به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، مسابقات فوتبال اغلب هیجانآورترین رویداد ورزشی است که قشر زیادی از مردم یک جامعه را به خود درگیر میکند. اگر این رویداد در سطح ملی برگزار شود مسلما هیجان بیشتری را به یک جامعه تزریق میکند و مدتها قبل و بعد از آن تب بحثهای فوتبالی را میتوان همه جا دید.
کمتر از یک ماه دیگر جام ملتهای آسیا 2019 به میزبانی امارات آغاز میشود. تیم ملی ایران نیز در این مسابقات حضور دارد و با تیمهای عراق، ویتنام و یمن در گروه D قرار گرفته است. این مسابقات 15 دی ماه آغاز میشود و تا 12 بهمن ماه ادامه دارد.
سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) نیز در آستانه این رویداد مروری بر تاریخچه این مسابقات داشته و در بخشی به تیم ملی ایران و حضورش در این مسابقات پرداخته است.
در مدت زمانی که تا مسابقات باقی مانده اتفاقاتی در فوتبال ایران افتاده که موجب نگرانی فوتبال دوستان شده است از جمله این اتفاقات میتوان به خداحافظی برخی از اعضای تیم ملی یا اختلافات کیروش و برانکو اشاره کرد. بخش دوم مصاحبه با غلامحسین پیروانی به این موضوع اختصاص یافته است.
وی در بخش اول این مصاحبه به تحلیل فوتبال فارس پرداخت و دلایل عدم موفقیت تیمهای فوتبال این استان را تشریح کرد.
تسنیم: ارزیابی شما از جام ملتهای آسیا چیست و آیا ایران میتواند یکی از گزینههای قهرمانی این دوره از مسابقات باشد؟
ایران میتواند یکی از گزینههای قهرمانی باشد ولی کارش خیلی مشکل است. فوتبال در جام جهانی با فوتبال جام ملتهای آسیا خیلی فرق میکند. ما در جام جهانی رفتیم که نبازیم. سیستمی داشتیم که کم گل بخوریم اما جام ملتهای آسیا باید برویم که ببریم پس باید حمله در دستور کار باشد. کمی کار مشکل است اما از خدای متعال میخواهیم که تیم ملی با سربلندی برای همه ملت ایران پیروزی و شادی به ارمغان آورد.
کار سختی در پیش داریم. ژاپن، استرالیا، کره، عربستان و امارات تیمهای سادهای نمیتوانند باشند. ان شالله با هدایت آقای کیروش و حمایت ملت ایران و تماشاچیان که بتوانیم موفق شویم ولی کار دشواری است.
تسنیم: نظر شما درباره تغییرات تیم ملی در آستانه این مسابقات چیست؟
مربیگری سلیقهای است. شاید کسی که من الان بپسندم و نام ببرم، آقای کیروش نپسندد. نباید بگوییم که چرا این بازیکن هست یا چرا آن بازیکن نیست.
به مجنون گفتند: «مجنون لیلی خیلی قشنگ نیست چرا این همه دل برایش میسوزانی» گفت: اگر لیلی را از دریچه چشم من ببینی خیلی زیباست. انتخاب آقای کیروش نیز همین حکایت را دارد. این افراد از دریچه چشم کیروش بهترین هستند اما شاید از دریچه چشم ما بهترین نباشند. در هر صورت باید به نظر مربی احترام گذاشت.
تسنیم: نظرتان درباره اختلافات آقای کیروش با برانکو و آثاری که این اختلاف بر فوتبال میگذارد، چیست؟
صددرصد زمانی که اختلاف باشد فوتبال ضربه میخورد. اما ای کاش آقای کیروش زمان بازی فینال که در استودیوم آزادی بود، میآمد و همه اختلافات را از بین میبرد. به نظر من دنیا ارزشی ندارد که دلی را آزرده کنی. مقصر هم من نمیتوانم بگویم چه کسی است ولی ادامهدار هم نباید باشد.
تسنیم: به نظرشما نقش فدراسیون در حل این نوع اختلافات چه بود؟
به نظر من در این ماجرا فدراسیون خیلی کوتاهی کرد. آقای تاج باید خیلی بیشتر و بهتر در این زمینه مدیریت داشته باشد. باید قدرتش این قدر باشد که این نوع اختلافات نباشد و مطمئن باشید که با ادامهدار شدن این نوع اختلافات هر دو طرف ضرر میکنند.
ان شالله که این اتفاقات حل شود. زیبایی به صلح و صفا ست، « عهد کردم که بدهکار نباشم به کسی/ وای از دست محبت که بدهکارم کرد». جای دیگری میگوید «سربلندی گر بخواهی با همه یک رنگ باش/ قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است». موقعی که انسان با صداقت و یک رنگی رفتار کند بهتر میتواند موفق باشد تا زمانی که صد رنگ باشد.
تسنیم: مقداری از فوتبال فاصله بگیریم و درباره خودتان بپرسیم، هنوز هم مداحی میکنید؟ درباره این بعد از زندگیتان هم مختصری توضیح دهید.
بله؛ مداحی و نوکری امام حسین(ع) در خانواده ما بیش از 100 سال است که قدمت دارد. من از بچگی با مداحی آشنا بودم. پدرم و پدر پدرم هم مداحی میکردند. از 15 سالگی هم مداحی کردم و اولین مداحی در ایام فاطمیه بود با عنوان « یا فاطمه تو بنگر غوغای کربلا را».
من در فوتبال در سطح خودم بودم، نه بد و نه خوب. در تیم ملی جوانان وارد جام جهانی کوچک شدیم. کاپیتان تیم ملی جوانان بودم با این تیم قهرمان آسیا شدیم. در جام جهانی کوچک تمام تیمهای اروپا و امریکای جنوبی بودند که قهرمان شدیم اما اگر مردم به من عزت میگذارند فقط به دلیل امام حسین(ع) است. این راه، راه بزرگی است.
اگر در فوتبال هم عزتی دارم این عزت را خدا به من داده است. افتخار میکنم که نوکر امام حسین(ع) هستم. الان همه خواهر و برادرهای من آمریکا هستند اما من در جای دیگری هم گفتم اگر امریکا دروازه کازرون شیراز هم باشد، نمیروم.
یک شعری همیشه آخر نوحههایم میخوانم « کجا ارباب ما فردا گذارد/ غلامش روی آتش پا گذارد/ میان شعله این باشد شعارم/ خدایا من حسین را دوست دارم».
انتهای پیام/ ت