به گزارش خبرگزاری تسنیم ، آفتاب اقتدار ژوزه مورینیو از لب بوم منچستریونایتد پایین افتاد و حالا معلوم نیست آقای خاص چه زمانی از سومین زمین خوردن دوران مربیگریاش کمر راست میکند و با تکاندن خودش به دنیای مورد علاقهاش بازمیگردد.
همین 3 سال پیش بود که در آخرین روزهای سال 2015، 3 روز پس از شکست از لسترسیتیِ رانیری (مردی که چند سال به شدت از سوی مورینیو تمسخر شده بود)، رومن آبراموویچ برای دومین بار مورینیو را اخراج کرد و حالا سومین برکناری دوران حرفهای مرد پرافتخار، ابهاماتی درباره پایان زودهنگام دوران او به وجود آورده اما چرا او از منچستریونایتد اخراج شد؟
وصله ناجور
مورینیو از همان روز اول مربیگری در منچستریونایتد مورد انتقاد بخشی از هواداران تیم قرار گرفت؛ به خصوص آن بخش از هواداران که نتیجهگرا نبوده و اعتقاد به فلسفهمند بودن باشگاهشان داشتند. این فلسفه از نظر آنها، ذات تهاجمی و فوتبال همیشه زیبای تیم از زمان مت بازبی گرفته تا دوران تلخ دهههای 70 و 80 والبته دهههای طلایی فرگوسن بود. مورینیو اما مقابل این فلسفه قرار داشت. تیمهای او به بازی تدافعی و نتیجهگرایی مشهور هستند و از طرفی آقای خاص برخلاف فرگوسن نشان داده بود چندان به بازیکنسازی به سبک «کلاس 92» (اصطلاحی برای تیم طلایی دهه 90 فرگوسن که با قهرمانی تیم جوانان شامل گیگز، اسکولز و نویل شروع شد) علاقه ندارد.
این 2 گمانهزنی در طول نزدیک به 3سال مربیگری مورینیو در اولدترافورد به واقعیت تبدیل شد. کمتر بازی تماشاگرپسندی از تیم مورینیو دیدیم و کار حتی به قهر تماشاگرانی که همیشه اولدترافورد را پر میکردند، رسید. در بازی هفته پنجم لیگ قهرمانان اروپا مقابل یانگ بویز، خالی بودن برخی سکوها بدجوری چشمنواز بود. مورینیو در بازی مقابل لیورپول حتی پس از عقب افتادن هم بیشتر به فکر دفاع بود؛ آنچه با ذات منچستریونایتد همخوانی ندارد.
مشکل با مدیریت و بازیکنان
مشکلات آقای خاص با سران منچستریونایتد در تابستان امسال به اوج رسید؛ وقتی لیست بازیکنان مورد علاقهاش (غیر از یک نفر) از سوی روسای باشگاه رد شد و او از همان هفتههای ابتدایی در جمع و در مصاحبههای گوناگون ضمن انتقاد از سران باشگاه، دلیل نتیجه نگرفتن تیم را این موضوع دانست؛ غافل از اینکه تیمی پرستاره داشت و کسی متوجه نشد او چه بلایی بر سر خرید پرسروصدایی به نام «سانچس» آورد که الان خیلیها فکر میکنند الکسیس در تیم وجود ندارد! این درگیری با روسای تیم به بداخلاقی با بازیکنان تیم انجامید. مورینیو بنا بر عادت جدیدش حتی در کنفرانسهای خبری به برخی بازیکنان میتاخت. برخورد نامناسب با پوگبا که بعدها مجبور به تکذیبش شد در افت مهاجم گرانقیمت فرانسوی بیتاثیر نبود و درست مانند سال سوم تمام تیمهای مورینیو، بازیکنان این بار به شکل غیرعلنی با کمکاری مقطعی، جواب انتقادات او از خودشان را دادند!
بنبست بزرگ
در این شرایط حالا او برای سومین بار اخراج شده، باشگاه بزرگی، بدون مربی نیست؛ البته اگر پرس، سولاری را به هوای آزاد شدن مورینیو اخراج نکند! مورینیو به تیمهای متوسط نمیرود و از طرفی تیمهای بزرگ حداقل در مقطع فعلی روی او تردید دارند. به نظر میرسد با توجه به شرایط فعلی، میلان نزدیکترین گزینه باشد. باید در نظر داشت مورینیو در طول 3 سال مربیگری در اینتر، به معنای واقعی عاشق این تیم بود و بعید است میلان کمسرمایه بتواند با راهی غیر از پول کلان (که البته فعلا در جیب ندارد) بتواند مورینیو را به خیانت وا دارد! فراموش نکنید ژوزه هنوز اینتر را خانواده خودش میداند و توهین به باشگاه ایتالیایی او را به واکنش جالب در پایان بازی برگشت لیگ قهرمانان فصل جاری در خانه یوونتوس واداشت. در این بین تنها عشق مورینیو به ماجراجویی و اثبات تصویر مخدوششدهاش، کماکان او را محبوب باشگاههای بزرگ نگه داشته است. شاید آلمان (تنها لیگ معتبری که مورینیو سابقه کار در آنجا را ندارد) و لیگ کم رقابتش، بتواند مورینیو را با چند قهرمانی داخلی زنده کند. به هرحال پای کواچ در بایرن میلرزد و لیورپول میتواند 2 ماه دیگر با انجام کار سختی در حد حذف باواریاییها، اقدام اخیرش در تسهیل اخراج آقای خاص از منچستریونایتد را جبران کند!
انتهای پیام/