به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری العهد لبنان، دولت آمریکا طی مدت زمان طولانی تلاش کرده خود را به عنوان اولین حامی دموکراسی و حقوق بشر در دنیا معرفی کند و اینگونه نشان دهد که محافظ اول قوانین بینالمللی و مشروعیت سازمان ملل متحد است. دولت آمریکا همیشه تلاش دارد از طریق دیپلماسی فعال خود یا رسانههای زنجیره ای اش در تمام دنیا اینگونه وانمود کند که نقش محرک و تاثیرگذاری را برای حمایت از موسسات جهانی در مسیر اجرای قوانین بینالمللی دارد.
البته چهره کلی که دولت آمریکا طی چندین دهه گذشته برای خود تثبیت کرده، به نظر میرسد در سطح قابل توجهی تغییر کرده است. علت آن هم این است که دولت آمریکا در درجه اول دیگر مانند گذشته به این چهره پایبند نیست. از سوی دیگر این کشور در بسیاری از پروندههای بینالمللی رسوا شده است. نکته مهمتر اینکه آمریکا دیگر از اعتماد و اطمینان متحدانش برخوردار نیست و آنها متوجه شدهاند که واشنگتن در شرایط حساس و مهم، در چارچوب منافع ویژه خود آنها را نادیده میگیرد.
از منظر معاهدات و توافقنامه های بینالمللی باید گفت که روز به روز تعداد توافقنامه هایی که دولت آمریکا به صورت یک جانبه آنها را نادیده میگیرد، افزایش پیدا میکند. از جمله این توافقنامهها میتوان به توافقنامه آب و هوایی پاریس یا معاهده کاهش موشکهای میانبرد و دوربرد و توافقنامه بینالمللی ویژه تجارت جهانی اشاره کرد که دولتها را در اعمال مالیاتهای گمرکی در عرصه تجارت جهانی محدود میکند. معاهدات منع اشاعه تسلیحات ممنوعه از جمله معاهده اوتاوا یا توافق هستهای با ایران و توافق مشارکت اقتصادی در اقیانوس آرام از جمله تعدادی از معاهداتی است که آمریکا به صورت یک جانبه آنها را نقض کرده است.
گرچه عدم پایبندی آمریکا به معاهدات و توافقنامههای بینالمللی بر کسی پوشیده نیست، اما موضوع مهمتر و خطرناکتر که تاثیرات منفی بیشتری بر عرصه جهانی دارد، این است که واشنگتن به قوانین بینالمللی و معاهدات و منشورهای جهانی و مصوبات شورای امنیت و محافل بینالمللی هیچ اهمیتی نمیدهد. این سیاست و استراتژی را میتوان در بسیاری از پروندهها از جمله موارد زیر مشاهده کرد:
اول: دولت آمریکا سیاست دوگانه ایران در خصوص حمایت یا مانعتراشی در اجرای قطعنامههای بینالمللی و مصوبات شورای امنیت داشته است. این موضوع به ویژه در خصوص قطعنامههای مربوط به رژیم صهیونیستی واشغال حقوق عربی از سوی این رژیم قابل توجه است. رژیمی که از همان ابتدای تاسیس مورد توجه و عنایت ویژه آمریکا بوده است. این اعمال نظر در خصوص قطعنامههای مربوط به اشغالگری غیر قانونی آمریکا در عراق و افغانستان قابل مشاهده بود. آمریکا برای انجام حملات خود توجیههای دروغ و واهی را تراشید و خارج از مطالبات برای مداخله بینالمللی و درخواست سازمان ملل یا شورای امنیت حملات خود را آغاز کرد.
