 64 ساله در ماه اکتبر، نفت وست تگزاس اینترمدیت، شاخص آمریکا، بیش از 2 درصد کاهش یافته است.
رونق شیل
تنها چند ماه پیش اتفاق نظر وجود داشت که پرمین و و تولید نفت آمریکا در تابستان متوقف میشود و تصور میشد در ادامه سال جاری و 2019 به خاطر محدودیت های خط لوله، ثابت شود و در اوایل 2020 احتمالاً رشد کند.
اگر این اتفاق میافتاد کار عربستان راحتتر بود و نیازی به کاهش تولید در سال آینده نداشت، چون نبود نفت ونزوئلا و تحریم های ایران این کار را انجام میدادند.
خط لوله ها در 2019 باز می شوند
با در نظر گرفتن اینکه در سال آینده حمل و نقل بهتری وجود خواهد داشت، شرکتهای پرنین در حال حفاری هستند. ولی بخشی از این چاه ها ذخیره هایی هستند آماده برای تولید پس از عملیاتی شدن خط لوله های گری اوک، کاکتوس 2 و اپیک.
تنها مانع افزایش دوباره تولید، ظرفیت صادرات است. پایانه ها پر هستند. بنابراین بشکه های پرمین باید در بنادر کورپوس کریستی و هاستون جمع شوند.
مقامات عربستان قبول کردهاند که سونامی در راه است. اوپک تخمین میزند که باید برای تعادل بازار و دوری از افزایش تولید نفت، حدود 31.5 بشکه در روز یا حدود 1.4 میلیون بشکه در روز کمتر از ماه اکتبر در سال آینده تولید کند.
تقاضای جهانی نفت تا حالا بشکه های اضافی آمریکا را جذب کرده و تاثیرش بر قیمت را محدود کردهاند از بین رفتن تولید ونزوئلا و ایران، حتی به عربستان، روسیه و چند تولید کننده دیگر اجازه افزایش تولید را داده است. ولی شیل آمریکا برای اوپک طبق معمول مهار نشدنی است.
در اوایل سال 2017 خالد الفالح وزیر نفت عربستان گفت که ریاض یادگرفته «کاهش تولید در پاسخ به تغییر ساختاری تاثیری ندارد».
پس از دوسال، فالح خواب خوش ندارد و به فکر کاهش تولید است. او در حال جنگ با یک مشکل ساختاری است: «افزایش تولید آمریکا».
انتهای پیام/85