به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، در همهمه این روزگار رنگارنگ و در دل این روزهای پر آشوب پاییزی که جهان پشت سر میگذارد، دغدغه ی تحریم ها از یک سو و مشکلات نظام سرمایه داری و نگاه ارباب رعیتی از سویی دیگر، حقوق مردم را زیر پا گذاشته و فاصله ی فقر را به مردم جهان نزدیک و نزدیک تر می کند. بنابراین دنبال مفهومی با وسعت عدالتخواهی ،آزادی و ظلم ستیزی گشتم و چند سطری را برای تبیین مفاهیم ذکر شده که قطعا ارزشهای والای انسانی در آن نهفته است با نگاه به جایگاه و نقش ادبیات در هر جامعه در انتقال آموزه های انسانی و ارزشهای والای آن به مناسبت سالروز پرواز شاعر دیّری خلیل عمرانی می نویسم.
براستی رسالت هنر و ادبیات بعنوان جولانگاه اندیشه های ناب و آرامگاه ذهن شاعران و نویسندگان چیست؟
به واقع وظیفه ی هنر ناب یعنی هنری که زبان مردمان روزگار خود باشد و به فرمایش مولای متقیان «فرزند زمانه ی خویش باشد» چیست؟
برای عینیت بخشی به مفاهیم انتزاعی چون عدالت خواهی و ظلم ستیزی در ادبیات معاصر به شعر خلیل عمرانی شاعر و معلم دیّری مراجعه کردم.
شعری که اندیشه های ناب انسانی را در قالب تصاویر قابل درک برای مخاطبانش به تصویر می کشد:
در باور من معجزه عشق نمرده است
افسون مکن ای خصم، دلاور شدنم را
بار دگر ای عشق! مدد ساز که انگار
دیروز ندیدند ابوذر شدنم را
واژه هایی چون ابوذر و خصم با بار معنایی که با خود برای مخاطب بهمراه دارند مفاهیمی چون وفاداری و استقامت را یاد آور میشوند .مفاهیم انسانی که در تمام فرهنگ ها و جوامع شرقی و غربی دارای تعریف است.
میخواست خزان جنگل باور شدنم را
دشمن که نمیخواست تناور شدنم را
یک فصل ز شمشیرترین سایه گذشتم
اندیشه فردایی دیگر شدنم را
واژه هایی چون «سایه» و «جنگل» و تقابل میان روشنایی و تاریکی و برتری حق بر شمشیر از اندیشه های اصلی شعر خلیل است.
خلیل عمرانی در خانواده ای کشاورز متولد شد. ساده و مردمی بود .
از معدود شاعران معلم و شاگرد پروری بود که در کارنامه ی کاری خود پرورش شاعران جوان در شهرستان های مختلف دیّر ،تهران بزرگ ،یزد،اسلامشهر را دارد.
او بنیانگذار انجمن ادبی نسل مروارید و نیز انتشاراتی به همین نام (انتشارات نسل مروارید) بود.
شاعری که در پستهای مشاور وزیر آموزش و پرورش، مسئول آفرینشهای ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کشور و معاونت فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر فعالیت داشته اما هیچگاه دست از آموزش و تعلیم برنداشته است.
شعر خلیل عمرانی آیینه ی مردم روزگار ماست. او شاعری درون آگاه است. شعر، برخاسته از وجود بیدار اوســت.
خدمتگزاری به انسان و ارزش های انسانی، اندیشه و استخوان بندی شعرهای اوست.
غایب نباشد سیبی از سرشاخهی هستی
در شاخههایم آیههای تازهای باشی
برگردم از خودگاهگاهی تا غزلهایت
مضمون به مضمون مقتدای تازهای باشی
گرایــش اغلــب شــعر های عمرانــی وجودشناســی و معرفت شناسی است. او اینروزها باغبان شعر متعهد نامگذاری شده است.
مردی که در منطقه جنوب علی رغم محرومیتهای فراوان سکاندار فضای متعهد فرهنگی، ادبی و هنری جامعه در دورههای عمر ادبی کوتاه خود باشد و میراثهای ماندگار و ارزشمندی از خود به یادگار بگذارد.
افتخار مردم شهرستان دیّر داشتن انسان هایی چون خلیل عمرانی است کسی که دغدغه ی ظلم ستیزی و برپایی عدالت محتوای آثار ارزشمند اوست.
برگشتهام ادامه جانم را
میعادگاه عشق نهانم را
در ازدحام این همه خاکستر
گم کردهام دوباره نشانم را
آن نخلهای تشنه کجا هستند
تا بنگرم نشان جوانم را
جز سوختن نشانه نمیبینم
همسایگان روز و شبانم را
ماندند و سوختند و من رفتم
شرمندگی برید امانم را
برگشتهام به شهر و نمیفهمند
دیوارهای خسته زبانم را
زنده یاد خلیل عمرانی از سرمایه های جنوب هستند و امیدواریم بتوانیم قدردان خوبی برای قلم این شاعر باشیم.
یاداشت: سکینه الماسی
انتهای پیام/