دولت آمریکا برای نادیده گرفتن قوانین بینالمللی سعی دارد مشروعیتی ویژه برای خود دست و پا کند که نام آن را ائتلاف بینالمللی گذاشته است. نمونه این مورد را میتوان در تشکیل ائتلاف بینالمللی برای مبارزه با تروریسم دانست. این ائتلافها معمولا از اسم چند کشور استفاده میکنند، اما تصمیمگیری نهایی آن برعهده آمریکا است. کشورهای مذکور نیز در نتیجه ترس یا تهدید و ارعاب آمریکا یا فشارهای دیپلماتیک این کشور وارد پروندههای مذکور و تسلیم اراده آمریکا میشوند.
ائتلافهای بینالمللی که آمریکا تشکیل میدهد، در اغلب مواقع مغایر با قوانین بینالمللی در خصوص منازعات مسلحانه و قوانین جنگی یا قوانین حقوق بشری است. مانور هوایی نیروهای ائتلاف آمریکایی در سوریه و عراق و افغانستان را میتوان بهترین دلیل بر این مدعا دانست. مانوری که در نتیجه آن بسیاری از غیرنظامیان به صورت آشکار هدف حملات هوایی قرار میگیرند و متجاوزان در حملات خود به صورت افراطی از توان موشکی و بمبهای هوشمند استفاده میکنند تا بتوانند شهرهایی نظیر الرقه و موصل و الرمادی را به صورت کامل تخریب کنند. آنها همچنین در حملات خود از بمبها و موشکهای ممنوعه نظیر موشکهای حاوی فسفر سفید استفاده میکنند که نقض آشکار قوانین بینالملل به شمار میرود.
در یمن نیز مشاهده میشود که ائتلاف متجاوز به یمن که از حمایت ویژه دولت آمریکا برخوردار است، به شکل آشکار و وقیحانهای قوانین بینالمللی را نادیده گرفته و از بمبهای خوشهای ممنوعه استفاده میکند و زیرساخت های شهری و انسانی این کشور را تخریب میکند. متجاوزان در حملات خود غیرنظامیان و موسسات بهداشتی و درمانی را هدف قرار میدهند. این در شرایطی است که محاصره و گرسنگی عمدی مردم برای افزایش فشار سیاسی بر مردم یمن و مجبور کردن آنها به تسلیم شدن در برابر مطالبات متجاوزان نیز ادامه دارد. تمامی این اقدامات در شرایطی است که حمله صورت گرفته به یمن از نظر قوانین بینالملل بنا به دلایل واهی و توجیهات بدون معنی صورت گرفته است.
از سوی دیگر دولت آمریکا همچنان از استراتژی خطرناک خود در سوء استفاده از منازعات یا درگیریهای قومی و منطقهای بهره می گیرد. این کشور همچنین از درگیریهای تاریخی میان دولت های مختلف برای ایجاد تنش و بحران سوء استفاده کرده تا مشروعیت انتشار نیروهای دریایی و هوایی خود را برای اجرای سیاستهای توسعه طلبانه خود و اعمال نفوذ در این کشورها به دست آورد. از این رو حضور فعال و تاثیرگذار آمریکا در بسیاری از بحرانها یا پرونده های جهانی نظیر پرونده اوکراین و مناسبات این کشور با روسیه، پرونده اختلافات داخلی میان کشورهای آسیا از جمله کره شمالی و جنوبی و ژاپن، پرونده چین و فیلیپین و تایلند یا پرونده کردها در منطقه خاورمیانه را مشاهده میکنیم.
با توجه به تمام مواردی که بیان شد، از پیگیری و تحلیل بسیاری از پروندههای منطقهای و جهانی که آمریکا اقدام به مداخله مستقیم نظامی یا مداخله غیرمستقیم دیپلماتیک در آنها میکند، میتوان نتیجه گرفت که آمریکا هیچ تعهدی نسبت به قوانین بینالملل ندارد و موسسات حقوقی جهان را در خدمت منافع خود به کار گرفته است. این کشور حتی از قوانین بینالمللی در مسیر تحقق منافع خود سوء استفاده کرده و کمترین میزان تعهد و احترام به قوانین بینالملل و مشروعیت حقوق بشر را دارد.
انتهای پیام/