به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ،بیست و نهم نوامبر از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین اعلام شده است. مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 29 نوامبر سال 1977 با اکثریت آرا این روز را در تقویم جهانی به عنوان روز همبستگی با مردم فلسطین ثبت کرد و از کشورهای عضو این سازمان خواست تا این روز را در تقویم خود داشته و آن را گرامی دارند. هر چند به نظر می رسد هدف از این اقدام سازمان ملل متحد نشان دادن توجه جهانی به مشکلات جامعه فلسطینی است اما این اقدام در حالی صورت گرفت که همین سازمان با تصویب قطعنامه 181 که به قطعنامه تقسیم فلسطین مشهور شده است، نخستین بذر مشکلات جامعه فلسطینی را 30 سال قبل از آن، خود کاشته است. قطعنامه ای که ظالمانه جامعه سرزمین فلسطین را سه پاره کرد و بخشی از جامعه تاریخی فلسطین را در سرزمین فلسطین و در خانه و کاشانه آباء و اجدادیشان نادیده گرفت و آنها را به صهیونیست ها بخشید.
اکنون 30 سال از تصویب روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین می گذرد اما این سازمان در مقابل جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین، در همه این سال ها سکوت کرده است و بعضا با نمایش انفعال شدید، ستم را در حق جامعه فلسطینی مضاعف داشته است. انتخاب نمایندگان رژیم صهیونیستی در برخی از کمیسیون ها و کمیته های سازمان ملل متحد و یا تصویب اسامی عبری برخی شهرها و اماکن تاریخی و دینی فلسطین شاخص های آشکاری در انفعال و همراهی سازمان ملل متحد با صهیونیست ها در ظلم و جنایت علیه فلسطینیان است. اما با این حال همین سازمان از دفاتر خود در کشورهای مختلف خواستار برگزاری مراسمی در اعلام همبستگی با مردم فلسطین است!؟
هر چند بر این باوریم که در شرایط سلطه دیپلماسی استبدادی صهیونیستی – استعماری و کثرت رسانه های صهیونیستی در توجیه این دیپلماسی، برگزاری مراسم در حمایت از جامعه فلسطینی، فرصتی است که نباید از آن چشم پوشید. اما نباید این مهم را پوشیده داشت که همبستگی با مردم فلسطین با هدف حمایت از این جامعه تفکیک شده در جهت استیفا حقوق ذاتی آنان باید باشد. حقوقی که از صدور قطعنامه 181 در سال 1947 از آن باز داشته شده اند وصدور قطعنامه ای دیگر و تعیین روزی به نام « روز همبستگی با مردم فلسطین » از سوی این سازمان نمی تواند ظلمی را که در حق این ملت اعمال کرده، از بین ببرد.
سازمان ملل شتابان عضویت اسرائیل را در این سازمان پذیرفت و این در حالی بود که این عضویت را مشروط کرد که در نوع خود بی سابقه است و بعد از آن نیز هرگز تکرار نشده است! اسرائیل در حالی عضو سازمان ملل شد که هیچ یک از شروط عضویت در سازمان ملل مطابق بند 1 ماده 4 منشور سازمان ملل متحد (دولت بودن، صلحجو بودن، پذیرش تعهدات منشور و قادر و مایل بودن به اجرای تعهدات منشور) را دارا نبود. این بند ویژگی های یک دولت را داشتن سرزمینی مشخص با مرزهای تعریف شده می داند که در آن زمان اسرائیل فاقد مرزهای مشخص بود. همچنین یک دولت باید از جمعیتی دائمی برخوردار باشد که اسرائیل از این ویژگی نیز به دور بوده است. یک دولت باید یک حکومت مستقل داشته باشد، حال آنکه اسرائیل در آن زمان فاقد این مقوله بوده است.
ویژگی دیگر و بسیار مهم یک دولت از منظر ماده 4 منشور سازمان ملل متحد، حاکمیت بر سرزمین است یعنی توانایی کنترل قلمرو سرزمینی به گونه ای که بتواند اجرای مقررات بین المللی را در آن قلمرو تضمین بخشد. این در حالی بود که اسرائیل تا هم اکنون نیز نتوانسته دارای این مشخصه ها برای ورود به شمول یک دولت شود. اسرائیل در همه این سال ها یک رژیم جنگ طلب و جنگ آفرین بوده است و در شمول صلح جو بودن قرار ندارد. اسرائیل در همه این سال ها بسیاری از تعهدات منشور سازمان ملل نقض کرده است و اراده ای هم برای اجرای آنها از خود نشان نداده است. در کنار این شروط کلی بند 1 ماده 4 منشور شروط دیگری را نیز در موقع عضویت مشروط اسرائیل در سازمان ملل مطرح کرده اند که یکی از مهمترین آنها موضوع بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه و کاشانه خود است که این موضوع در قطعنامه 194 سازمان ملل متحد نیز تصریح شده است. در همه این سال ها اسرائیل این شروط را محقق نکرده است و افزون بر آن بسیاری از مقررات بین المللی و تعهدات منشور سازمان ملل متحد را نقض کرده است، اما در سازمان ملل متحد اراده ای برای بازنگری در عضویت این رژیم دیده نشده است!
بر این اساس باید گفت اعلام روز همبستگی جهانی با مردم فلسطین از سوی سازمان ملل در واقع یک حرکت تبلیغاتی و نمایشی و با هدف کاهش تیزی انتقادات در باره انفعال این سازمان در مقابل رفتارهای خشونت بار و ناقض مقررات بین المللی اسرائیل بوده است.
باید هر فرصتی را در حوزه توجه دادن افکار عمومی به مسئله فلسطین مغتنم شمرد، اما این اغتنام نباید سبب شود از بخشی از حقوق ذاتی جامعه فلسطین چشم پوشی شود. جامعه فلسطین قبل از قطعنامه 181 سازمان ملل متحد در کل جغرافیای 27 هزار کیلومتر مربعی فلسطین زندگی می کردند و مالک و صاحب آن بوده اند و صهیونیستها پس از صدور این قطعنامه با اعمال زور و قتل عام سازمان یافته و ارعاب و چندین جنگ این سرزمین را اشغال و جامعه فلسطین را آواره کردهاند. بنابراین در فرصت روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین باید همه حقوق تضییع شده فلسطینیان مطمح نظر بوده و به صورت یک مطالبه جدی و فراگیر جهانی پیگیری شود. بازگشت به خانه و کاشانه خود و پایان اشغال از کل جغرافیای فلسطین و حق تعیین سرنوشت از مهمترین این حقوق هستند.
انتهای پیام/
*احمدرضا روح الله زاد کارشناس مسائل غرب آسیا