به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، زندهیاد خلیل عمرانی متخلص به «پژمان» سال 1343 در روستای لمبدان شهرستان «دیر» به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در روستا و دوره متوسطه را در شهر به پایان برد و در سال 1363 دانشجوی مرکز تربیت معلم پسران بوشهر شد. دو سال بعد به زادگاهش برگشت و در مدرسهای که خود در آن درس خوانده بود، به تدریس ادبیات پرداخت.
زندهیاد عمرانی در حوزههای مختلف طبعآزمایی کرد اما عمدتاً از او با عنوان شاعر آیینی و ولایی یاد میشود. «مروارید فراموش»، «ساعت به وقت شرعی دریا» و «گزیده اشعار» از جمله آثار اوست که طی سالهای گذشته منتشر شده است. او که بعدها وارد دانشگاه یزد شد، چه در حین تحصیل و چه در زمان تدریس به تربیت شاعران جوان و هدایت آنها همت گماشت؛ از این جهت بسیاری از شاعران جوان به خصوص شاعران خطه جنوب کشور، خود را وامدار او میدانند.
زندهیاد عمرانی در 19 آذر سال 1391 پس از طی یک دوره بیماری در سن 48 سالگی درگذشت. نغمه مستشار نظامی، از شاعران جوان کشور، همزمان با ششمین سالگرد درگذشت این شاعر انقلابی، سرودهای را به او تقدیم کرده و در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده که به این شرح است:
پرواز را بهانه مکن استاد،حالا که وقت کوچ پرستو نیست
صبح است چشم پنجره را بگشا، اینجا به جز سکوت هیاهو نیست
پرواز را بهانه مکن استاد، وقتی که فصل فاصله پاییز است
بارندگی زیاد شده امسال، حال و هوا عجیب غمانگیز است
شال سیاه، رخت عزا، مجلس، دیگر محرم از همه سو جاریاست
بازار نوحه داغ شد از این غم، شعر شکسته وقت عزاداریاست
چیزی نمانده بود که برخیزی، شاگردها مقابل در بودند
مشتاق یک تبسم شیرینت، دلتنگ یک سلام دگر بودند
برخیز مرد نام تو بالاییاست، پژمان دیری است که دریاییاست
قلبت اگر چه خسته پر از شعر است، چشمت اگر چه بسته تماشاییاست
پرواز را بهانه مکن استاد، راحت بگو که خستهای از دنیا
داغ هزار سرو جوان داری، دلگیر و دل شکستهای از دنیا
پرواز کن بهانه نمیگیرم، پاییز فصل کوچ پرستوهاست
شاید بهار آمد و برگشتی، روزی که وقت خنده شب بوهاست
انتهای پیام/