به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، معترضین فرانسوی همچنان به اعتراضات خیابانی گسترده خود علیه سیاستهای اقتصادی و اجتماعی حاکم بر کاخ الیزه ادامه می دهند و «امانوئل ماکرون» رئیس جمهوری جوان فرانسه تا کنون سه بار در مقابل معترضین عقب نشینی کرده است.
او در گام اول افزایش مالیات بر سوخت را به صورت موقت تعلیق کرد، سپس در گام بعدی به صورت کامل آن را از بین برد و از ردیف بودجه سال آینده فرانسه حذف کرد. در گام سوم نیز ماکرون وعده داد مالیات بر در آمد بازنشستگانی که تا 2 هزار یورو در ماه مستمری دارند را حذف کرده و حداقل حقوق را افزایش دهد.
با این حال جلیقه زردها این اصلاحات را ناکافی دانسته و بر استمرار اعتراضات خود تاکید دارند. به راستی چه اتفاقی در فرانسه رخ داده است؟ جهت پاسخ به این سوال، گفتگویی با پروفسور «جفری کارلینر» استاد دانشگاه بوستون آمریکا انجام شده که در ادامه می آید.
* دلایل اصلی اعتراضات فرانسه موسوم به جلیقه زردها چیست و تا چه میزان سیاستهای نولیبرالی «امانوئل ماکرون» در این زمینه موثر است؟
پیشنهاد ماکرون برای افزایش مالیات بر سوخت باعث اعتراضات در فرانسه شد، اما دلایل اعتراضات بسیار وسیع تر است. معترضان جلیقه زرد مخالف افزایش نابرابری درآمد و مالیات هستند که به اعتقاد آنها افزایش مالیات برای طبقه متوسط و فقیر خیلی سنگین و برای طبقه ثروتمند و شرکت ها ناچیز است. آنها همچنین آنچه را که فکر می کنند سبک نخبگان ماکرون است نمی پذیرند و برخی دیگر سیاست های نئولیبرال او را دوست ندارند. آنها همچنین از رشد اقتصادی ناراضی هستند که به نفع پاریس و دیگر شهرهای بزرگ در فرانسه بوده و تاثیری بر مناطق روستایی نداشته است.
*اعتراضات فرانسه نوعی اعتراض به سیاستهای نئولیبرالی اتحادیه اروپا که به اعضاء دیکته می شود نیز محسوب می شود. با توجه به این موضوع آینده اتحادیه اروپا را چگونه ارزیابی می کنید و آیا جریانهای راست می توانند با سوار شدن بر موج این اعتراضات قدرت را در دست بگیرند؟
تظاهرات جلیقه زردها در مورد سیاست های فرانسه و نه سیاست های اتحادیه اروپا است. اتحادیه اروپا در مورد سیاست مالیات فرانسه یا اکثر سیاست های دیگر که بر نابرابری درآمد تاثیر می گذارد، تصمیم نمی گیرد. بخش بزرگی از بودجه اتحادیه اروپا به تامین یارانه کشاورزی در فرانسه و کشورهای عضو دیگر اختصاص می یابد و قوانین تجارت اتحادیه اروپا از کشاورزان دربازار و عرصه واردات حمایت می کند. هدف از سیاست های اتحادیه اروپا در واقع کاهش تفاوت درآمد شهری و روستایی، که جلیقه زردها خواهان آن هستند می باشد.
*با توجه به اینکه اعتراضات فرانسه به نفع جریانهای راست این کشور تمام می شود، آیا این موج اعتراضی می تواند زمینه به قدرت رسیدن احزاب راستگرای افراطی در فرانسه را فراهم کند؟ (فراموش نکنیم جریان راست افراطی در فرانسه در انتخابات گذشته به پیروزی مهم و قابل توجهی هم رسیده بود)
بر خلاف طرفداران برگزیت در انگلیس که خواهان ترک اتحادیه اروپا هستند، معترضان فرانسوی، قدرت دادگاه های اروپایی یا مهاجران اروپای شرقی و یا مهاجران خارج از اتحادیه اروپا را هدف قرار نمی دهند. برخی از آنها ممکن است به جبهه ملی ضد مهاجر رای داده باشند اما هیچ یک از معترضان ضد مهاجر یا ضد اتحادیه اروپا نیستند. مارین لوپن ممکن است تلاش کرده باشد از معترضان جلیقه زرد جهت تقویت حزب خود استفاده کند اما او تاکنون موفق نشده است. او آخرین انتخابات در فرانسه را از دست داد. جلیقه زردها ممکن است از ماکرون ناراضی باشند اما به نظر نمی رسد که به مارین لوپن و جبهه ملی به عنوان رهبر و نماینده خود نگاه کنند.
*اعتراضات فرانسه به کشورهایی چون هلند و بلژیک نیز تسری یافته است. آیا این موضوع اعتراضی می تواند عمده کشورهای اروپایی را تحت تاثیر خود قرار دهد؟
پاسخ من به این سوال بدان معنا نیست که احزاب ضد مهاجر و ضد اتحادیه اروپا در فرانسه و سایر کشورهای اروپایی ناپدید خواهند شد. آنها در لهستان و مجارستان قدرت دارند، در دولت های ائتلافی در ایتالیا و اتریش سهم دارند و همچنان سهم قابل توجهی از آراء را در چندین کشور دیگر به خود اختصاص داده اند. با این حال، بسیار بعید است که قدرت سیاسی آنها منجر به پایان اتحادیه اروپا شود.
منبع:مهر
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها