به گزارش خبرگزاری تسنیم از یاسوج، کهگیلویه و بویراحمد همچون نگینی بهظاهر درخشان در جنوب غربی ایران واقع شده است، استانی ثروتمند که فقط این صفت را بهیدک میکشد و از داراییهای خود بیبهره مانده و گویای این سخن جمعیت بیشمار جوانان بیکاری است که روز به روز بر تعداد آنها افزوده میشود.
امسال نیز همچون سالهای گذشته مدال افتخارآمیز بیکاری بر گردن کهگیلویه و بویراحمد آویخته شد و در رتبه سوم کشور قرار گرفت.
استانی که علیرغم دارا بودن یک درصد خاک کشور بیش از 10 درصد منابع آبی ایران را تأمین میکند ولی هرساله در سایه بیتدبیری مسئولان روانآبهای آن سر از بیراهه در میآورند و بخش اعظمی از استان بهویژه در فصول گرم سال در حسرت آب روزگار میگذرانند.
مردم من بهروی گنجی نشستهاند که کلیدش در دست مدیران و مسئولان است و فقط از دور دلخوش به آن هستند که صاحب گنجینهاند.
کهگیلویه و بویراحمد 25 درصد نفت و گاز کشور را در اختیار دارد منابع عظیمی که بهتنهایی اعراب را به شهروندان توسعهیافته تبدیل کرده ولی اینجا زنان زیلایی هنوز بر لب جوی آب در کوزه میکنند و نیمدور بهعلت عمق محرومیت خالی از سکنه شده است.
کهگیلویه و بویراحمد تشنه پیشرفت و توسعه است و با وجود نیروی انسانی زبده و توانمند بهدلیل فاصله داشتن از مرکز باید حسرتهای زیادی را بهجان بخرد.
دارا بودن 20 درصد از سرانه جنگلهای زاگرس بخشی از زیبایی خدادادی این استان بهظاهر غنی و در واقع فقیر است که اگر تنها بخشی از این طبیعت خدادادی در یکی از استانهای دیگر کشور بود بدون شک هماکنون قطب گردشگری ایران بود.
ولی اینجا پای توسعه لنگ بوده و اقتصاد کهگیلویه و بویراحمد تشنه است و کشاورزانش هرساله در دام دلالان میافتند و بهعلت نبود سردخانه میوههای زحمات خود را حراج میکنند و چهبسیار پدران زحمتکشی که دانه کاشتند و حسرت درو کردند و اکنون بهعلت فقر و نداری زندان آخرین مقصد آرزوهای آنها شده است.
طول راههای روستایی کهگیلویه و بویراحمد 4هزار و 311 کیلومتر بوده که از این میزان یکهزار و 752 کیلومتر آسفالت است و 966 روستای آن فاقد شبکه گازرسانی است.
انتهای پیام/ن*